back for you ~Jily~

III.

Vanuit de spiegel tegenover haar staart iemand terug die Lily haast niet herkent. Haar rode haar zit vol met klitten, over haar gezicht lopen sporen van tranen en over haar armen en benen zitten grote schrammen en blauwe plekken. Ze schopt haar schoenen uit en laat wat er nog over is van de blauwe jurk op de grond vallen. Ze draait de kraan open en gaat onder de warme stralen van de douche staan. Ze kijkt een tijdje toe hoe het zwarte water wegloopt door het afvoerputje en probeert alles op een rijtje te zetten.

Voldemort had hun gevonden omdat Peter hen had verraden, James en zijzelf waren vermoord maar Harry had de aanval kunnen overleven en Lily was blijkbaar op de een of andere manier uit de dood opgestaan maar haar geliefde man niet. Wat voor haar voelt als twee uur geleden was ze de gelukkige moeder van een eenjarig jongetje en nu is ze een weduwe met een zoon van veertien. Haar hoofd tolt en ze wordt nog steeds vervult door het verdriet over James en het missen van het opgroeien van hun zoontje.

~~~

In tegenstelling tot de rest van het huis is de kamer van Sirius een stuk fleuriger. De kleuren van Gryffindor komen haar meteen tegemoet, aan de muren hangen bladzijde uit muggle-tijdschriften en er hangt een foto van Sirius en zijn vrienden aan haar linkerzijde. Ze kijkt met een klein glimlachje naar de vrolijke jongens, als ze toen eens hadden geweten dat een van hen zou zijn vermoord door daden van een ander... Sirius heeft voor haar kleren klaargelegd op zijn bed en ze loopt ernaar toe. Wanneer ze de donkerblauwe joggingbroek van het stapeltje afpakt ziet ze de sweater die onderop ligt en glijd de broek uit haar handen. Trillend rijkt ze naar de rode quidditch-trui en een scheut van verdriet trekt door haar heen. Ze gaat met haar vingers over de gouden letters die "Potter" vormen op de achterkant terwijl ze terugdenkt aan al die keren dat ze James irriteerden door zijn truien te stelen, hoewel als Lily dat deed het wonderbaarlijk genoeg oké was. De joggingbroek is net iets te lang en de mauwen van de trui vallen tot over haar handen en dus rolt ze ze op waarna ze haar haar nog snel invlecht.

Op haar terugweg naar beneden kijkt Lily nu met wat meer interesse om zich heen naar de plek waar de getuigen bij haar bruiloft is opgegroeid. Het is grauw en vrij angstaanjagend en ze kan de vreselijke verhalen die ze van Sirius heeft gehoord hier goed plaatsen.

Als ze de eetkamer weer binnenstapt valt het geroezemoes stil en gaat ze op de enige lege plek zitten, naast Sirius. Ze is zich er volledig van bewust dat alle ogen in de kamer haar volgen maar ze negeert het en laat haar blik door de kamer gaan. Ze herkent mensen zoals Kingsley Shacklebolt, Moody en Mundungus maar ze ziet ook heel veel mensen die haar nog onbekend zijn. De roodharige kinderen zitten er nog steeds en een jonge vrouw met knalroze haar kijkt haar bijna opgewonden aan.

'Sorry voor mijn gedrag van daarnet. Ik was nogal in schok, het laatste wat ik me kon herinneren was dat ik Voldemort smeekte om Harry met rust te laten waarna hij me vermoorde. Het volgende moment lag ik onder twee meter aarde en stierf ik bijna opnieuw.' Het sarcasme in haar stem laat ieders gezicht in de kamer vertrekken. Sirius legt geruststellend zijn hand op die van Lily en vlecht zijn vingers door de hare.

'Het is niet meer dan begrijpelijk,' zegt hij en de rest knikt instemmend. 'En sowieso, voor iedereen die de "Evans-razernij" kent, is het niet eens meer zo angstaanjagend.' Ze werpt hem een geïrriteerde blik en allebei hun gezichten vertrekken als niemand die James Potter wordt genoemd haar achternaam corrigeert. Het blijft een paar seconden akelig stil voor Lily zich weer hervat.

'Maar goed, wat gebeurde er nadat ik was... vermoord,' zegt ze een beetje stijfjes. Dumbledore leunt wat naar voren en vouwt zijn handen in elkaar.

