back for you ~Jily~

XII.

Met een schok wordt ze wakker en haar ogen vliegen open. Ze probeert haar ademhaling onder controle te krijgen en voelt een traan haar oog uitglippen. Het was lang geleden dat ze zo'n erge nachtmerrie had gehad. Ze versterkt de grip op haar man's shirt en kijkt naar boven naar zijn gezicht om vervolgens zijn ogen te zien glimmen in het duister.

'Nachtmerrie?' vraagt hij met een schorre stem en ze knikt. Hij trekt haar dichter tegen zijn borst en drukt een kus op haar voorhoofd. 'Wil je erover praten?' Ze blijft een tijdje stil terwijl ze naar zijn regelmatige hartslag luistert. Het klinkt krachtig en geruststellend en ze kan zich niet voorstellen dat het ooit zou kunnen stoppen.

'Ik ben gewoon zo bang, James...' fluistert ze. 'Ik ben zo bang dat mijn nachtmerries werkelijkheid worden.'

'De oorlog...' zegt James knikkend als hij begrijpt wat er is. Zijn haar is een beetje te lang voor zijn voorkeur en een paar plukken vallen in zijn gezicht. 'Ja, het zijn onzekere tijden.'

'Ik wil je niet verliezen, James.' Hij kamt geruststellend door haar haar. 'Ik kan je niet verliezen.'

'Ik kan jou ook niet verliezen,' zucht hij en zijn arm spant zich nog wat sterker aan terwijl zijn vingers met haar rode haar spelen. 'Ik weet dat we het nu misschien nog niet kunnen geloven, maar er zal een betere tijd aanbreken. Ooit komt er een einde aan al deze ellende, dat is waar we voor moeten vechten.' Ze weet dat hij gelijk heeft maar angst houdt haar hart in een ijzeren greep.

'Maar wat als je op een dag niet meer terug komt?' Ze voelt hoe hij glimlacht in haar haar en hij draait haar naar zich toe zodat ze in zijn zelfverzekerde ogen kijkt. De liefde waarmee hij naar haar kijkt verandert haar ingewanden in lava.

'Ik zal altijd voor je terugkomen, love.'

~~~

Ze was destijds zo zeker geweest van zijn woorden, maar nu zat ze hier toch zonder haar James... ze trekt haar voeten op en trekt de brief uit de envelop. Ze strijkt het perkament glad en met een zucht schut ze haar hoofd. De tranen in haar ogen maken het onmogelijk om een woord te kunnen lezen. Het schuine handschrift van haar man komt haar tegemoet maar met nog een zucht legt ze het weg. Ze kan zich er niet toe zetten om het te lezen. Ze staat op en schuift de brief, weer in de envelop, tussen wat boeken in haar kast.

Als ze omgekleed en wel weer beneden aankomt zit Dumbledore in de keuken aan tafel met Sirius en Harry.

'Lily, kom zitten,' zegt Dumbledore vrolijk. 'We moeten het even hebben over vrijdag.' Vrijdag, de dag van Harry's hoorzitting.

'Wat is daarmee?' vraagt ze terwijl ze op een lege stoel gaat zitten.

'Na de hoorzitting van Harry heb jij er een,' antwoord Dumbledore zelfvoldaan. Ze staart hem sprakeloos aan.

'Wat bedoelt u?' vraagt Harry verwart.

'Ik heb een hoorzitting aangevraagd waarin ze Lily officieel tot leven kunnen wekken,' legt Dumbledore met een glimlach uit. 'Zodat ze gewoon naar buiten kan lopen zonder bang te zijn herkent te worden.' Ze staart hem even sprakeloos aan. Ze had wel verwacht dat ze uiteindelijk aan de wereld bekent zouden maken dat ze weer leefde maar ze had gedacht dat dat op z'n minst nog maanden zou duren.

'Waarom?' vraagt ze dan. Dumbledore kijkt haar verbaasd aan. 'Ik bedoel, vanochtend wou u nog dat Sirius en ik opgesloten zouden blijven zitten in dat vreselijke huis.' Dumbledore knikt en zucht.

'Omdat je gelijk had Lily,' zegt hij met een tedere klank in zijn stem. 'Ik moest denken aan de jongen die alles in zijn leven verloor. Eerst zijn broertje toen hij jong was, toen zijn beide ouders en later zijn zusje en toch was hij opgegroeid tot een van de eerlijkste en moedigste mannen die ik ooit heb gekend. Hij offerde zichzelf op om zijn vrouw en zoon te beschermen. En hoewel hij om de een of andere reden niet ook is opgestaan uit de dood zouden we de herinnering aan James Potter te niet doen door twee van de drie personen waar hij het meest van hield niet een kans te geven op het leven dat ze verdienen. En dat is waarom ik ook een plan heb voor Sirius.'

