VALENTINES DAY ( FIT TO MAYWARD)

29

Chapter 29

“No, I’m not. I have nothing to deny.”
“Don’t you agree na we have something spark going on between us?”

“Tinagurian kang lumaki sa siyudad pero you still believe on those things that romance
movies and novels planted on everyones mind. Twentienth century na ngayon. Hindi na uso yang
ganoon.”

“Yan ang akala mo. Pero we have that kind of romantic something awhile ago.”

“No, we don’t.”
“Yes, we had.”

“Nooo!” pikon na pikon na ito.

“Yesss! In fact, muntik nang maselyuhan kung hindi mo sinira ng special moment na yun.
Oo, itinuring kong special dahil first time kong na- experience.Buwisit ka. Panget!”

“Tingnan mo tong babaeng to.”
“Babae naman talaga ako.”

“Kung natuloy iyong hindi dapat matuloy, anong mangyayari?” nanantiyang tanong nito.

Kita mo to. “Itinatanong pa ba yun? Siyempre kikiligin ako kapag nagkataon. And for
starters we’ll learn each others interest and likes. Then eventually that could lead to something
great. Like wedding bells and till death do us part thing.” She felt elated with just the thought.

“Ano?!” napailing ito. “You’re such a hopeless romantic.” Iiling- iling nitong sabi.

“And you are a hopeless nuts.” Ganting sabi niya.

“I can’t believe we’re having this kind of conversation. Don’t you feel awkward? A real
lady will not reveal or talk like what had just happened.” suhestiyon nito na lalong ikinahaba ng
kaniyang nguso.

“And a real man doesn’t behave like yours also. Imagine napahiya ako sa ginawa mo. Ang
masaklap pa doon, todo deny ka pa.”

“Umamin ka ng Marydale, nagugutom ka ba dahil kung anu- ano yang mga pinagsasabi
mo. It’s still early for lunch break.”

“I know what I saw. Hindi ko guni- guni ang nakikita ko sa mga mata mo kanina. You have
that longing to kiss me. Believe me. If I could rewind that special moment of ours baka…”

“Alright. Stop it. Paniwalaan mo na kung ano ang gusto mong paniwalaan. End of the
discussion. Can we get back to work?” nasa tono na nito ang frustration at napipilitang
pagsusumamo.

“Okey. Pero aminin mo muna na may naramdaman kang kakaiba kanina.” Hinawakan at
niyugyog pa niya ang kanang braso nito. “Di ba?”

“Wala nga e. Ang kulit mo.” Taliwas sa sinasabi nito, naroon ang kakaibang kislap sa mga
mata nito na pilit na kinukubli.

“Meron nga. Uyyy… aamin na yan.” Kinuhit niya ito sa may tagiliran nito.

Napapiksi ito.
Napangiti siya. Sabi na nga ba na karamihan sa mga lalaki ay may kiliti sa kanilang tagiliran.
Inulit pa niya.

“Marydale binabalaan kita.” Mariing sabi nito ngunit bakas sa mga mukha nito ang
pinipigilang ngiti.

“Mahirap bang aminin, huh? Hindi naman siguro nakakalalaki kung aamin ka na.” kikilitiin
pa sana niya ito sa ikatlong pagkakataon ngunit nahuli nito ang kaniyang mga kamay.

“I said end of discussion. Pero pinanganak ka nga sigurong makulit kaya…”

“Eeee…” malakas na tili niya.Edward grab her on the waist and tucked her hands between
his.

“Now, will you listen with what I am saying?”