back for you ~Jily~

XXVIII.

Lily staart naar haar vriendin vanaf de andere kant van de kamer en ziet hoe ze weer terug gebracht wordt naar haar bed door een verpleegster. Een oudere vrouw die een hoed met een opgezette gier op haar hoofd heeft en een mollig jongetje lopen van Alice weg. De jongen waarvan Lily vanuit gaat dat het Neville is loopt met zijn schouders gebogen en zijn handen diep in zijn zakken. Lily was niet van plan om iets tegen ze te zeggen maar Ron had hen ook al gezien.

'Hé, Neville!' roept hij en de jongen schrikt op. 'Heb je het ook gezien? Lockhart is hier!'

'Vrienden van je, schat?' vraagt Nevilles oma aan hem en dan valt haar blik op Lily. 'Owh, Lily dear.'

'Hallo, mevrouw Longbottem,' zegt ze met een vriendelijke glimlach die ze met moeite op haar gezicht krijgt.

'Ik denk dat je het al wel hebt gehoord.' Mevrouw Longbottom gebaard naar de andere kant van de zaal waar haar zoon en schoondochter hun bedden hebben.

'Ja... ik wilde het niet geloven.' Ze zucht en draait zich naar de jongen naast zijn oma. 'Hi, Neville. De laatste keer dat ik je zag was je nog maar één jaar, wat ben je veel op je moeder gaan lijken.'

'Je kent mijn moeder?' vraagt hij verbaasd, Lily knikt triest.

'Ik ben Lily Potter, Harry's moeder,' antwoord ze en ze steekt haar hand uit naar de jongen. 'Ik was erg goed bevriend met Alice en James werkte samen met je vader. Je speelde wel eens met Harry.' De twee jongens kijken elkaar even verbaasd aan.

'Dat wist ik niet...' mompelt hij.

'Je was één.' Lily haalt haar schouders op. 'Het spijt me enorm om te horen wat er met je ouders is gebeurd. Het is verschrikkelijk, ze verdienden zoveel beter.'

'Wat is er gebeurd met je ouders, Neville?' vraagt Ron voorzichtig.

'Wat hoor ik nu?' vraagt mevrouw Longbottom scherp. 'Heb jij je vrienden nooit verteld over je ouders, Neville?' Neville antwoord niet en kijkt naar zijn schoenen. 'Nou, je hoeft je echt niet te schamen! Je zou trots op ze moeten zijn.'

'Ik schaam me niet,' zegt Neville vlug maar het klonk niet heel erg overtuigend.

'Dat laat je anders op een rare manier blijken.' Mevrouw Longbottom draait zich naar Harry, Ginny en Ron toe. 'Mijn zoon en zijn vrouw zijn net zo lang gemarteld door de volgelingen van je-weet-wel dat ze krankzinnig werden.' Ze zegt het met veel waardigheid in haar stem maar Neville krimpt ineen. Lily kan het niet laten om medelijden te voelen voor de jongen en moet een nijging om de zo hulpeloze jongen in haar armen te nemen, onderdrukken. Ron en Ginny kijken Neville behoorlijk geschokt aan maar voor mevrouw Longbottom of Neville nog iets kunnen zeggen komt Alice naar hen toelopen. Lily houd haar adem in als ze nog eens beter ziet in welke staat haar vriendin is. Ze houd een trillende hand naar Neville uit en drukt een snoeppapiertje in zijn hand. Alice kijkt Lily even aan met een wazige blik en er is geen enkel teken van herkenning te zien. Lily bijt op haar lip en kijkt weg.

'Bedankt mam,' zegt Neville alleen maar terwijl de vrouw weer weg begint te lopen.

'Nou we moeten maar weer eens gaan...' Mevrouw Longbottom pakt haar kleinzoon bij de arm en ze lopen weg. 'Gooi dat papiertje maar weg, ze heeft je er al genoeg gegeven om je hele slaapkamer mee te behangen.' Ze verlaten de kamer en laten een trieste stilte achter.

'Dat heb ik nooit geweten...' mompelt Ginny zachtjes.

'Ik ook niet,' fluistert Ron.