~~~

'Ik voel me nu vrij slecht over dat ik vanmorgen zo tegen u heb geschreeuwd,' zegt Lily een beetje beschaamd terwijl ze Dumbledore na een uur lang gepraat te hebben naar de voordeur begeleid. Hij grinnikt vrolijk.

'Maak je geen zorgen, Lily.' Hij glimlacht. 'Jullie hebben allemaal al te veel te verliezen gehad. Het werd tijd dat jullie weer eens wat wonnen.'

'Dank u, Albus.' Ze heeft het idee dat ze hem aan een stuk door heeft lopen te bedanken.

'Dag Lily,' zegt hij nog vriendelijk voor hij naar buiten stapt. Ze sluit de deur achter hem en wil terug naar de keuken lopen als ze de tweeling op de trap ziet zitten. Ze hebben chagrijnig hun armen over elkaar geslagen.

'Wat is er, jongens?' vraagt ze een beetje gefascineerd. Ze had niet gedacht dat de twee jongens ooit chagrijnig konden zijn. 'Waren jullie liever op Grimboudplein 12 gebleven?'

'O nee hoor,' zegt de eerste. George gokt ze. 'Dit is veel beter.'

'Een stuk vrolijker,' voegt de ander toe. 'Maar ma heeft onze hangoren afgepakt.'

'Toch niet omdat jullie mij hielpen gisteren?' vraagt ze een beetje bezorgd. Ze schudden beiden hun hoofd.

'Ze vond ze onder Fred's bed...'

'Ah... dat is balen,' zucht ze. De tweeling knikt en ze leunen achteruit. 'Ik zal kijken wat ik voor jullie kan doen.' Ze kijken verbaasd op.

'Hoe bedoel je?' vragen ze tegelijk en Lily grinnikt. Ze heeft tweelingen altijd al fascinerend gevonden.

'Wacht maar af.'

~~~

Als ze tegen de avond op de deur klopt van de slaapkamer die de tweeling in gebruik heeft genomen staren ze haar met open mond aan als ze zien dat ze hun hangoren inderdaad vastheeft.

'Dankje wel,' zegt Fred verbaasd.

'Hoe heb je dat voor mekaar gekregen?' vraagt George vol bewondering.

'Please jongens, ik was getrouwd met James Potter...' Ze loopt langs de jongens de kamer in. Het is een van de standaard logeerkamers van het huis. Er staan twee bedden, een kast en een grote tafel. 'Misschien moeten jullie maar een betere verberg plaats hebben, niet waar?' Ze loopt naar de tafel en begint onder de rand te voelen.

'Wat ben je aan het doen?' vraagt George die naast haar verschijnt.

'James had zelf nogal veel spullen die zijn ouders niet mochten vinden en hij had een stuk professionelere verstop plekken dan jullie.' Haar vinger haakt zich achter een lusje en met een kleine ruk komt een geheime la tevoorschijn. Ze trekt hem open. 'Viola.' Ze grinnikt als ze de inhoud van de la ziet. Twee flessen firewiskey en wat foto's. Ik haal de la leeg, glimlach nog even naar de jongens en ga dan weer naar beneden fronsend naar de foto's kijkend. James was ongeveer elf jaar op de eerste foto. Hij had een arm beschermend om het prachtige vijfjarige meisje naast hem geslagen en een jongetje die kwa leeftijd tussen hen in zit staat aan de andere kant van zijn grote broer. De drie kinderen kijken lachend in de camera en alleen al bij de gedachte dat geen van hen hun vijfentwintigste verjaardag had gehaald voelt Lily de drang om een van de flessen firewiskey achterover te slaan.