Elif ile Furkan'ın hikayesi bu. Bir yanda günümüz modasına uymaya çalışan,dinine bağlı gibi gözüküp dünyevi lezzetlerde kaybolan Elif, diğer yanda ailesinin tam tersi, Allah aşkıyla yanıp tutuşan, ismi gibi hakkı ile batılı birbirinden ayıran Furkan...
Herkese merhaba! Yeni bölüm ile karşınızdayım. Uzun güzel ve beğeneceğiniz bir bölüm olması için paragrafları özenle yazmaya çalıştım.
Severek ve su gibi okuduğunuz bir bölüm olması temennisiyle bölümü oylamayı bolca yorumlamayı ve beni takip etmeyi unutmayın. Bölüm müziğini son günlerde sıkça dinlediğim bir abimizin parçasını seçtim. Gerçekten duyduğum en anlamlı sözlere sahip rap şarkılarını yapıyor.
Bölüm müziği; Misal - Ben Bir İnsanım
instagram adresimizi takip etmeyi unutmayın ; sayewattpad 270317
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayrıca eğer burayı okuyorsanız kitap hakkındaki genel düşüncenizi sizden yazmanızı rica edeceğim.
Uzun bir yürüyüş ve iç hesaplaşmasının ardından nihayet Furkan'ların evine varmıştık.Ayak tabanlarımda durduramadığım bir sızı vardı. Ama aklımdaki düşüncelerin yarattığı deprem etkisi daha fazlaydı. Onu sevmekten nasıl vazgeçebilirdim?
Merdivenlere yaklaşınca arkasını dönmeden benimle konuşmaya başladı. "Sen önden gir, beraber geldiğimiz anlaşılmasın?"
Kaşlarımı merakla çattım. Ama ağzımdan cılız bir "Peki" çıkabilmişti. Merdivenlerin yanından sağa doğru kıvrılarak bahçenin arka tarafına geçti.Gözden kaybolana kadar onu izledikten sonra merdivenleri ağır ağır çıktım. Kapıyı çalmadan önce şalımdan çıkışan saçlarımı iteledim. Kayan çantamı düzelttim.Üstümü silkeledim. Bir nefes alarak zili çaldım. Kapıyı evin hizmetlisi açtı.
Sol taraftan kapıya yaklaşan Turgay beni görünce sevindi. "Ferah! Hoş geldin.Girsene"
İçeriye yavaşça adım attım.Turgay büyük bir özlemle sarıldı.
"Görüşmeyeli çok uzun zaman oldu"
Sarılmasından niyeyse hoşnut olmamıştım. Bir hamle ile onu kendimden uzaklaştırdım.
"Evet, uzun zaman oldu. Malum okula gelemedim."
"Hadi gel" diyerek salona yöneldi. "Tam da yemeğe oturacaktık."
Utanmanın etkisiyle ellerimi ovuşturdum. Daha sonra çantamı çıkararak sapından tutup salona doğru ilerledim.
Furkan'ın annesi Oya Hanım beni görünce önce şaşırdı. Saçlarını savurdu. Daha sonra "Hoş geldin" diyerek masadan kalktı. Topuklu ayakkabısıyla çıkardığı ses evde yankılanıyorken yaklaşarak sarıldı.
"Seni görmeyi beklemiyordum. Ne iyi bir sürpriz bu."
Nedense konuşmasının altında kalbime dokunan büyük bir soğuk rüzgar hissediliyordu. Yanılmayı istiyordum.
