Asla Vazgeçmem- ciąg dalszy [Zakończone]

Rozdział XV

~~Następny dzień

*Nur
Obudziły mnie promienie słońca zaglądające do mojej sali. Odwróciłam głowę i obok siebie ujrzałam Elmas.
-Witaj Nur - przywitała mnie kuzynka.
-Cześć Elmas, jeszcze raz przepraszam, że zciągnęłam Was w nocy do Polski.
-Nic się nie stało, ważne, że jesteś cała. - odpowiedziała kuzynka ciepłym głosem i dodała - Lekarz kazał mi przkazać Ci to. Podobnież dał mu to jakiś mężczyzna.
Podała mi tą rzecz, którą okazała się obrączka ślubna Yiğita. Odrazu sobie przypomniałam, że on też tu leży.
-Elmas co z Yiğitem ? - zapytałam w pośpiechu.
Kuzynka już otworzyła usta i miała mi odpowiedzieć, ale do sali wszedł mój lekarz prowadzący.
-Dzień dobry . Mam dla Pani 2 wiadomości : jedną dobrą, drugą niestety gorszą. Pierwsza jest taka, że dziś może Pani opuścić szpital, a druga dotyczy Pańskiego męża...- i w tym momencie urwał wypowiedź.
-Niech Pan skończy. Co z Yiğitem?- zapytałam trochę przestraszona, a Elmas obserwowała całą sytuację.
- Doszło do uszkodzenia hipokampenu w mózgu podczas uderzenia w drzewo i niestety stracił pamięć. Nie wiemy za ile ją odzyska. Doznał również hipotermi i zapalenia płuc. Narazie nie odzyskał przytomności. To tyle. Proszę uważać na siebie i na dziecko.- zakończył wypowiedź i wyszedł.
Nie mogłam uwierzyć w to co usłyszałam. Z jednej strony cieszyłam się, że żyje, ale z drugiej potrafiłam dopuścić do siebie myśli, że stracił pamięć. Może chociaż mnie pamięta, albo cokolwiek. Muszę z nim porozmawiać i wtedy sobie wszystko ułożę w głowie.
-Nur, Nur... - zaczęła mówić Elmas.
-Tak ? Mówiłaś coś?- zapytałam.
-Nie, chciałam tylko wyrwać Cię z zamyśleń- odparła. - Wiem, że jest Ci ciężko po tym co usłyszałaś, ale nie martw się. Nie zostawimy Cię z tym samej.
-Dziękuję kochana. A właśnie gdzie Cahit z dziećmi?
-Zostali w pokoju hotelowym. Niedługo się tu pojawią.- odpowiedziała Elmas.
-Rozumiem, zaprowadzisz mnie do Yiğita ? Chcę być przy nim, gdy się obudzi - poprosiłam kuzynkę.
-Zapytam lekarza o zgodę, ok ?
- Dobrze, czekam tu na Ciebie - zdążyłam odpowiedzieć, a Elmas zamknąć drzwi.
Bardzo się o niego bałam. Zaczęłam obracać w palcach jego obrączkę. Dziwne, że nie było przy mnie skoro razem uderzyliśmy w drzewo.

~~10 minut później
Po paru minutach wróciła do mnie Elmas i powiadomiła, że mogę iść do Yiğita. Poszłyśmy razem, ale Cahit zadzwonił do Elmas, więc tylko ja weszłam do środka. Nadal miał zamknięte oczy. Podeszłam do niego i usiadłam na krześle stojącym przy jego łóżku.
,,Naprawdę nic nie będziesz pamiętał? Mnie, swoich dzieci i całej rodziny? Tego, że jesteś jednym z najbogatszych ludzi w kraju? Tego wszystkiego co Nas spotkało na drodze do szczęścia?"- mówiąc to mój płacz się nasilał. Wyjęłam z kieszeni obrączkę i włożyłam mu ją na palec. Chcę by chociaż ona była dowodem na to, że ja jestem jego kochającą żoną. Odwróciłam na chwilę wzrok od niego i zauważyłam Elmas, trzymającą w ręku gazetę. Podała mi ją i powiedziała :
- Spójrz na nagłówek - rzekła, a w jej głosie było słychać gniew.
Spojrzałam na nagłówek od którego nie mogłam oderwać wzroku. Wielkimi literami było napisane ,,Akcja w lesie zakończona sukcesem, ale czy napewno?" -i tuż obok było zdjęcie Fatiha. Artykuł był o tym, że gdyby nie szybka reakcja służb ten facet zabiłby mi męża. Gdybym nie siedziała na krześle bym zemdlała. Czyli to wszystko sobie ułożył i tylko go ode mnie odciągnął by go zniszczyć.
-Nawet tu Wam nie dał spokoju - skomentowała to Elmas.
-Teraz mu nie daruję. Elmas zadzwoń do Cahita by przyjechał po Nas. Pojadę na komisariat i go zamknę. Tego już za wiele - nakazałam kuzynce, a ona to pośpiesznie wykonała.
Poszłam do swojej sali, i przy okazji dostałam wypis ze szpitala. Szybko się ubrałam i na chwilkę wróciłam do Yiğita.
,,Kochanie, on już nigdy nie zachwieje naszego szczęścia, obiecuję Ci to" powiedziałam to dumnie, pocałowałam go w czoło i udałam się do samochodu Cahita razem z Elmas.

------------------------------------------------
Hey:)
Niestety już kończy Nam się weekend, ale i to ma swój ,,+". Kto oglądał dziesiejszą relację Amine ? Jeśli nie oglądaliście tu macie zdjęcia

Tak więc do następnego opowiadania ,
Hurrem_Kozan_17