Asla Vazgeçmem- ciąg dalszy [Zakończone]

Rozdział VI

~1 tydzień później
*Yiğit
Budziłem się powoli . Im szerzej otwierałem oczy , tym bardziej uświadamiałem sobie , że znajduję się w szpitalu . Ostatnią rzeczą którą pamiętam jest uśnięcie za kierownicą . Wszystko powoli nabierało kształtów i barw , dzięki którym zobaczyłem śpiącą na barierce mojego łóżka kobietę . Lekko uniosłem dłoń i przejechałem nią po twarzy i włosach dziewczyny szepcząc ,,Nur" . Żona otworzyła swoje piękne oczy i pocałowała moją dłoń , po czym spojrzała w górę z wdzięcznością następnie znowu spojrzała na mnie .
-Yiğit , dzięki Bogu się obudziłeś - powiedziała , a w jej oku zakręciła się łza - Tak się o Ciebie martwiliśmy .
- Nur , właściwie to co się wydarzyło ?
- Miałeś wypadek samochodowy na moich oczach . Proszę nie rozmawiajmy o tym , nie chcę do tego wracać .
- Dobrze - szepnąłem - Spytałem , bo pamiętam pare ostatnie minut . Ktoś napisał mi sms , że miałaś wypadek , więc ja wybiegłem z firmy od auta . Po upływie czasu rozbolała mnie głowa i chyba usnąłem prowadząc auto . Bałem się o Ciebie .
- Yiğitcie , ale ja nie miałam wypadku . Podejrzewamy , że to był sabotaż - odpowiedziała - najważniejsze , że teraz tu jesteś . Wylałam parę litrów łez przez te 8 dni .
- Aż 8 dni ? Kiedy my to nadrobimy ? Przybliż się do mnie - rzekłem , a Nur się zbliżyła . Szepnąłem jej do ucha ,,Kocham Cię i nigdy Cię nie opuszczę " oraz pocałowałem ją w policzek , co ona mi oddała .
- Yiğit , chciałam Ci to powiedzieć już wcześniej . Jestem w ciąży - powiedziawszy to się uśmiechnęła się .
- Nur , moja ukochana . Ty mi zawsze dasz powód do szczęścia - odpowiedziałem jej .
- Skarbie , może teraz się prześpisz ? Musisz nabrać siły - powiedziała całując mnie w czoło .
- No , zgodzę się , jeśli ty będziesz przy mnie - odrzekłem .
- Zgoda - odpowiedziała kobieta .

**Nur
Wreszcie po 8 dniach bez Yiğita , usłyszałam jego głos i poczułam go na swojej skórze . ,,Boże dzięki Ci , że wysłuchałeś nasze próźby " Właśnie naszych próźb . Wysłałam do wszystkich wiadomość ,,Najgorsze za nami , Yiğit się obudził" . Dostałam niemal natychmiastowe odpowiedzi , żebym i ja się tym cieszyła . Ta rodzina się bardzo zmieniła po śmierci P.Aytul . Wszyscy zaczęli się wspierać , szanować i nikt się z nikim nie kłócił . Teraz i ja znajdę spokój patrząc na twarz męża . Jest taki spokojny i niewinny kiedy śpi . Jak powiemy mu , że to wszystko co się wydarzyło było zaplanowane przez Fatiha ? Narazie nic mu nie będziemy mówić puki nie wyzdrowieje w 100% . Postanowiłam , że wyjdę z sali by nie obudzić Yiğita moją rozmową z Elmas .
- Hej Elmas , nie przeszkadzam ? - zapytałam
-Nur , słodka teraz próbuję uśpić Aslana . Odezwę się później , ok ?
- Dobra rozumiem . Pozdrów tego malucha ode mnie . Pa
- Pa - powiedziała i zakończyła rozmowę Elmas .
Była dopiero 15 godzina . Nie wiedziałam co mam robić , więc po cichu wróciłam do Yiğita i postanowiłam posiedzieć w internecie . Ledwo minęło 10 minut , a zadzwoniła do mnie Iclal .
~~~~~~Rozmowa telefoniczna~~~~~
- Cześć Iclal . Co u Ciebie ? - zapytałam pierwsza .
- Witaj Nur . U Nas wszystko dobrze . Ucieszyliśmy się , że Yiğit się wybudził . A co u Ciebie ? - teraz Iclal zadała pytanie .
- Na obecną chwilę jest bardzo dobrze - odpowiedziałam .
- Co robi Yiğit ? Mert chciałby z nim porozmawiać .
- Chwilowo śpi - odrzekłam jej
- Rozumiem . A ty jak się czujesz ? - ponownie spytała Iclal
- Nawet dobrze . Mdłości powoli mijają .
- Nur , wybacz , ale muszę skończyć . Mert chce bym mu pomogła w lekcjach .
- Spoczko . Pa
- Pa - skończyła Iclal .
~~~~~~Koniec rozmowy~~~~~~~
Dobrze mi zrobiła rozmowa z Iclal . Ona naprawdę dużo przeszła w życiu i moim zdaniem też zasługuje na szczęście .

--------------------------------------------
Witajcie :)
Tak i oto kolejny rozdział za nami .
Teraz w życiu Nur i Yiğita zagości spokój , ale czy na długo ?

Motywujecie mnie bym częściej pisała
rozdziały . Dziękuję Wam 💗 . Gdyby nie wy , to opowiadanie by nie istniało 😁😉