back for you ~Jily~

XLVI.

Verschijnselen als je dronken bent is niet het gemakkelijkste ooit. De eerste keer komt ze in een dorpje uit dat ze niet kent en waar mensen rondlopen met kerstmutsen hoewel kerst al lang voorbij is, de volgende ochtend zal ze het zich vast en zeker afvragen of ze het niet gewoon verbeeld had. De tweede keer landt ze in iemands voortuin en vermorzelt daar een klein plastic fietsje van een peuter die blijkbaar erg veel van Mickey Mouse houd aan de toeter in de vorm van het hoofd van de muis te zien. De derde keer landt ze wel bij Potter Manor, maar niet zo als ze had gewild. Ze landt precies met de voorkant van haar linkervoet op de eerste tree van het trappetje die naar de voordeur leidt en ze vloekt hard wanneer ze haar enkel verzwikt. Ze is zich maar vaag bewust van de pijn door de wazigheid in haar hoofd die wordt veroorzaakt door de hoeveelheid elfenwijn die ze op had die avond. Ze zakt door haar enkel en gaat een beetje onbeholpen op het trappetje zitten.

'Evans?' klinkt een stem verbaasd naast haar. Ze kijkt omhoog en ziet Severus Snape de treden afkomen.

'Wat doe jij hier?' vraagt ze al interesseert het haar vrij weinig, maar dat zal wel weer gewoon door de wijn komen.

'Ik kwam de informatie leveren die ik de orde beloofd had,' zegt hij en hij knikt naar de deur waar Lily inderdaad een enveloppe ziet liggen. 'Aangezien het niet veilig is om zoiets per uil te versturen.'

'Dus laat je het maar midden in de nacht achter voor onze voordeur?' vraagt ze terwijl ze rilt door de kou. Nina had haar in een strakke jurk gedwongen en de wind snijdt als een mes door haar heen. 'Dat is echt niet creepy of zo...' Snape haalt zijn schouders op en wil zich weer omdraaien. 'Nee, Snape ik wil met je praten,' zegt ze, aangespoord door de wijn. Elfenwijn heeft soms rare bijwerkingen.

'Je bent dronken, Evans,' constateert de zwartharige man droogjes.

'Ik ben oprecht benieuwd of je nooit hebt gehoord dat ik mijn naam heb veranderd toen ik James Potter trouwde...' mompelt ze en ze trekt een beetje gefrustreerd aan de onderkant van haar jurk.

'Het zal wel.' Hij begint weg te lopen maar blijft stokstijf staan als Lily weer begint te praten.

'Natuurlijk weet ik heus wel waarom je me niet gewoon bij mijn echte naam wilt noemen,' zegt ze achteloos en hij draait zich naar haar om.

'Ik heb geen idee waar je het over heb.' Hij kijkt haar uitdrukkingsloos aan. Ze ziet zijn ogen glinsteren in het duister maar hij komt niet dichterbij.

'Dat weet je wel en daarom wou ik je iets vertellen.' Ze haalt haar schouders op en slaat haar vlecht weg als het einde kriebelt in haar nek. 'Ook al zal ik morgen ochtend waarschijnlijk gigantisch veel spijt hebben dat ik überhaupt aandacht aan je heb besteed, maar er is ook een grote kans dat ik het me niet eens meer zal herinneren.'

'En wat zou je me dan zo graag willen vertellen?'

'Waarom ik verliefd ben op James Potter.' Hij staart haar met open mond aan. 'Je moet het horen, denk ik.'

'Nee, dat hoef ik dus echt niet, dankjewel,' zegt hij in een vreemde toon maar loopt niet weg. Hij blijft haar aankijken met een vreemde uitdrukking op zijn gezicht, alsof hij niet kan weglopen hoewel hij dat het liefste wil doen. Zijn ogen zijn zo zwart als een meer in de nacht, zo zwart dat ze er bijna ongemakkelijk van wordt. In het donker zien zijn ogen er uit als lege gaten omringt door wit.

'Ik ben niet alleen verliefd op hem omdat hij ontzettend knap en sexy is. James ziet me voor wie ik ben en houdt van alles, het slechte en het goede. Hij is niet alleen-'

'Waarom vertel je me dit allemaal?' vraagt Snape met een gekwelde stem.

'Omdat je verliefd op me bent... of was, whatever,' antwoord ze achteloos en moet bijna lachen om zijn overdonderde uitdrukking, er is wel vaker tegen haar gezegd dat ze geen filters heeft wanneer ze te veel gedronken heeft. 'Denk er maar niet aan om het te ontkennen, je uitdrukking geeft je weg.' Hij opent zijn mond en sluit hem weer een paar keer en ze zit zich net af te vragen of het haar zou lukken om een steentje in zijn mond te gooien wanneer hij zijn stem weer hervindt.

