Elif ile Furkan'ın hikayesi bu. Bir yanda günümüz modasına uymaya çalışan,dinine bağlı gibi gözüküp dünyevi lezzetlerde kaybolan Elif, diğer yanda ailesinin tam tersi, Allah aşkıyla yanıp tutuşan, ismi gibi hakkı ile batılı birbirinden ayıran Furkan...
Herkese merhaba! 30. bölüme geldik! Yeni bölümü nihayet üç günlük yazmamın ardından bitirdim. Gece 02.27... Gözlerim acıyor yahu!
30 Bölümdür bu güzel hikayeyi devam ettiriyorum. Elif ve Furkan'ın hikayesini bir müddet daha yazmaya karar verdim. Hadi sevinin final yok ihihihi :)
Beğendiğiniz ve su gibi okuduğunuz bir bölüm olması dileğimle. Yanlışımız olduysa affola!
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.
İnstagram: sayewattpad
Bölüm müziği; Deniz Tekin - Kendine İyi Bak
120717
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ruhda mesken tutmuş birini kalp nasıl unutur?)
Elif'in gözünden...
İşte gidiyorsun...Tam da anlaştığımız gibi her şey. Aslında bu dengesizliğimden nefret ediyorum. Bu tavırlarımdan, kararsızlığımdan. Kalbim ile dünya arasına sıkışmaktan. Olayları kafamda yüz defa kurmaktan. Söylediğim cümlelerden emin olamamaktan bıktım. Sana az önce git dedim. Ama beni bul. Çünkü ben seni arayacağım.
Sen gittin. Kalktım ışığı kapattım. Sokağın tavanı üzerime yıkılmadı. Evlerin duvarları altında kalmadım. Sessizlik içinde çığlık atmadım. Omzuma çarpıp geçenlere aldırmadım. Karşıdaki kedi yüzüme bakmadı. Kafamın içindeki düğümlere bağlanmadım. Gökyüzüne aldanmadım. Yıldızların parlaklığı dikkatimi çekmedi. Koca binalar arasında, upuzun, ince bir sokakta bir çiçeğin boynu düştü. Bir kelebek derin bir suda boğuldu.
Omzuma dokunan elle irkildim. Gözlerimin içine derin derin bakan Şeyma vardı. "Gel" dedi "Biraz konuşalım. Biraz dertleşelim. Biraz kendimize gelelim."
Kaldırıma oturdu. Sessizce yanına çöktüm. Dizlerime bağladığım kollarıma yaslandım.
"Söyle bakalım... Kendini nasıl hissediyorsun?"
"Karşılıklı beraber susmak istediğim bir kalp yok. Herkes gitmiş gibi ama etraf hala kalabalık."
Ellerini kucağında birleştirdi. "Leyla ile mecnun efsanesini biliyor musun?"
Kaşlarımı çattım. "Elbette." Gökyüzüne baktı. "O halde anlat."
"Mecnun... Hatta Kays. Bir ailenin dualarla dünyaya gelmiş oğlu. Başka bir ailenin kızı olan Leyla'ya okulda görür ve vurulur. Gittikçe hiddetlenen bu aşkı gün gelir Leyla'nın annesi öğrenir. Leyla'yı okuldan alır. Kaysı çöllere düşürür. O günden sonra Kays Mecnun olur. Mecnun'un babası bu onu bu durumdan kurtarmak için Leyla'yı istese de vermezler."
Ali bey bir anda yavaşça belirip elleri cebinde araya girdi. Karşıdaki ağaca yaslanıp hikayeyi devam ettirmeye başladı.
"Leyla evden kaçarak çölde Mecnun'u bulur. Fakat Mecnun onu tanımaz. Çünkü o beşeri aşktan ilahi aşka geçmiştir. Babası Mecnun'u kabeye götürmeye karar verir. Mecnun aşkının daha da artması için Allah'a yalvararak dua eder"
