Pewny chłopak dołącza do szkoły sportowej, w której uczy się dziewczyna żyjąca w cieniu swojego rodzeństwa. Aiden zaprzyjaznia się z jej braćmi i chce poznać bliżej nie znajomą, lecz ta nie lubi poznawać nowych osób. Gdy alfa dowiaduje się że właśni...
Żałuje, okey? Żałuje ,że na niego nakrzyczałam rozumiecie ,muszę go przeprosić jak najszybciej. Zeszłam na dół i znalazłam go w salonie. Przytuliłam go od tyłu.
-Przepraszam cię nie chciałam- powiedziałam.
-Nic nie szkodzi- odpowiedział i dał mi buziaka w skroń.
-Kocham cię wiesz?- spytałam.
-Wiem, chcesz ze mną iść się przejść?
-A gdzie pójdziemy?- spytałam.
-Do rodziców.
Zgodziłam się i wyszliśmy z domu w drodze do szpitala długo rozmawialiśmy na różne tematy. Jeri zaprowadził mnie do sali rodziców, a sam poszedł spytać co z nimi. Weszłam do sali i usiadłam na krześle obok łóżka mamy i taty przywitałam ich buziakami w policzki.
-Jak się czujecie?- spytałam.
-Lepiej. Co tam u ciebie opowiadaj lepiej.- zaciekawili się rodzice.
-W porządku radzę sobie, ale mam jeden problem, a mianowicie perfumy Nicol- mówiłam.
-Lilia i piwonia?- dopytywała mama na co ja tylko przytaknęłam- no cóż porozmawiam z nią dzisiaj, a co jeszcze opowiadaj.
-No to mamy awarię w bistro i przez to pracujemy tylko dwie godziny, więc mam więcej czasu żeby do was przychodzić. Wujek trochę się czepia o tą prace, ale wiem że się martwi.
-Cały mój brat- skomentował tata- zawsze się martwi.
Potem przyszedł mój brat i zaczęła się dyskusja.
-Dobra, musimy lecieć- stwierdził mój brat.
-Już, ale jest tak fajnie- powiedziałam z żalem.
-Musimy napisał do mnie Niall, że za godzinę zaczynamy robić projekt.
-No dobrze- powiedziałam żegnając rodziców.
-Lucy, poczekaj chwilę muszę ci coś dać, a ty synu już idź zaczekaj na siostrę przed szpitalem- powiedział tata na co Jeremi się zmył.
-Posłuchaj Lucy- zaczęła moja mama wyciągając pudełko z szafeczki przy łóżku- musisz to nosić przez cały czas i nie zdejmuj go rozumiesz stwierdziła otworzyłam pudełko ,a w środku znalazłam 3 bransoletki.
-Ale po co?- spytałam.
-Zrób to dla nas z czasem zrozumiesz, a teraz już idź - powiedział tata.
Wyszłam ze szpitala i razem z bratem poszliśmy do domu. Długo zastanawiałam się o co w tym chodzi, ale nic nie wymyśliłam. Poszłam pod prysznic wykąpałam się i założyłam na siebie to:
(jasne niebieskie dżinsy z dziurami na kolanach, biały crop top z adidasa i białe buty z tej samej firmy)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jak rodzice chcieli założyłam te bransoletki
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zeszłam na dół do salonu szukając czegoś sensownego w telewizji.
AIDEN;
Jechałem właśnie do braci Lucy bo mamy razem zrobić projekt. Są też plusy tego zobaczę Lucy będzie fajnie, prawda? Załóżmy ,że będzie fajnie wysiadłem z samochodu i zadzwoniłem dzwonkiem do drzwi czekając ,aby ktoś mi otworzył, a tym kimś była Nicol ught.
-Hej przystojniaku wiedziałam ,że wrócisz?!- powiedziała słodkim głosikiem aż mi się rzygać chce.
-Hej, przyszedłem do twoich braci.
-A tak ,tak zaprowadzę cię chodź za mną- powiedziała i pociągnęła mnie za rękę w głąb domu przechodziliśmy przez salon gdzie leżała moja mate tak ślicznie wyglądała.
Od ostatniego razu zaprzyjaźniłem się z nimi i powiem wam, że nie są tacy źli. Poszedłem za nim no i niestety Nicol też z nami poszła.
Nie mogłem się skupić cały czas myślałem o mojej mate z moich rozmyślań wyrwała mnie dziewczyna przytuliła się do mnie na co ja lekko ją odepchnąłem.
-Cholera- usłyszeliśmy za drzwiami Niall podszedł do drzwi i je otworzył.
-Co jest młoda?- spytał Lucy.
-Nic. Mama dzwoniła i kazała wam przekazać, że to nie będzie miła rozmowa, a tyczy się to Nicol, Nash' a i ciebie- pokazała palcem na brata- a teraz żegnam- powiedziała.
-Zostań z nami- zaproponowałem jej.
-Właśnie zobacz czy to jest dobrze zrobione- powiedział Jeremi pokazując na nasz projekt.
-Daj to rzucę okiem- powiedziała ,a ja podałem jej laptopa przeglądała to.
-I jak- dopytywał Nash.
-Jest okey szału nie ma, ale może być.- odpowiedziała.
-Czyli?- dopytywaliśmy.
-Czyli mogliście dać więcej zdjęć i mniej informacji i jeden slajd porozbijać na...- nie dokończyła bo łzy jej pociekły po policzku i zaczęła kichać- przynajmniej trzy ,a teraz sorry muszę iść.
-Poprawi się zaraz, ale poczekaj chwile- nalegał Nash.
-Nie, mogę wiesz dlaczego.
-No dobra przyjdę do ciebie jak skończę okey?- dopytywaliśmy.
-Dobra- i wyszła.
Skończyliśmy projekt i poszliśmy szukać Lu znaleźliśmy ją dopiero u niej w pokoju leżącą plackiem na łóżku.
-Sprawdzisz nam to?- spytał Nasz podając jej laptopa.
-No, teraz mi się bardziej podoba- stwierdziła.
-Nareszcie, to co idziemy gdzieś chłopaki?- spytał Jeremi.
-No jasne- przytaknęli wszyscy i poszliśmy do baru.