Voldemort probeerde Harry ook te vermoorden maar zijn vloek kaatste terug en hij verdween,' antwoord hij en hij kijkt Lily ernstig aan met zijn blauwe ogen. Ze is echter met stomheid geslagen.

'Hoe is dat mogelijk?' krijgt ze er na een tijdje uit.

'Je probeerde hem te beschermen, niet waar?' vraagt Albus nu met een zwakke twinkeling in zijn ogen.

'Ja, ik probeerde hem af te schermen,' zegt ze met een frons. 'James en ik waren zo goed van vertrouwen dat we onze toverstokken niet constant bijdroegen. We waren beide ongewapend, niet dat dat James tegenhield om op Voldemort af te gaan om ons meer tijd te geven...' Haar nagels boren zich diep in Sirius' hand als het verdriet door haar heen schiet. Die geeft geen kik.

'Het gaat erom dat je een bescherming over Harry uitriep toen je je leven voor hem gaf. Voldemort's vloek kaatste terug door jouw liefde.' Ze laat dat even tot zich bezinken.

'Dus Harry is er levend vanaf gekomen en vernietigde Voldemort ondertussen?' vraagt ze langzaam en een trotse glimlach verschijnt rond haar lippen. 'En dat is waarom hij wereldberoemd is?'

'De jongen die bleef leven...' mompelt Remus knikkend terwijl een norse elf aankomt met een mok thee die hij voor Lily wegzet.

'Had niet een volbloed kunnen opstaan uit de dood...' mompelt hij maar ze negeert hem en richt zich op het schoolhoofd.

'En toen?'

'En toen kwam ik bij Godric's Hollow aan en wou Harry meenemen maar Hagrid had de opdracht gekregen om hem naar je zus te brengen,' gaat Sirius tot haar verbazing door die blijkbaar klaar is met boze blikken te werpen naar zijn elf. 'Wat ik ook probeerde hij liet me Harry maar niet meenemen, maar ik had toch een moord te plegen dus uiteindelijk liet ik hem maar gaan.'

'Je had een wat nou?' Lily kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Flower... ik trof mijn broer dood aan in jullie gang en zijn vrouw lag al net zo levenloos naast het bedje van hun krijsende zoontje.' Sirius haalt een beetje schokkerig adem en zijn blik staat wazig, alsof hij het weer in detail voor zich ziet. 'Het enige wat op dat moment duidelijk was, was dat Peter moest boeten. Ik heb hem een uur lang opgejaagd en hem uiteindelijk ingesloten in een doodlopende steeg. Ik dacht dat hij niet nog lager kon zinken dan hij al had gedaan maar ik had het mis, hij begon te schreeuwen dat ik jullie zou hebben verraden, hij blies twaalf muggles op, sneed zijn pink af en veranderde in een rat.'

'Nee...' fluistert Lily geschokt en ze denkt aan het mollige ventje dat ze in haar vierde jaar bijles gaf.

'Ze dachten dat ik Voldemorts rechterhand was geweest, en het hielp ook niet dat ik lachte...' Sirius fronst alsof hij nog steeds geen goed antwoord had voor waarom ze dachten dat hij knettergek was. 'Het was zo ironisch. Ik had net over het lichaam van mijn beste vriend moeten stappen, iemand waarvan mijn eerste gedachten bij was dat ik hem wou beschermen met mijn leven, en ik werd voor zijn verraad aangekeken. Ik dacht dat Peter er niet mee weg zou kunnen komen maar ik werd zonder proces naar Azkaban gestuurd.'

'En jij hebt dat laten gebeuren?' vraagt ze met grote ogen aan Remus. Die knikt spijtig.

'Ik dacht dat hij jullie had verraden en mijn andere beste vriend had vermoord,' zegt Remus vermoeid. 'Ik wist niet beter, ik bedoel het klonk compleet gestoord dat Sirius dat alles zou doen maar er was geen andere verklaring. Niemand had me ooit verteld dat jullie waren geswitcht van geheimhouder.'

'En je moet niet vergeten dat ik hem er ronduit van had verweten dat hij de mol was in ons kamp, Lils...' Sirius zucht diep en drukt haar mok thee in haar handen, ze was hem compleet vergeten. 'Nou ja, eerder de wolf in ons kamp.'

'Hoe kan het,' zegt Lily lichtelijk geïrriteerd en ze draait zich naar Sirius, wiens mondhoeken langzaam omkrullen in een grijns. 'Dat je humor in veertien jaar nog geen haar is verbeterd, Sirius?'