'Ik heb het van Dumbledore gehoord maar mocht het niet doorvertellen...' zegt Harry mistroostig. Lily fronst en probeert niet te veel te denken aan de glimlachende vrouw die Alice ooit was.

'Hoor eens, ik heb niet voor niets geleerd om aan elkaar te schrijven!' zegt Lockhart en Lily schut een beetje verwart haar hoofd.

'Kom op, laten we maar weer terug gaan.' Ze verlaten de zaal en lopen in stilte terug. Als ze Remus, Sirius en Fred en George ziet lachen vraagt Lily zich oprecht af hoe ze dat geluid uit hun keel kunnen krijgen.

'O, Lily, Remus, Sirius.' Tonks heeft haar hoofd om de deur gestoken en wenkt hen. De kinderen gaan een beetje geïrriteerd tegen de muur zitten omdat ze weer eens ergens niet bij mogen zijn. 'O kop op, als jullie van school af zijn mogen jullie ook alles weten.'

'Sinds wanneer is dat een regel?' vraagt Lily aan Remus. 'James zat al vanaf zijn zestiende bij de Orde.'

'James was... nou ja, James.' Remus haalt zijn schouders op. 'Hij was de enige.' Sirius spreekt een fnuikspreuk uit nadat hij de deur achter zich dicht doet.

'Die hangoren zijn geweldig, maar ze maakten een fout door ze aan ons te laten zien...' Remus knikt grinnikend. Ze gaan rond Arthurs bed staan. 'Dus hoe voel je je?'

'Een stuk beter...' antwoord de roodharige man in het bed met een glimlach. 'Ik mag morgen al naar huis.'

'Goed, goed, goed,' zegt Madeye en Lily schrikt op. Ze had niet gemerkt dat hij ook in de kamer stond, wat best bijzonder is aangezien hij nou niet bepaald weinig ruimte in beslag neemt. 'Wat we allemaal graag willen weten; wat had Dumbledore te zeggen, Potter?'

'Hij zij dat het zou kunnen dat Harry wordt bezeten door Voldemort,' antwoord Lily langzaam. 'Maar hij liet niet veel los.' Ze knikken allemaal en het blijft even stil.

'Maar goed,' zegt Tonks. 'We hebben de hele verdieping uitgekamd, maar er was geen slang te vinden.'

'Ik denk dat het een verkenner was,' gromt Madeye. 'Voldemort wou vast weten of we het nog steeds beschermden... wat het dan ook wel niet mag zijn.' Lily fronst. Zij had zelf niet opwacht moeten zitten omdat ze zwanger is maar wist maar al te goed wat het was dat Voldemort niet mocht bemachtigen.

'Jullie weten niet wat het is dat Voldemort wil hebben?' Iedereen staart haar aan en schudden hun hoofd.

'Dumbledore weet het,' zegt Remus. 'En dat is genoeg.'

'Probeer jij te zeggen dat je het wel weet?' vraagt Molly met grote ogen.

'Natuurlijk weet ik dat.'

'Waarom weet alleen jij dat?' vraagt Sirius op de zelfde verontwaardigde toon waarin de kinderen die nu buiten de kamer moeten wachten, hadden geprotesteerd.

'Het is de reden waarom Voldemort achter Harry aanging,' legt ze uit. Ze is nog steeds verbaasd dat niemand het weet. 'Dumbledore had het James en mij jaren geleden al verteld.'

'Wat houd het in?' vraagt Madeye maar ze negeert hem.

'Dus Harry weet het ook niet?' vraagt ze als ze zich dat realiseert, iedereen schut zijn of haar hoofd en Lily zucht geïrriteerd. 'Damn-it, James en ik hadden gepland dat hij met het idee kon opgroeien en zich erop kon voorbereiden. Ik moet Dumbledore spreken, hij wist best hoe wij het voor Harry wilden.'

~~~

Vele kennen deze dag dan misschien alleen als Halloween wij herinneren het als een veel triestere dag, de donkerste dag in de geschiedenis van Jily, hun dood.

Wands raised for Lily and James Potter, 

with us,

until the very end.