back for you ~Jily~

XIII.

Lily leunt tegen de deurpost van hun woonkamer en kijkt met een glimlachje naar haar man en zoontje op de bank. Harry kraait vrolijk terwijl hij met zijn kleine vuistjes naar de gekleurde stoomwolkjes in de lucht graait die uit James' toverstok komen. Ze haalt een hand door haar rode haar en stapt de kamer verder in.

'Het is tijd voor Harry om naar bed te gaan,' zegt ze en James kijkt met een grijns op. Hij tilt Harry met een zwier op van de bank en drukt een kus op zijn voorhoofd voor hij hem aan Lily geeft. Hij gooit zijn toverstok zorgeloos op de bank en valt daar zelf ook neer.

'Love you,' mompelt hij nog als ze de kamer verlaat. Ze draait zich in de deuropening nog om om hem vervolgens uitgestrekt op de bank te zien liggen met zijn ogen gesloten maar een glimlach op zijn gezicht. Ze grinnikt en houd Harry met één arm tegen zich aan als ze de trap oploopt. Ze is in de kamer van haar zoon als ze James hoort schreeuwen. Ze verstijfd als ze een andere stem de twee angstaanjagendste woorden hoort uitspreken die er voor een tovenaar of heks bestaan. De woorden die de dood zullen betekenen voor haar man. Ze drukt Harry met beide armen tegen zich aan terwijl er een groen licht door het huis gaat. Het moment lijkt eindeloos te duren, terwijl ze niet kan geloven dat dit echt gebeurt, en dan hoort ze de bonk.

~~~

Met een ruk gaat ze overeind zitten en probeert haar ademhaling onder controle te krijgen. Haar rug is koud van het zweet, haar haar is een grote klit, haar wangen zijn nat van haar tranen en het voelt alsof haar hart uit haar borst is getrokken. Dit is hoe ze de afgelopen drie nachten is wakker geworden, dezelfde nachtmerrie. Ze trekt haar benen op tegen haar borst en ademt diep in en uit tot ze weer gekalmeerd is. Ze droogt haar tranen af en kijkt op haar nachtkastje naar de tijd. Vier uur, perfect...

Ze valt achterover op het matras en staart naar het plafond. Niet zo lang van nu zal het al licht worden en over een paar uur zal ze fit moeten zijn om de wereld te onthullen dat ze nog leeft. Ze zal in een hoorzitting zitten met Cornelius Fudge die haar zoon nu al voor een maand uitmaakt voor iemand die zijn goedverstand heeft verloren gewoon omdat hij niet onder ogen wil komen dat Voldemort terug is. Ze herinnert nog dat James haar ooit heeft vertelt dat Fudge bij hem moest oppassen toen hij klein was. Hij leek altijd wel aardig, niet al te snugger misschien maar ze had dit niet van hem verwacht. Lily gaat in gedachte met haar vingers over haar buik en glimlacht. Ze grijpt haar toverstok van het nachtkastje en blijft even twijfelend zitten. De vorige keer wilde James en zij nog niet weten of het een jongen of een meisje was, maar de laatste tijd heeft Lily een beetje te veel verrassingen gehad.

Het is een simpele spreuk maar Lily heeft hem maar twee keer hoeven gebruiken op patiënten dus duurt het even voor ze hem herinnert. Even later zweeft er een roze hartje voor haar in de donkere kamer. Ze glimlacht en als ze het aanraakt verdwijnt het weer. Een meisje. Voor het eerst sinds dat ze uit had gevonden dat ze zwanger is, is ze oprecht blij.

Ze valt bijna weer in slaap als ze een geluid hoort van buiten haar slaapkamer. Binnen drie seconde staat ze met haar toverstok uitgestoken op de gang. Ze stopt haar stok snel weg en loopt naar Harry's kamer als ze realiseert dat het Harry's stem is die ze hoorde. Ze duwt de deur zachtjes op en ziet de zwartharige jongen woelen in zijn bed.

'Nee.. ga terug naar de cup!' mompelt hij. 'Naar de cup Cedric, naar de cup!' Ze duwt hem zachtjes tegen zijn arm maar hij wordt niet wakker.

'Harry, wordt wakker,' zegt ze sussend en ze schut hem voorzichtig door elkaar. 'Het is niet echt, wordt wakker.' Zijn ogen gaan knipperend open en hij kijkt verwart om zich heen. Ze ziet zijn ogen glimmen in het donker en aait hem rustgevend over zijn arm terwijl ze plaats neemt op de rand van zijn bed.

'Sorry...' mompelt hij een beetje gegeneerd.

'Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen, Harry,' zegt ze hoofdschuddend. Hij gaat rechtop zitten en ze slaat een arm om hem heen. 'Ik heb ze ook.'

'Zullen ze ooit weggaan?'

'Ik heb geen idee,' geeft ze eerlijk toe. 'In mijn zevende jaar op Hogwarts had ik veel last van nachtmerries. James en ik waren toen head-boy en -girl en deelde een leerlingenkamer dus hij hoorde me op een nacht. Ik werd wakker en hij was daar om me te kalmeren, sinds die nacht was hij er altijd voor me. En ja, die nachtmerries zijn ooit weggegaan.' Het blijft even stil terwijl Lily luistert hoe Harry's ademhaling weer rustig wordt.

'Hoe was mijn vader?' Harry kijkt naar haar omhoog. Ze wist dat deze vraag vroeg of laat ging komen. Hij was de afgelopen dagen waarschijnlijk meer te weten gekomen over zijn vader dan in de rest van zijn leven maar hij had haar deze vraag nog niet gesteld.

'Ik kende je vader niet tot het begin van ons zesde jaar,' begint Lily bedachtzaam. 'Ik dacht dat ik hem kende maar er waren niet veel mensen die James Potter kenden. Het enige wat de mensen die hem niet kenden zagen, was een arrogante playboy die bijzonder goed in quidditch was. Ook al wil Sirius het misschien niet toegeven was hij de meest gewilde jongen van de school, hij kon elk meisje krijgen en dat was de reden waarom ik hem niet serieus nam als hij me mee uit vroeg.

Maar toen ik hem leerde kennen, was ik zo verbaasd. Ik had niet verwacht dat er iemand zo gepassioneerd in het leven kon staan als hij. Hij had alles over voor de mensen waar hij om gaf, hij was ontzettend slim, hij vocht vanaf zijn zestiende al in de orde mee en dat was een jongen waar ik elke minuut van mijn leven mee wou doorbrengen.'

'Snape zegt altijd dat mijn vader arrogant, laf en lui was...'

'Arrogant, jazeker,' grinnikt Lily en ze gaat teder met haar vingers door Harry's haar. 'Maar hij was alles behalve laf. En hoewel hij de helft van zijn lessen miste en nooit zijn huiswerk maakte, haalde hij heel hoge cijfers, iets wat me altijd enorm irriteerde.' Harry glimlacht en gaapt. 'Maak je je zorgen over de hoorzittingen van morgen?'

'Ik weet niet,' mompelt hij en zijn ogen vallen slaperig dicht.

'Goed, want alles zal goed komen. Dumbledores plan moet wel werken.' Ze weet niet goed wie ze probeert te kalmeren, hem of haarzelf.