I'll never let you down. | Andy Biersack

Rozdział 15

Następnego dnia, (uwaga!) poszliśmy do szkoły. Trzeba popoprawiać pewne przedmioty, itp. przed końcem roku szkolnego. Jeszcze tylko 3 tygodnie i musimy te trzy tygodnie przechodzić z powodu dużej ilości nieobecności.

Pisaliśmy we dwójkę sprawdzian z matmy, ponieważ cała klasa już dawno go miała... Na szczęście nauczyciel od razu sprawdził oceny. Dostałem 5! Angel 4+, ponieważ zabrakło jej dwóch punktów do 5 przez banalny błąd. Ja i tak się dobrze uczę, przyznam. Angel... Zależy czy jej się chce. W sumie ja też...

Jeszcze tylko poprawa z chemii, sprawdzian z historii i geografii i kartkówka z biologii. Damy radę.

A więc dostałem dziś 5, 3, 4 i 5, a poprawa z chemii pojutrze.
Była również sytuacja, w której musiałem się "wybronić", ponieważ nauczyciel kazał ściągnąć mi kolczyki. W rezultacie dostałem minusowe punkty. Super... To będę miał nieodpowiednie zachowanie. Ale dlaczego miałbym ściągać kolczyki?! To moja twarz, mój styl i moje upodobania.

Po szkole pojechaliśmy do mnie. Zjedliśmy obiad i wyszliśmy do altanki w ogrodzie. Uwielbiamy tam leżeć w lecie... Jest tam chłodno, ale nie zimno i nie dochodzi tam słońce, co jest dla nas korzyścią, ponieważ nie lubimy się opalać.

Leżeliśmy ze 3 godziny, aż stwierdziliśmy, że trzeba się brać za lekcje... Jeszcze trzy tygodnie, wytrzymam.- wciąż powtarzałem sobie w myślach.

Odrobiliśmy lekcje, nie mięliśmy już siły ani ochoty na nic... Poza jednym.

Przebraliśmy się... A raczej ubraliśmy się w "piżamy" (jeśli można tak nazwać majtki, stanik i koszulkę Angel- w przypadku nocnych upałów śpi nawet bez koszulki- i same bokserki, jeśli chodzi o mnie) i położyliśmy się do łóżka. Dobra, chyba już pora zacząć ten temat.
    ⁃    Angel?
    ⁃    Tak?
    ⁃    Em...- bałem się o to zapytać.- Chciałabyś ze mną zamieszkać?
    ⁃    Andy... Nie chcę robić ci kłopotu.- zaraz ją uduszę.
    ⁃    Żartujesz sobie?! Ty?! Mi?! Aniołku, nigdy tak nie myśl! Nie byłaś, nie jesteś i nigdy nie będziesz dla mnie kłopotem.
    ⁃    Eh... Ale jak Caspi zostanie sam to rozpierdoli ten dom...
    ⁃    Nie rozpierdoli. Ma 19 lat, bez przesady... Da radę.- uśmiechnąłem się.
    ⁃    Może i masz rację.- przyznała.
    ⁃    To jak?- nie odpuszczałem.
    ⁃    Zgoda.- pocałowała mnie.
    ⁃    To pojedziemy jutro po twoje rzeczy?- zapytałem entuzjastycznie.
    ⁃    Możemy.- teraz ona się uśmiechnęła. Od tego śmiechu zaczęły jej się robić dołeczki w tych chudych policzkach.- a tak w ogóle...- zaczęła nieśmiało.- kiedy poznam twoich rodziców?
    ⁃    Prawdę mówiąc, będziesz miała okazję za kilka dni, bo jak tato mi ostatnio pisał to zrozumiałem tak, że przyjeżdżają.
    ⁃    I dopiero teraz mi o tym mówisz?!
    ⁃    Nooo... Jakoś ciągle gdy chciałem, to za chwilę zapominałem i wiesz...
    ⁃    Dobra... A "kilka dni"- nakreśliła palcami cudzysłów.- to znaczy ile?
    ⁃    Nooo... Może i pojutrze. Nie wiem, jutro zadzwonię i się zapytam, okej? Ale teraz chodźmy spać, bo mnie wykończyłaś.- zaśmiałem się i dźgnąłem ją palcem w żebro.
    ⁃    Okej... Dobranoc, Diabełku.- pocałowała mnie przelotnie w usta.
    ⁃    Dobranoc, Aniołku.
Wtuliła się we mnie i po chwili oboje zasnęliśmy.

**********

Następnego dnia, obudził mnie telefon, na który tak długo czekałem. Wstałem tak, by nie obudzić dziewczyny i poszedłem na korytarz, uprzednie zamykając drzwi pokoju. Dzwonili z wytwórni. Pokazałem im jak An śpiewa, byli zachwyceni. Ja z chłopakami również z nimi współpracujemy.
Nie możemy opuścić lekcji... Pojedziemy tam po szkole.

**********

Koniec lekcji.

Powiedziałem Angel, że mam dla niej niespodziankę. Nawet już nie pytała jaką, bo dobrze wie, że jak mówię "niespodzianka" to nie powiem nic więcej.