Elif ile Furkan'ın hikayesi bu. Bir yanda günümüz modasına uymaya çalışan,dinine bağlı gibi gözüküp dünyevi lezzetlerde kaybolan Elif, diğer yanda ailesinin tam tersi, Allah aşkıyla yanıp tutuşan, ismi gibi hakkı ile batılı birbirinden ayıran Furkan...
Herkese merhaba! Uzun zaman sonra saye'ye yeni bölüm yazabildim. Uzun ve güzel bir bölüm olması için uğraştım. Severek okuduğunuz bir bölüm olmuştur inşallah. Neden bu kadar geç bölüm attığıma gelirsek de Saye'nin daha fazla tanınması için bir müddet bekledim. Bölümler yine bu kadar gecikmeli olmasa da 1 hafta da ya da 2 hafta da bir gelecek inşallah. Elif Ferah ve Furkan'nın hikayesi çok başka bir yere gidecek. Hepinize ilginiz ve güzel yorumlarınız için teşekkür ederim.
Bölümü bol bol yorumlamayı ve beğenmeyi unutmayın!
Eğer burayı okuyorsanız bölüm de en çok sevdiğiniz kısmı yorum olarak belirtirseniz sevinirim.
Sevgilerimle... 100217
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Da-yanmak.
Bir kelime, yüzlerce anlam. Küçücük kalbim bunca acıya nasıl katlanabilir hale geliyor?
Herhangi bir konuda bile dayanabilirim dediğim anda içimde oluşan o boşluğu kim tamamlayacak? Kendimi bile kandıramazken meraklı gözlerle yüzüme bakan herkese bunu nasıl söylerim? Dayandım...
Kendimi bir yerlere koyamamak ne kadar kötü bir his.Yüzündeki ifade gülüyorken meğer kafanın içinde dolaşan tilkilerin kuyrukları birbirine dolanırmış.
Dışarıya vurmadığım sağanaklarım var benim. Mekandan, zamandan, insanlardan ayrı bir yerde yaşıyormuş hissine kapılıp koca evrende hiçbir yere sığamamak! Kördüğümün en büyük düğümünü boğazına dizmek! Ezile ezile küçücük kalmak.
İşte bakın, dayanamıyorum!"
Bu sırada teneffüs zili çaldı. Sınıftaki herkes dışarı çıkmaya başladı.Tahtaya bakan ama farklı şeyler gören gözlerimin karşısına Sevda öğretmenin gözleri geldi. Her şey normalmiş gibi bir anda telaşla masamın üzerindeki defteri kapattım. Kitabımın kapağını da kapatıyordum ki elini araya koydu. Yavaşça yükselen gözlerim korkak bir ifadeyle suratında sonlandı.
"Sınava az kaldı biliyorsun değil mi?" Titrek ve kısık bir sesle "Evet" diyebildim. "Biliyorum."
Derin bir nefes aldı.Ellerini masamın üzerinde birleştirdi.
"Seninle açık konuşacağım. Bir sorununun olduğunu düşünüyorum. Çünkü sınava karşı fazla umursamazsın."
Kafamı hızla salladım. "Bir sorun yok."
"Okul notlarında git gide düşüyor. Sınıf öğretmenin olarak bu duruma bir hayli üzülmeye başladım. Sen çok zeki bir kızdın. Ders notlarında gayet güzeldi. Anlatmak istediğin bir şeyler yok mu?"
Omuz silktim. "Hayır, gerçekten bir problem yok. Sanırım sınav yaklaştıkça fazla heyecan yapmaya başladım."
Pek inanmış gibi durmuyor ama bozuntuya da vermiyordu.
