...en de engel sprak Duits.

15. Een kruik rum / Aanloop naar de slag.

Luitenant Murray liep, samen met Kapitein Edwards, naar de afgesloten kast in zijn onderkomen. Morgen zou de grote dag zijn. De dag dat ze "over the top" zouden gaan om de Duitse loopgraven in te nemen. Eindelijk zou er na twee jaren van bloedige aanvallen en tegenaanvallen, een doorbraak geforceerd worden, die het de Duitsers onmogelijk zou maken om de oorlog verder voort te zetten. De luitenant had, net als de meeste officieren, veel vertrouwen in het grote zomeroffensief. Het zou niet lang meer duren voordat hij weer thuis bij zijn vrouw en zoontje zou zijn. Voordat het eindelijk zover zou zijn, moest morgen dus eerst die laatste hobbel in de weg genomen worden. De luitenant voelde zich trots. Hij beschouwde het als een grote eer om aan dit offensief deel te mogen nemen. Murray had zich voorgenomen om een goed voorbeeld voor zijn mannen te zijn en hen voor te gaan in de tocht over het niemandsland. Om de zenuwen van zijn mannen een beetje onder controle te krijgen, was het een goed gebruik om iedere soldaat, vlak voordat ze tot de aanval over zouden gaan, een rantsoen rum aan te bieden. Luitenant Murray nam de sleutel van het kastje en opende het deurtje. In het kastje stonden zes beige/bruine stenen kruiken waarop de letters "S.R.D." gedrukt waren. De letters stonden voor "Supply Reserve Depot" , maar de mannen legden de afkorting altijd gekscherend uit als "Seldom Reaches Destination" . En die gekkigheid was niet helemaal uit de lucht gegrepen. Doordat de bevoorrading in de loopgraven niet altijd optimaal was, gebeurde het regelmatig dat de rum de manschappen niet bereikte. Kapitein Edwards controleerde de kruiken. Normaal gesproken was een luitenant altijd verantwoordelijk voor de voorraad en het uitdelen van de rum, maar Kapitein Edwards had zich voorgenomen om morgen, vlak voor "Zero Hour", de rum persoonlijk aan de mannen uit te delen. Vier van de zes kruiken waren leeg. Dat betekende dat er twee kruiken te weinig waren om iedereen het deel te geven waar ze recht op hadden. En de mannen moesten zich moed indrinken, anders zouden ze nooit "over the top" gaan. Er zouden dus nog twee kruiken gehaald moeten worden. In het verleden was het wel eens voorgekomen dat soldaten, die toegang hadden tot de rum, zich vlak voor een aanval helemaal "lam" hadden gedronken. Daarom schreven de reglementen voor dat de rum nooit in beheer gegeven mocht worden aan de lagere rangen. Zelf kon Luitenant Murray niet naar het bevoorradingsdepot om twee kruiken te gaan halen. Hij kon hier, één dag voor de aanval, niet gemist worden. In overleg met de kapitein werd besloten om een uitzondering op de regel te maken en twee mannen van lagere rang erop uit te sturen om de rum te halen.

Sergeant Evans en Korporaal Lloyd Taylor stonden in de houding voor de luitenant aangetreden. "Heren, plaats rust." begon Murray. De twee mannen ontspanden zich. "Ik heb jullie hier laten komen om boodschappen voor het bataljon te doen." Lloyd en Sergeant Evans keken de luitenant niet begrijpend aan. "Ik kom twee kruiken rum tekort. Aangezien jullie twee een enorm gevoel van plichtsbesef hebben, heeft de kapitein besloten dat jullie naar het bevoorradingsdepot in Albert gaan. Daar halen jullie die twee kruiken op en komen daarna zo snel mogelijk weer terug." Lloyd en Evans keken elkaar verbaasd aan. Dit uitje buiten de loopgraven was een buitenkansje. Beide mannen waren het eeuwige wachten op de aanval, en het in de tussentijd niets doen, meer dan zat. "Ik heb geregeld dat jullie met een vrachtwagen mee naar Albert kunnen." ging Murray verder, terwijl hij uit een sigarettenkokertje een sigaret nam. Hij bood de twee mannen voor hem er ook één aan. "Die tocht duurt maar een half uurtje. Voor de terugweg heb ik, helaas, geen vervoer kunnen regelen. Jullie zullen dus terug moeten lopen. Dat zal nog knap lastig worden, want dan zullen jullie midden in een gigantische stroom met soldaten terecht komen, die allen hiernaartoe op weg zijn." De luitenant nam een trek van zijn sigaret. "In hemelsnaam, zorg ervoor dat jullie voor middernacht terug zijn. Morgen gaan we erop los, heren. Ik hoef jullie niet te vertellen hoe belangrijk die rum voor de mannen is." Sergeant Evans en Lloyd knikten begrijpend. "Alcohol geeft ze moed," zei Murray serieus. "Zonder rum krijg ik de mannen nooit 'over the top'."