'Dat was ik misschien voordat je stierf, maar nu niet meer,' zegt hij uiteindelijk stijfjes.

'Gelukkig dat zou pas echt creepy zijn...'

'Hoe wist je dat?' vraagt hij aarzelend. 'Je hebt er nooit iets over gezegd.'

'James, vertelde het me,' antwoord ze schouderophalend.

'Je vriendje vertelde je dat iemand anders verliefd op je was?' Lily knikt schaapachtig, niet begrijpend wat het probleem precies was. 'Waarom zou hij dat in Merlins naam doen?'

'Atrox melior dolcissima veritas mendaciis,' zegt een melodieuze stem vanuit de nacht en ze wordt zich er opeens van bewust dat er voetstappen hun kant op komen. 'De bittere waarheid is beter dan de zoetste leugens.' Ze tuurt het donker in en ziet de man die bij de stem hoort over het gras naar hen toe lopen, al had ze natuurlijk al geweten wie het was. Ze herinnert zich nog vaag hoe Sirius zich er een paar uur eerder nog aan had geërgerd dat James zo vaak Latijnse spreuken zei. Maar ze kon zich niet voorstellen waarom, het klinkt zo mooi over zijn lippen.

'Jimmy,' zegt ze verrast en ze ziet zijn glimlach in het duister, ze noemde hem bijna nooit zo. 'Wat doe je nu nog buiten?' Hij draagt een donkerblauwe trui en heeft zijn handen in de zak aan de voorkant hangen. Zijn haar is een beetje verwaaid en zelfs in het donker kan ze zien hoe rood zijn lippen zijn, zijn ogen schitteren in het donker en kijken haar geamuseerd aan.

'Mel viel vanavond niet bepaald gedwee in slaap.' Hij haalt een hand door zijn donkere haar dat bijna niet te zien is tegen de duisternis achter hem. 'Ik kon daarna wel even wat stilte gebruiken en ben wat gaan lopen.' Hij kijkt met zijn scheve grijns op haar neer.

'Nou, ik was meneer Snivellus net aan het vertellen waarom ik van je hou,' zegt ze bedachtzaam.

'Oh Melin, je bent dronken,' lacht James en hij buigt naar voren om een plukje dat uit haar vlecht is gekomen achter haar oor te stoppen. 'Ik weet niet of ik onder de indruk moet zijn of bezorgd.'

'Het is jouw schuld, jij liet me ontvoeren door Nien!'

'Dat is een beetje dramatisch, denk je niet?' vraagt hij geamuseerd. 'Ik weet niet hoe het Nina is gelukt je in die jurk te krijgen maar het moet verschrikkelijk koud zijn.' Hij steekt zijn hand naar haar uit maar ze kijkt er alleen gefronst naar.

'Ik heb mijn enkel verzwikt,' zegt ze en ze kijkt naar hem omhoog, was hij altijd al zo lang? 'Ik denk niet dat ik ooit nog kan lopen...' James lacht weer en ze glimlacht bij het geluid.

'Oh, Lily, wat heb je toch een zwaar leven.' Ze knikt hevig en voor ze het weet zakt James door zijn knieën en tilt haar op. Ze slaakt een verrast gilletje maar slaat dan haar armen op zijn nek en verbergt haar gezicht tegen de huid van zijn nek. Ze had zich niet gerealiseerd hoe koud ze het had tot ze de warmte van James af voelt stralen. Ze haalt diep adem en glimlacht als de geur van de nacht, anijs en aftershave haar neus binnendringt.

'Je ruikt naar James Potter.'

'Dat mag ik hopen,' grinnikt hij terwijl hij naar de voordeur begint te lopen. Als Snape er nog is, negeert James hem geheel. Hij schopt de witte enveloppe die Snape daar had achtergelaten opzij en Lily sluit haar ogen terwijl ze zijn spieren onder haar voelt bewegen. Hij tilt haar de trappen op en wanneer hij haar naar hun oude slaapkamer brengt legt hij haar op bed. Hij haalt haar schoenen van haar voeten en stopt haar onder.

'Ons leven is zo raar...' mompelt ze wanneer James naast haar komt zitten, hun vingers met elkaar verstrengeld.

'Zou je denken?'

'Als ik op mijn elfde had besloten om niet naar Hogwarts te gaan, zou ik nu zesendertig zijn en een normaal, saai leven lijden.'

'Nee,' zegt James met een frons. 'Jij was voorbestemd om buitengewoon te zijn. Wat je ook had gekozen, je zou nooit een normaal, saai leven hebben gehad.'

'Jimmy?' vraagt ze als hij stil blijft, volledig in gedachte verzonken. 'Wil je voor me voorlezen?'

Hij glimlacht en drukt een kus op de rug van haar hand. 'Sure.'