Samantha's Point of View
Wah! It's Monday today buwisit may flag ceremony pa kami. Nagmadali akong maligo at magbihis ng uniform pagkababa ko kumain na agad ako ng breakfast at nagtoothbrush then sumakay na ako sa kotse.
***
School.
Eksakto lang buti nalang di ako na late kundi lahat ng late masasaraduhan na ako ng gate at yung mga late. No, choice sila kundi maghantay lang sa labas hanggang matapos ang flag ceremony na ito!
Pagkatapos ng flag ceremony nagaanounce si Madam Principal tungkol sa activities na magaganap dito sa school katulad sa intramurals sa Wednesday na pala yung opening pwede naman daw hindi pumasok kasi wala naman gagawin pero dahil opening yun siyempre maraming sasalubong doon.
Then, by Friday na pala ito matatapos bali tatlong araw lang pagkatapos ng announcement na yon nagsipuntahan na kami sa kanya kaniya naming room.
"Samantha, natapos mo yung paper works na pinagawa ni Tito Cielo?" sabi ni Keila.
"Oo, naman ako pa." easy lang yon for me!
"Pwede kanang maging CEO niyan." pabirong sabi ni Keila.
"Tse! Ewan ko sayo!" hindi pa ako pwedeng maging may ari ng kumpanya hindi pa ako masyadong marunong eh nandiyadyan na pala yung lecturer namin.
Discuss
Discuss
Break.
"Ano, tara na?" hindi naman siya excited niyan si Keila talaga!
"Oo, eto na saglit lang po." sabi ko pagkatapos ilagay sa loob ng bag ko yung mga gamit ko.
"Hi, Sam!"
"Hello, Idol!"
"Hi Samantha, Idol!"
Pagkapunta namin sa canteen panay ang bati sakin ng mga tao sa. What's with them?
"Anong meron?" tanong ko kay Keila na busy sa pag-nguya ng pagkain.
"Hindi mo ba alam?" sabi ni Joyce.
"Ang alin?" takang tanong ko.
"Inaasahan kanila sa dance troupe sa opening ng intrams." Ako? Ay shocks! Oo nga pala! I almost forgot.
"Ayie! Magkikita sila ni Kurt!" pangaasar ni Keila. Inisnaban ko lang siya. Anong kinalaman ni Kurt sa pagsali ko sa intrams eh, ang tagal ko ng sumasali ng intrams simula nung wala pa yung lalaki na iyon.
"Yah!" sigaw ko sakanya.
"Speaking of Kurt haha!" sabi ni Joyce at ayon pumuwesto na ang tatlo sa harapan namin.
Me-Keila-Joyce
T A B L E
Kurt-Jacob-Edward
"Excited na ako sa Intrams!" masayang sabi ni Keila. Halata nga, Kei! Mas excited ka pa sa amin eh.
"Ikaw, Edward?" tanong ni Keila.
"Oo, naman syempre yung dalawa magpeperform sa dance troupe hahaha!" sabi ni Edward.
Isa pa siya hindi ko nalang sila pinansin tinuon ko na lang sa pagkain ang atensyon ko pinaki-
ramdaman ko kung nakatingin siya sakin at hindi nga ako nagkamali nakatitig pa siya. Why is he staring me like that?
Tumingin ako sakanya at agad naman niyang iniwas yung tingin niya sa akin.
"Akala mo hindi kita napapansin ah." ismid ko sakanya.
"Na tinititigan kita." sabi niya nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya obvious na pala shocks!
"Argh, buwiset!" inis kong sabi sakanya at ang loko tumawa pa. Kurt Romero! You! Are! So! Annoying!
"Hala! Nangyari sayo para kang kamatis hahaha! Samantha, You're blushing!" sige asar pa! tsk.
"Hindi ka nakakatuwa!" inis kong saad sakanya at nag-cross arm.
"Pikon hahaha!" pangaasar pa na sabi niya ngayon ko lang siyang nakitang na ganyan tumawa ang gwapo gwapo niya kapag tumatawa! Erase, erase! Oh my gosh, Samantha! Ano ba naman iyang pinagiisip mo!
Inubos ko na lang yung pagkain ko at naglakad na lang palayo sakanila.
Huminto muna ako sa paglalakad at pumunta sa locker ko sa kamamadali kong maglagay sa bag ng mga gamit ko nahulog yung ibang mga libro ko! Pupulutin ko nasana ng may kumuhang lalaki at inabot sakin yon
"Kurt?" ako.
"Bakit ka umalis doon?" tanong nya.
"Ayoko ko na doon tsaka pinagtatawanan nyo lang ako no!" ako.
"Tsk. Pikon ka kasi!" sabi niya pa sabay tawa.
"Ako pikon ha!" pinandilatan ko agad siya tawa lang siya ng tawa baliw!
"Pasalamat ka pinulot ko yang libro mo." maang-maangan pang sabi niya akala kaya ko naman pulutin yung libro ko.
"Eh di, Salamat! Hindi ko naman sinabi na pulutin mo yung libro ko may sinabi ba ako? At tsaka kaya ko pulutin yung libro ko no!" inis na sabi ko sakanya.
"Tsk." sagot niya.
Inilagay ko sa bag yung mga libro na nahulog na pinulot niya at naglakad habang papunta sa room.
"Samantha!" tawag niya sakin.
"O, ano?" inis na sabi ko.
"Galit kaba? Sorry na." si Kurt nagsosorry. Wow!
"Ewan ko sayo." naglakad ako ng mabilis sumusunod naman sya.
"Hoy! Samantha?" tawag nya sa pangalan ko na may halong awa.
"Ano nga!" inis na sabi ko.
"Sorry na, please." Ugh, he's so cute! Pero hindi parin.
"Huwag mo na ulit gagawin yun. Maliwanag?" sabi ko sakanya. Minsan he's childish.
"Sorry na." sabi pa niya.
"Okay." sagot ko.
Pagkatapos ng bangayan namin pumasok na ulit kami sa room buti na lang wala pa yung lecturer namin. Umupo na ko sa upuan ko.
"Bakit ang tagal niyo?" talagang inemphasize niya pa yung 'niyo' hindi ko nalang siya sinagot baka mamaya may masabi pa ko.
Dumating na yung lecturer namin at ayon puro discuss lang ang ginawa niya. Hay nako! Kurt Romero, kailan ka kaya magiging mabait sa akin? Hmp! He always like that para kaming aso't pusa laging nagaaway. Minsan nga nakakahiya na pero hindi ko mapigilang hindi siya awayin nakakainis lang!
YOU ARE READING
My Boy Bestfriend Is My Forever
Novela Juvenil[Completed] It's my first ever story. Samantha Leyve Concepcion and Kurt Leandro Romero's Story. She's a simple girl who have many dreams pero lahat ng iyon natupad nya. She is a model and she has a friend named Keila and Joyce ng biglang hindi in...
