Lucretia

special part/1

Daved uzun siyah saclarını eline gecirdiği en berbat eşarpla örttü.'burası mezbadan farksız!' tedirgince yanımda bana sokularak
'onlar tam bir katil! Benden öldürmeleri için katil tutmamı bekleyemezsin Dap' diye inledi.
Sinirle ayağımı yere vurdum.
'Alt üstü on dakikanı alacak acı hissetmeyecekler güven bana'
Suratını buruşturup kaşlarını çatabildiği kadar çattı.
' onlar benim bebeklerim sanki doğursam ancak bu kadar sahiplenebilirdim. Dap tam anlamıyla soğuk kanlı bir katil gibisin!' duraksadı. 'evet! Evet! Aynen gözüme şimdi gerçek benliğinle gözüktün. Çok net görüyorum.'
Daved'in yaptığı dramı daha fazla çekemeyerek patladım.
'lanet olası! alt tarafı saç, gir şu kuaföre!'
Sesim sokakta yankılandı ve ben Daved'i kolundan tutmuş kuaföre çekiştirirken avazı çıktığınca bağırıyordu.
'yardım edin! Bebeklerimi öldürecekler! Varımı yoğumu tüm yakışıklılığı elimden alacaklar! imdat! Şimdiden cırılçıplak hissediyorm Dap! Lütfen bana bunu yapma...'

***
Daved yani peccatum'la Dap'i uzaktan izlemek kendimi iyi hissettiriyordu. İnsan dünyasında yaşayan Dap'in ilk tanıdığım Dap olması anılarımı canlandırıp yüreğimi sızlatıyordu.

O gün olan olayları hala hatırlıyorum.

Dap'in Lucretia'ya dönüşümünden nefret etmiştim. Yakın arkadaşımı Dap'i öldürmüş gibi düşünüyordum Lucretia'yı her gördüğümde.

Samuell ile yaptığım anlaşma kahin'i korkutmuştu.

Gardel'de benden ayrı bir anlaşma yapmıştı ancak onun kurtulmasını istemiyordum. Ruhuna aşık olduğunu söyleyen o salak melek sadece gördüğü şeye hayrandı. O lucretia'nın ruhuna aşık olmamıştı. Onun sadece ruhunun görünüşünü sevmişti.

Kharon ve Lux ikisi de başta peşimden koşan köpekler gibiydi. Dap Lucretia'ya dönüştükçe onların ilgisi ona kaydı. Hayır bu bir kıskançlık değildi. Eğer giden köpeklere iyi davransaydı.

Lux'un bana olan öfkesi kalbimi sıkıştırıyordu. Üçüncü çatışma da Azlediciler de dahil oldu. Gardel Lucretia'yı savunmak istiyormuş gibi güzel bir oyun sergilerken Lux onu kimsenin duyamayacağını bilmesine rağmen bağırıyordu.

İlk yaralanan Sapık attı. Lucretia onu geri şatoya yollarken onun için savaşan su perileri dağıldı. Liderleri olmadan savaşta durmanın anlamı yoktu.

Moira'lar kara ormanın canlıların Lucretia'ya olan sadakatini engellemişti. Lucretia bizzat sahiplenmediği sürece onu takip etmeyeceklerdi.

Kutsallıklar midemi bulandırmaya yetti.

Kahin kahkaha atarak kendini öne attı. Zamanı durduruyor gibiydi. Kim yanına yaklaşsa yere düşüp ölüyordu ve o başka bir yerde var oluyordu.

Kharon kayıplara karışmıştı. Gardel Lucretia'ya kanlı elini uzattı 'Beni özgür bırak sevgilim bu ölümlere gerek yok... Aşkımız artık zarar veriyor'

Bunları söylerken samimi olduğuna inanmıyordum. Etrafında ki ölümler onun umurunda değildi.

Gardel'e bakarken hafif bir gülümseme oluştu yüzümde tüm planlarının yok olduğunu fark edince nasıl bir hale bürüneceğini merak ettim.

Lucretia'ya doğru koşarken Lux fark etmiş gibi beni durdurmak için önüme çıkıyordu ancak bir hayalet hayalet olarak kalırdı. Araf'ta kalanların bu dünyaya hükmetmesi yasaktı.

 Ben onun içinden geçip onu dağıtırken o tekrar sisleri toplayıp bedeninin görüntüsünü oluşturup önüme çıkıyordu.

'Bunu yapma Obelia!'

Acı verici bir sızı kalbimden geçti. Evet Lucretia'dan en çok ona nefret bile edemeyen çocuğunun sevgisi yüzünden kinlenmiştim. Kendi bebeğini öldürdü ama Lux onu korumaya devam ediyordu. Kin duymadan!

Bu derece iğrenç bir anneden neden nefret etmiyorsun?

Neden hala onu koruyorsun?

Neden bu lanetliyi koruyan bu kadar çok kişi var?

Neden?

Neden?

Neden beni...

'...Yalnız bıraktınız'fısıltım haykırış olmuş gibi o an Lucretia bana dönüp gülümsedi. Kollarını açıp ona doğru koşarken izledi yanına vardığımda bir an bile terettüt etmeden bana sarıldı.

Elimde ki Ünicorne boynuzuKalbine saplanırken kulağımda onun fısıltısı yankılandı.

'Teşekkür ederim...'