Elif ile Furkan'ın hikayesi bu. Bir yanda günümüz modasına uymaya çalışan,dinine bağlı gibi gözüküp dünyevi lezzetlerde kaybolan Elif, diğer yanda ailesinin tam tersi, Allah aşkıyla yanıp tutuşan, ismi gibi hakkı ile batılı birbirinden ayıran Furkan...
Selamünaleyküm herkese. Yeni bölüm ile karşınızdayım. Bir haftalık bir sınav haftası arası vermiştim. Nihayet bölümü yazabildim.
İlginiz çok güzel ve mutlu ediyor fakat yorumlar çok az. Oylama 1k iken yorumlar 500lerde... Biraz daha fazla yorum yapmanızı istiyorum sizlerden. Yorumlarınız benim için kıymetli ve kitabımızı insanlara duyurmamız için önemli.
Ayrıca hikayeyi birkaç bölüm sonra bitirmeyi düşünüyorum. Bu konudaki fikirlerinizi yazarsanız sevinirim.
Severek okuduğunuz bir bölüm olması dileğimle.. 80517
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.
İnstagram adresimiz: sayewattpad
Bölüm müziği: Erdem Ergun- Gel Dedim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin bir vakti aralanan gözlerimi tamamen açtım. Beni karşılayan tavanı izlemeye başladım. Sokak lambasının vurduğu yarım ve loş ışık süzülüyordu. Tavan soğuk,acımasız bir katil gibi üzerime üzerime geliyordu sanki. Göğsüme oturan büyük bir yükün altında eziliyordu bedenim."Anne" dedim zoraki çıkan bir sesle. "Sen benim hayal kırıklığımsın." Sol elimi çıkarcasına atan kalbimin üzerine koydum. "Çiçekler ektiğim şu gönlümü defalarca kırdın, konuştuğun değil yumrukladığın bir duvarım ben."
Yavaşça doğruldum.Sırtımdan kayan yastığımı dik bir şekilde duvara dayadım.İçimdeki bu hiddetli fırtınadan taşan deniz gözlerimden akmaya başladı. Yutkundum. Göz kapaklarım yavaşça aşağıya indi.
"Rabbim, içimi daraltan, sıkıntı veren,senden uzaklaştıran duygulardan ve gece ağır bir acı gibi çöken hüzünden sana sığınırım."
İşte o an kulağıma sanki biri bir ayet fısıldadı. Hafif ve soğuk bir esinti yanağımı okşayarak geçti.
"لا يخذل الله قلبا توكل عليه.."
Büyük bir korku ve aynı zamanda heyecanla gözlerimi açtım. Derin derin, hızlı nefesler alarak yatakta doğruldum. Kalbim daha da hızla atmaya başladı. Sanki görmediğim bir şeyin varlığı beni hem korkutuyor hem de rahatlatıyordu.
Alnımdan akan terleri elimin tersiyle sildim. "O neydi şimdi?" Vücudum bir ateş kadar sıcaktı. Kalbim daha da hiddetlendi. Sanki az sonra duracakmış kadar hızlı atıyordu. Korku yavaş yavaş büyüyüp beni ele geçirdi. Duvara dayadığım yastığı düzelttim. Hızla yatarak üzerime çarşafı çektim. Gözlerimi sımsıkı kapıyor, bir yandan da ateşten yanarken titriyordum. Tekrar aynı ses kulağıma fısıldadı.
"لا يخذل الله قلبا توكل عليه.."
Gözlerimi açmaya yeltenecekken vazgeçtim. Dudaklarımı ısırmaya başladım. Gözyaşlarım hızlandı.Aynı ses bu kez kulağıma farklı bir şeyi fısıldadı.
