back for you ~Jily~

XXIV.

'Waar denk je mee bezig te zijn Lily?' vraagt Sirius hoofdschuddend als ze alleen zijn in de keuken. 'Moet ik je er aan herinneren dat dat niet je man is?'

'Natuurlijk niet,' zegt ze gefrustreerd. 'En het was niks, dus maak je geen zorgen.'

'Het was nog niks.' Sirius kijkt haar boos aan. 'Als ik drie seconden later was geweest was dat niet het geval.'

'Ik werd gewoon overdondert dat is alles,' mompelt ze en ze gaat zitten op de keukentafel. Sirius begint door de te ijsberen.

'En de volgende keer dat hij je probeert te zoenen, zul je daar dan weer gewoon zitten af te wachten?' Hij lijkt meer op haar oudere broer dan ooit te voren, een overbezorgde broer.

'Sirius ik weet niet wat er gebeurde oké, maar natuurlijk niet,' zegt ze fel, het liefst zou ze dit gehele gesprek niet hebben.

'En dat weet je zeker?' Haar adem stokt en het lukt haar niet om antwoord te geven. Sirius zucht diep en zakt op de stoel naast haar. 'Oké, ik weet dat het moeilijk voor je is, in hetzelfde huis moeten leven als die gast. Het is al moeilijk voor mij, maar ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn.'

'Sirius, het is oké,' zucht ze en ze glimlacht zwakjes. 'Echt waar.'

'Ik wou gewoon zeggen, dat James een geweldige man was waar je verliefd op werd en je gaat er spijt van krijgen als je zo doorgaat. Want hij zal nooit ook maar een beetje zoals James worden. Hij is vreselijk, dat heb jij toch ook door?'

'Geloof me Sirius dat weet ik.' Lily zakt vermoeid onderuit. 'En ik denk dat je gelijk had.'

'Ja, dat heb ik,' stemt Sirius knikkend in. 'Waarover dit keer?' Ze geeft hem een stomp en zucht diep.

'James is echt weg...' antwoord ze in een zucht, en ze bijt op haar lip. Ze vraagt zich af hoe ze nog overeind kan zitten met de pijn die door haar heen gaat bij die woorden. 'Er is niks meer van hem over in die gast, en het voelt alsof ik hem in de steek laat door dit alleen te zeggen.' Sirius knikt triest.

'Je kan hem niet in de steek laten als hij er niet meer is,' merkt Sirius op. 'Hoe eerder we dit accepteren hoe gemakkelijker het wordt.' Ze knikt en omhelst hem kort, gedeeltelijk zodat hij haar gezicht niet kan zien. Het kost haar moeite om in plooi te houden.

'Sorry voor... alles de afgelopen dagen.' Hij grinnikt en knikt. 'Oké, ik ga maar tegen hem zeggen dat hij zo iets nooit meer moet proberen.'

'Dat kan ik ook wel voor je doen,' biedt Sirius nog aan als ze naar de deur loopt zonder nog naar hem te kijken.

'Nee.' Ze loopt de woonkamer in en kijkt naar de man op de bank. James kijkt op en fronst.

'Wat heeft hij tegen je gezegd?' vraagt hij een beetje met opgetrokken wenkbrauwen. 'Gaf hij je een reden om niet met me om te gaan?' Ze staart hem een tijdje aan en schut geërgerd haar hoofd.

'Er zijn genoeg redenen om niet met je om te gaan en geen enkele reden om wel met je om te gaan,' zegt ze langzaam, haar woorden zorgvuldig uitkiezend. Hij kijkt haar verontwaardigd aan.

'Ik weet op z'n minst al wel één reden,' zegt hij fel en ze trekt vragend haar wenkbrauwen naar hem op. 'De baby in je buik.' Lily's hand schiet naar haar gebolde buik bijna alsof ze hem wil beschermen.

'Wat is er met haar?' vraagt ze en ze staart hem met grote ogen aan. 'Je wilt haar niet eens, dat heb je zelf gezegd.'

'Ja, ik weet dat ik dat heb gezegd maar hoe dichter we bij het punt komen wanneer ze geboren zal worden hoe meer ik over die keuze begin te twijfelen,' snauwt hij geïrriteerd. 'Ik ben niet klaar om een vader te zijn maar ik ga het zo goed mogelijk proberen.' Lily staart hem aan, ze had dit niet verwacht.

'Oké,' zegt ze langzaam. 'Je mag in het leven zijn van mijn dochter en je mag proberen om haar vader te zijn maar je zult hem nooit zijn. En dat is dus precies de grootste reden waarom ik niet met je om kan gaan. Ik heb de afgelopen week wanhopig gezocht naar maar enige aanwijzing van James Potter maar ik heb niks gevonden.'

'Ik ben James Potter...'

'Nee, dat ben je niet en dat weet je. Je mag misschien zijn naam en gezicht dragen je bent niks zoals James Potter.' Ze zucht en kijkt hem strak in zijn ogen. Hazel bruin kijkt in fel groen maar nu is het afstandelijk en kil en niet zo vol liefde voor elkaar zoals vroeger. 'Ik had het gevoel dat ik mijn man in de steek liet door niet naar een laatste restje te zoeken maar nu realiseer ik me dat ik hem juist in de steek laat door, door te gaan met naar hem zoeken nu hij zo duidelijk echt weg is.'

'Lily,' zegt James en hij kijkt haar met grote ogen aan. Ze heeft geen idee waarom hij niet wil dat ze deze dingen zegt maar ze moet het doen.

'En je mag proberen om een vader te zijn voor haar, dat is je recht en dat heb ik best door maar ze mag nooit denken dat ik oké ben met het persoon dat je bent. Ik vertel haar alles, over wie haar echte vader was, en ze zal weten dat ik nooit met jou zou zijn getrouwd. En als zij kiest om van je te houden is dat oké, want ik wil voor haar ook dat ze een vader heeft. Ik hoop alleen van harte dat je het niet verpest en haar hart breekt door haar telkens weer in de steek te laten want dat zal ik niet pikken.' Ze haalt diep adem en staat op. Ze voelt zich een stuk lichter, alsof een stuk rots dat haar tekens opnieuw weer dieper het water in trok eindelijk is verdwenen.

'Ik ga haar niet in de steek laten,' zegt hij als ze bij de deur is en ze kijkt nog even naar hem om. Hij heeft niet de vastberaden uitdrukking op zijn gezicht als de oude James zou hebben gehad en Lily zucht.

'Dat hoop ik voor je.' Ze weet dat haar James zijn dochter nooit in de steek zou hebben gelaten en daarom is het juist zo ongeloofwaardig. Want als het net zo letterlijk is als Dumbledore zegt en hij echt het omgekeerde van James is, zal dat precies zijn wat hij gaat doen.