back for you ~Jily~

XLIX.

'Wat?' vraagt ze zacht wanneer James haar strak blijft aankijken. Ze waren hun wachtronde aan het lopen tot James plotseling bleef staan. Ze was midden in een zin geweest en was stilgevallen toen ze zijn blik zag. Ze wist niet wat het was dat ze in zijn ogen zag weerspiegelen maar ze kon geen stap meer verzetten. Ze had die hele avond alleen maar kunnen kijken naar zijn lippen, hoe hij erop bijt wanneer hij ergens over twijfelt zoals nu, hoe hij ze beweegt wanneer hij praat, hoe hij ze in die ene scheve grijns vormt en hoe hij met ze glimlacht. Die verdomde glimlach die haar dag beter maakt ook al had ze niet beseft dat er iets had gemist. En nu zijn die twee perfect gevormde lippen nog geen halve meter van haar verwijdert.

'Ken je het dat je iets wilt doen, maar op het laatste moment twijfelt?' Ze trekt haar wenkbrauwen verbaasd op, dat was niet een vraag die ze had verwacht.

'Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft,' antwoord ze. 'Ik dacht dat jij nooit van dat soort dingen last hebt. Ben jij niet de roekeloze?'

'Bij dingen die me niet veel schelen, ja.' Hij zucht en schut zijn hoofd, hun oogcontact wordt verbroken en Lily voelt zich meteen een stuk kouder worden vanbinnen. 'Laat maar zitten. Het was toch een stom idee.'

'Wat is het ergste wat er kan gebeuren als je het wel zou doen?' Het is zijn beurt om haar verbaasd aan te kijken wanneer ze haar hand op zijn arm legt en glimlachend naar hem omhoog kijkt.

'Er wordt hoogstwaarschijnlijk naar me geschreeuwd,' antwoord hij. 'Maar dat is niet waar ik me zorgen om maak, als ik het wel doe en het gaat goed zal het me... uh, verschrikkelijk blij maken.'

'En wanneer het niet goed gaat, heeft dat het tegenovergestelde effect,' zegt ze knikkend. Ze blijft even stil terwijl ze in zijn bruine ogen kijkt. Hij is een stuk langer dan zij is en nu hij zo dichtbij staat moet ze echt omhoog kijken. 'Doe het, James. Wat het ook is, als er een kans is dat je er blijer va-' Maar ze krijgt niet de kans om haar zin af te maken want hij stapt naar voren en neemt haar gezicht in zijn handen en druk zijn lippen op de hare. Ze snakt even verrast naar adem maar slaat dan haar armen om zijn nek en zoent hem terug. Zijn lippen zijn nog zachter dan ze had gedacht en ze bewegen synchroon met die van haar.

