Lucretia

18.bolum/Tuzak!

Dip not: Bu hikayeyi beğenirseniz ikinci fantastik kitabım KUTSANMIŞ EVLİLİKLER'i öneririm :) MlsSmy

Lucretia onu kurtarmışti... Herşeye rağmen içinde iyi olan bir taraf vardı elbette bundan hoşnut değildi.  hangi kötü içindeki bu iyi taraftan hoşnut olurdu ki...  bunun tek sorumlusu Dep' ti , o masum kız.  Bütünüyle içinde yer kaplamamış olsada bir parçasında hala o arkadaşları olduğunu düşündüğü kişiler için endişeleniyordu olmaması gereken bir şeydi... Yapmaması gerekiyordu lucretia asla ardına dönüp bakmamalıydi. Ama bir süre kendini bulmaya çalıştığı o süre zarfında Dep içinde bir parçayı kendine benzetmişti.

Şimdi yanı başında yatan bu iblisde bunun kanıtıydı  kahin odaya girdiğinde lucretia sanki bir suç işlemiş gibi iblisten el verdiği kadar uzaklaştı gözlerini kaçırarak 'iyi olacak mı?' dedi kahin lucretia nın tam tersi bir ifadeyle güldü bu sefer şeytanın bacağını kırdı dedi ardından kendi yaptığı espriye sadece kendisi kahkaha attı. Kimsenin gülmediğini farkedince bozuntuya vermedi. Lucretia göz ucuyla Kharona bakti..  hala onun için endişe ettiğine inanamıyordu büyük bir yenilgiyle yanıbaşındaki koltuğa çöktü.

Aklına hiç olmadık bu zamanda Gardeel gelmişti hatırlamamak ona koyuyor du neden dedi içinden neden tanımamıştı kendisini...  kahin sanki içinden sorduğu soruyu duymuş gibi gözlerini lucretia ya dikti. ' bazı şeyler'dedi 'gerçekleşmesi için zamanını bekler senin tek yapman gereken  diyer kötülerin yapmadığını yapmak sabretmen gerek...'

Lucretia sesini çıkarmadan odadan çıkmak için kapıya yöneldi 'birşey olursa kahin bana haber verirsin' kapıyı açıp ardından serçe kapattı. Hemen karşısında Peccattum'u  gördü 'birde senin sapıklığını  çekemem çekil önümden' dedi at kırılmışcasina bal köpüğü gözlerini Lucretia'ya dikti 'neden'dedi oldukça hüzünlü bir şekilde.  Lucretia bir an pişmanlık duyarak 'sinirliyim o yüzden' dedi Peccattum  kırgın bakışının aksine kizgin bir şekilde 'haaa...  sinirli olduğun hiç mi erkekleri kurtarıyorsun benden başkalarına bakıyorsun' dedi Lucretia ilk başta bu sapık atın ne dediğini kavrayamadi ... Hemen ardından büyük bir zeka örneği göstererek kurtardıgi iblisi hatırladı...

Şuan belki asla gulemeyecegini dusunsede Peccatum'un kiskaclikla çikan sözleri onda kahkaha atma isteği uyandirdi. Peccattum bunlada yetinmiyor daha fazla ileri gidiyordu.
atin sahibine hesap sormasi cok doğal bir şeymiş gibi 'bu giyindin elbisede neyin nesi ' dedi...

lucretia daha fazla dayanamayarak güldü 'tanrı aşkına sen ne saçmalıyorsun çekil önümden' dedi hafifçe Peccattum u iterek kızgın bakışlarını görmezden geldi. Yorgun adımlarla ilerledi bir de işi gücü yoktu bununla mı uğraşacakti.....

****

 Gardeel şaşkın şaşkın biraz önce önünde gerçekleşen olayı düşünüyordu. Lucretia gelmiş ve onun sadık köpeğini kendi dostu olarak nitelendirmis gözünün önünde kurtarıp  götürmüştü. Bütün bunları sebebi neydi? Gerçekten Dep o masum kiz, sevgilisi Luci olabilir miydi?  bir an böyle bir şüpheye düştüğü için kendine kızdı bir kere o sevgilisini her halikarda tanirdi.

Bir kere luci nin ruhu  mercan rengiyle cam göbeği sarmalindan oluşuyordu.
Ruhunun ışığı hem denizi hemde sıcaklığı hissettiriyordu sanki ateş ile su bir araya gelmiş bütün o zıtlıkları na rağmen mükemmel bir birliktelik oluşturmuştu... Cennet ve cehennem gibi birbirine zıt ama birbirini tamamlayan....

işte bu yönüne aşık olmuştu ya onun... Lucretia onun için hayat demekti.  ölümüde yaşamı da içinde barındıran bir gerçeklik hayat buydu lucretia buydu. Uğruna düşmeyi göze aldiği aski buydu...