VALENTINES DAY ( FIT TO MAYWARD)

23

Chapter 23

“Sa lagay ay ako pa ang magulo.” Natatawang turan niya sa haba ng paliwanag ni
MARYDALE.

“All I’m saying is that I like your act. Don’t get me wrong,” agad niyang depensa nang
makita ang pagbabadya ng ekspresyon sa mukha nito.

She’s actually cute doing that, puna ng
kaniyang utak.

“I mean your act, like the way you bear yourself. It is so unusual to find a girl… I
mean a lady who loudly expresses herself without losing her finesse.”

“Ahh… parang palenkerang sosyal, ganoon ba?” tanong nito na walang sarkasmo sa tinig.

It’s a good thing na naintindihan na nito ang kaniyang paliwanag.
“I don’t know how you called that thing. At least nagkaintindihan tayo doon. Anyway, let’s
get to work at baka gagabihin tayo.” Nagpatiuna na siya sa paglalakad.

“Sa lagay ay nangangamba ka pang gabihin tayo sa madilim na lugar na to?” mahina lang
ang pagkabanggit ni Dale ngunit abot iyon sa kaniyang pandinig.

Ika nga, “Though spoken in
whisper but meant to be heard.” Natatawa at napailing na lamang siya.

“What exactly are we looking for?” buwelta ni Dake kay Edward. Hindi na siya nakatiis. Kanina
pa sila halukay ng halukay sa gabundok na tuyong damo ngunit pulos itim na buto or bato lang
ang iniipon nila.

Clueless siya kahit sa pinagkukuha niya. Basta kinukuha niya ang kamukha ng
mga bato na kinukuha ni Edward.

May tatlong araw na nila itong ginagawa. Kinailangan pa niyang
gumising ng pagka- aga- aga para lamang sa ganitong rutin.

Seryoso lang ang mukha ni Edward habang hinahawan nito ang mga nabubulok na damo
gamit ang malaking kalaykay na dala nila.

Halatang sanay ito sa manual labor dahil batak na batak
ang katawan nito sa ganitong uri ng trabaho.

Hindi man lamang nangalay ang balikat nito sa ilang
oras nitong paghahawan. Siya nga na halos namumulot lang ay sumasakit na ang beywang at
likod sa kakayuko.

Tsk tsk tsk. Tingnan mo ang isang to. Ang layo na ng nilakbay ng imagination ko, wala pa rin ata akong balak kausapin.

Hindi ba nito alam na ang toothpaste na gamit niya ay pang- eigth
hours lang ang proteksiyon na kayang ibigay.

Napatingin siya sa kaniyang wrist watch. Time
check: ten- fifteen in the morning. Four am sila gumising. Five gumayak at kumain. Hindi ko na
kaya to, mapapanis na ang laway ko!