'Dit wou ik al voor zes jaar doen,' zegt hij schor wanneer hij zich een paar centimeter van haar wegtrekt maar voor hij nog iets kan zeggen trekt ze hem weer naar zich toe. Als ze voor die avond nog niet had begrepen waarom James zo'n goede reputatie heeft wist ze het nu wel.

~~~

Lily knippert verward met haar ogen terwijl ze haar evenwicht probeert te bewaren door een hand tegen de muur achter haar te zetten.

'Klootzak die je bent!' Lily kijkt met grote ogen toe hoe een verblufte James in zijn gezicht wordt geslagen door een blonde vrouw van een jaar of twintig. 'Ik vertrouwde je, ik hield van je!' Er lopen tranen over het gezicht van de vrouw die wanhopig met haar vuisten tegen de borstkast van James aan bonkt terwijl die beduusd met de ene hand naar zijn rood wordende wang gaat en haar af probeert te houden met de andere. Na een paar seconden naar het tafereel gestart te hebben besluit ze hem te helpen, Lily trekt de mystery woman bij haar middel van James af zodat hij zicht los kan maken van de grip die ze inmiddels heeft op zijn shirt.

'Sorry, maar wie ben je?' vraagt James wanneer ze maar niet stopt met zich proberen los te rukken uit Lily's armen. Deze vraag lijkt haar echter al helemaal te verslaan en ze staart hem vol verontwaardiging aan. Lily laat haar voorzichtig los wanneer ze niet meer tegenstribbelt.

'Is dat hoe je het gaat spelen, Noah?' Ze slaat haar armen kwaad over elkaar. 'Ik heb je voor maanden niet gezien en je gaat me niet eens een uitleg geven? Je zei dat je van me hield, Merlin ik geloofde je! Je nam me zelfs mee naar Parijs.'

'Ik heet geen Noah,' zegt James maar dan sluit hij zijn ogen geërgerd en draait zich betekenis vol om naar Lily. 'Dat is hoe hij zich soms noemde wanneer hij niet geconfronteerd wou worden met zijn verleden.' Lily kijkt met grote ogen naar de vrouw die staat te trillen op haar voeten terwijl James even zijn ogen samenknijpt en door zijn haar gaat. 'Het is Jane, niet waar?'

'Ja,' antwoord Jane een beetje beduusd door de verontschuldigende blik in zijn ogen en hij benaderd haar behoedzaam.

'Het spijt me heel erg, Jane,' zegt James met een tedere toon in zijn stem. 'Maar ik ben niet wie je denkt dat ik ben. Ik weet niet of je het nieuws de laatste tijd hebt gevolgd maar ik ben James Potter.' Haar ogen worden groter en ze kijkt heen en weer tussen Lily en de man van wie ze dacht dat hij Noah heette.

'Ik snap het niet...'

'En ik zal het je geheel uitleggen,' zegt James kalmerend. 'Maar zou je alvast naar de Lekke Ketel kunnen lopen, dan kom ik zo achter je aan. Dat beloof ik je.' Jane blijft fronsend staan terwijl ze de tranen van haar gezicht afveegt en onzeker naar de man voor haar kijkt.

'Ik was getrouwd met deze gast,' zegt Lily geforceerd. 'En als hij iets beloofd komt hij het na, geloof me.' Jane knikt en loopt haastig weg. James draait zich naar Lily toe met een diepe zucht. 'Dus dat was je vriendin, charmant.'

'Niet mijn vriendin,' snauwt James gefrustreerd maar hij lijkt er al meteen spijt van te hebben dat hij zijn stem naar haar heeft verheven want hij buigt zijn hoofd en gaat op een zachtere toon verder. 'Sorry, ik had gewoon gedacht dat dat hele gedoe achter me had gelaten.'

'Ik wist niet dat hij een vriendin had,' zegt Lily die James die aankijkt. 'Niet dat hij me nog maar iets vertelde nadat ik hem had afgewezen...'

'Ze was ook niet echt zijn vriendin,' zegt James langzaam en zijn wangen worden een beetje rood van woede. 'Ik herinner me echt alleen nog maar fragmenten, door dat ik haar zag herinnerde ik me haar naam weer. Maar ik heb bijvoorbeeld geen idee hoe de anderen heten.'

'Anderen?' Ze steekt haar handen diep in haar broekzakken. Ze weet al waar dit naartoe gaat, en ze vind het maar helemaal niks.

'Hij ging... hij ging weer over op mijn oude gewoontes, om het zo te zeggen.' James krabt ongemakkelijk aan zijn nek.

'Owh,' is het enige wat ze zegt. Ze weet maar al te goed wat hij daar mee bedoelt. Ze had best wel wat te verwerken gehad toen ze hem vroeg naar hoeveel meisjes er nou eigenlijk wel niet precies voor haar waren gekomen. Het had het er niet beter op gemaakt dat hij het nog zo goed kon vinden met al zijn exen.

'Arme meid,' zegt James terwijl hij de straat inkijkt die Jane in was gelopen. 'Ze is volgens mij pas vorig jaar van Hogwarts afgestudeerd en hij was de eerste waar ze weer mee omging nadat haar vriendje was omgekomen in een ongeluk. Ik kan echt niet nog meer afschuw hebben voor hem dan ik al heb.'

'Ja,' zegt Lily zuur. 'Je zou haar achterna moeten gaan, ze verdient een uitleg.'

'Lily-' begint hij maar ze kapt hem direct af.

'Ik zie je...' Het woordje "thuis" blijft in haar keel steken. 'Bij Potter Manor. Succes.'