VALENTINES DAY ( FIT TO MAYWARD)

40

Chapter 40

Umiiyak na tumakbo ito palayo sa kaniya. Wala na siyang pakialam kung nasaktan man
ito.

Naglakad siya ng paroo’t parito upang pakalmahin ang sarili. Siya namang humahangos
na pagdating ni Edward.

Mabilis ng na sinalubong niya ito.
“You shouldn’t be that hard on her.” Galit na bungad nito.
Ano bang pinagsisintir ng isang to?

“Edward, hear me out. Magpapaliwanag ako.” Tangkang pakiusap niya.

“Explain to me what? Kung paano mo hiniya si Coraleen?” Singhal nito.

“Hindi ganoon ang nangyari.” Sana naman bigyan siya nito ng pagkakataon na ipaliwanag
ang kaniyang sarili. Nasaktan din siya sa mapanlait na bibig ni Coraleen.

“Umiyak si Coraleen.”
“Hindi por que umiyak, inapi na agad.”

“And you know what she said? Lahat ng nakakasakit na salitang binitiwan mo. I heard
even the last part of it.”

Nabigla siya sa sinabi nito. And hurt at the same time. She could read between the lines.
May nararamdaman pa rin ito sa ex- fiancé.

“Hindi ko akalain na walang pinagkaiba ang pag- uugali mo sa mga taong mapagmataas
at walang pakundangan sa pakiramdam ng iba. You’re a biggest mistake, Marydale.”

Malamig na turan
nito sa huling sinabi.
Nanikip ang kaniyang dibdib. How could he judge her without letting her depend her side.

“Hindi mo na ba pipiliting pakinggan ang paliwanag ko, ha Edward?” malamig ding tanong
niya.

Parang may bumara sa kaniyang lalamunan. Nagbabadyang tumulo ang kaniyang luha. Hindi
siya bibigay. Not like this.

“mary- dale,, marydale.” Parang nahimasmasang sabi ni Edward. Tinangka nitong hawakan ang kaniyang
kamay. Pumiksi siya.

“Go. Amuin mo siya.”
“Marydale, ang ibig ko lang naman…”

“Go to hell, Edward.” Putol niya sa sasabihin nito. Hindi rin siya pakikinggan nito.

Ipagtatanggol lang nito si Coraleen. Parang kinurot ang kaniyang puso.
Kung ganoon? Nagseselos ba siya? Nasaktan siya sa pagmamalasakit na pinapakita ni
Edward kay Coraleen.

Napaiyak siya sa reyalisasyong iyon. Hindi lang simpleng fascination ang
nararamdaman niya kay Edward. Yet, it is too soon to tell. Awang- awa siya sa sarili.

“Dale, I’m,”
“Naman, o. Magsama kayong walang kuwenta.” Mabilis na iniwan ito.

Naiwan si Edward na kakamot- kamot ng ulo.

“Bakit ba ako ang biglang lumabas na masama dito?” dinig niya ang pabulong na reklamo
ni Edward.