back for you ~Jily~

epiloog.

'Mam?' De vrolijke stem van haar dochter haalt Lily uit haar gedachten en ze kijkt op van de groente die ze aan het snijden is. Ze is beter geworden in koken over de jaren en zet tegenwoordig in ieder geval de keuken niet meer in brand. 'Wanneer komt pap thuis?'

'Ik weet het niet, lieverd,' zegt ze en ze glimlacht zwakjes naar haar dochtertje. Melanie had diezelfde vraag gesteld voor de afgelopen zes weken en Lily had elke dag hetzelfde antwoord moeten geven. De oorlog was nu al twee jaar afgelopen en Melanie is vier, ze is het perfecte kleine meisje. Ze heeft lang zwart haar, Lily's groene ogen en ze heeft alle knapheid van haar vader geërfd. Ze is altijd vrolijk en iedereens hart smelt door het schattige accent dat ze heeft aangezien ze tweetalig is.

James had zijn belofte gehouden en zodra de oorlog voorbij was hen ver weg van alle ellende genomen. Ze wonen in een klein dorpje in Italië en hun achtertuin grenst aan hun privé strand. Lily had in het begin moeite gehad met de nieuwe taal maar James had het haar snel aangeleerd en ze houdt van de warmte.

In het dorp wonen voornamelijk tovenaars en heksen en Lily werkt in het kleine ziekenhuis in het centrum waar een verborgen afdeling is voor het magische volk. Natuurlijk hadden mensen geweten wie ze waren toen ze er kwamen wonen maar hadden er niet te veel drukte over gemaakt. Lily vindt hun huis geweldig, het is niet zo enorm als alle andere Potter huizen maar het is erg open en heeft veel ramen. Het uitzicht is prachtig, aan de ene kant kijk je uit over de golven en aan de andere kant kun je in de verte de bergen zien.

Meestal nadat ze Melanie in bed hebben gelegd eindigen Lily en James 's avonds in het nog warme zand op het strand en drinken ze een glas elfenwijn terwijl ze kijken hoe de zon ondergaat en vertellen hoe hun dag was. Lily vergelijkt de plek vaak als een paradijs en na alles dat ze hebben meegemaakt vindt ze ook wel dat ze het verdienen.

James had na veel nagedacht te hebben maar besloten om niet één baan te kiezen voor de rest van zijn leven. Hij had genoeg stres gehad om weer als auror te gaan werken en zat ook niet te wachten op een carrière in quidditch. Hij wordt nu gewoon voor van alles gevraagd, hij valt van tijd tot tijd in wanneer een beroemde quidditch speler om de een of andere reden niet kan spelen en het ministerie van beide Engeland en Italië vragen hem af en toe om undercover te gaan voor een bepaalde zaak. Dat is waar hij op dit moment mee bezig is, het is zijn opdracht om een bepaalde mafia groep te infiltreren en hij is niet thuis geweest in zes weken. Hij had één keer de kans gekregen om naar huis te schrijven en had gezegd dat hij het alles nog een paar weken langer zou duren. Natuurlijk is ze ongerust maar ze weet ook dat hij altijd voor haar terug zal komen. Ze mist hem gewoon vooral, net als Melanie.

Lily kijkt weer op wanneer ze een brommend geluid hoort in hun achtertuin en loopt de achterdeur snel door. 'Hallo daar, Flower,' klinkt een vertrouwde stem en ze ziet Sirius black met een grijns van zijn vliegende motor afstappen. 'Merlin, kan het nog enthousiaster? Ik heb je in maanden niet gezien hoor...'

'Sorry,' zegt ze terwijl ze Sirius omhelst. 'Ik dacht dat je misschien James was.'

'Is hij nog steeds niet terug?' Ze schut haar hoofd en helpt het jongetje met de prachtige blonde krullen uit de zijspan klimmen.

'Tante Lily!' Ze knuffelt haar peetzoon en drukt een kus op zijn voorhoofd voor hij snel langs haar heen rent naar binnen waar ze direct Melanie enthousiast hoort reageren, de twee kinderen zijn net zo close als hun ouders dat met elkaar zijn en ze wordt er altijd vrolijk van om te zien.

James had gelijk gehad toen hij zei dat geen vrouw de liefde van Sirius' leven zou zijn. Al met al die titel behoort niet altijd tot iemand waar je verliefd op bent en was bewaard gebleven voor zijn zoon.

'We waren toch in de buurt dus ik dacht maar eens langs te komen...' legt Sirius uit terwijl ze zelf ook naar binnen lopen. Ze hoort Melanie en Julian nog wegrennen door het huis.