Hoofdstuk 4

2.6K 107 6
                                    

"BAM" door een harde knal schrik ik wakker uit mijn slaap. De wachter is alle gevangenen aan het wakker maken. Ik probeer omhoog te kruipen, maar mijn armen doen teveel zeer. De sneeën zijn nog niet genezen. 'Ik ben wakker.' Zeg ik zo hard als gaat tegen de wachter, hopend dat ik nog iets te eten krijg ondanks dat ik op de grond lig. Ik voel gewoon dat hij met zijn ogen rolt, maar toch toegeeft. 'Omdat ik geen zin heb om lijken op te ruimen.' Zegt hij voor hij naar de volgende cel loopt. 'Bedankt' zeg ik schor. Ik laat mijn hoofd weer op de grond liggen. Een paar minuten later voel ik een pijnscheut in mijn voet. De Gamma vond het leuk om mijn voeten er zowat af te slaan, vier dagen geleden. Nog een pijnscheut, ik maak een sissend geluid. Ik til mijn hoofd op om te kijken hoe het komt en zie de jongen die het eten brengt staan. Hij schuift het eten naar me toe. Met pijn in mijn armen pak ik het kommetje met water op en giet het langzaam in mijn mond. Ik neem een paar hapjes brood en besluit dan dat ik rechtop moet gaan zitten. Tijdens het gesprek kan ik ook niet blijven liggen.

Na een paar pogingen lukt het me om mezelf rechtop te duwen. Ik knabbel verder op mijn broodje. Er zijn nieuwe gevangenen binnen gebracht en dat merk ik wel duidelijk. De nieuwe gevangenen schreeuwen altijd en soms slaan ze tegen de muur. Over een paar dagen is dat wel weer over. Dan hebben ze daar de energie niet meer voor. Als ik nog een paar hapjes brood over heb, hoor ik de deur kraken. De gamma loopt de kerkers binnen. Hij loopt naar mijn cel toe. Ik houd mijn hoofd omlaag.

'Sta op, wolfje. Dan breng ik je naar de Alpha.' Commandeert de Gamma. Met pijn in mijn armen probeer ik mezelf omhoog te duwen, maar het lukt niet. 'Hoorde je niet wat ik zei? Sta op!' Zegt de Gamma met een boze ondertoon. 'Het lukt niet, Gamma.' Fluister ik, wetend dat hij het hoort, aangezien het gehoor van een weerwolf beter is dan dat van een mens. De gamma begint boos te worden. Dan worden zijn ogen wazig, waarschijnlijk mindlinkt hij de Alpha. De gezichtsuitdrukking van de Gamma word geïrriteerd en zijn ogen weer normaal. 'Maak deze cel open.' Beveelt hij. 'Natuurlijk Gamma.' Snel maakt de wachter de cel open. De Gamma stapt naar binnen en loopt naar me toe, mijn hartslag en ademhaling versnellen licht en ik begin een beetje paniekerig te worden. De Gamma pakt me vast onder mijn ribben en gooit me over zijn schouder. Ik hap naar adem van de pijn en mijn ogen beginnen te tranen. De Gamma loopt de kelders uit, de trap op. Daarna ruik ik frisse lucht. Voorzichtig adem ik de heerlijke lucht in. In de kelders is de lucht heel muf en ruikt het dood. Hier ruikt het naar bomen en planten. Ik geniet nog even van de heerlijke lucht, maar merk al snel dat we het packhuis inlopen. De Gamma loopt door het enorme huis heen en stopt uiteindelijk bij een deur. Het kantoor van de Alpha. De Gamma klopt op de massieve houten deur. 'Kom binnen.' Zegt de Alpha met een zware stem.

De Gamma stapt naar binnen en zet me neer op een stoel, daarna verdwijnt hij weer uit het kantoor. De stoel doet zeer aan mijn hele lichaam door de wonden, maar ik negeer het. 'Goedendag, Alpha.' Zeg ik zacht en beleefd. De laatste paar dagen heb ik volgens mij meer gepraat dan normaal in een hele maand. 'Hallo wolfje, je wou mij spreken?' 'Ja Alpha, ik zit nu al elf jaar in de cel. Mijn wolf is erg zwak en mijn lichaam functioneert niet meer normaal.' 'Waarom kwam je hier?' onderbreekt de Alpha me. 'Ik ga dit niet overleven. Zou U alstublieft mij een rogue kunnen maken en me laten sterven in het bos? Mijn wolf en ik wensen met heel ons hart om nog een laatste keer buiten te zijn.' Vraag ik hem, maar als ik naar de Alpha kijk, zie ik dat hij niet oplet. De Alpha kijkt geïrriteerd. Ik kijk naar beneden. Slecht plan. Heel slecht plan.

'Niet geschoten is altijd mis, toch? We hebben tenminste nog een keer frisse lucht kunnen inademen.' Troost Luna me. 'Sorry, ik heb gedaan wat ik kon. Het spijt me echt heel erg dat ik je laatste wens niet heb kunnen vervullen.' Antwoord ik haar. 'Maakt niet uit, je deed je best. Ik ben blij dat ik je heb gekend.' Zegt ze lief. 'Ik houd van je.' 'Ik ook van jou, fijne verjaardag Dian.' 'Jij ook Lun.' 'Kom nu gewoon maar gewoon binnen.' Gromt de Alpha. Ik kijk hem raar aan 'Stop met dat irritante geijsbeer!' De Bèta komt binnen. Snel kijk ik weer naar beneden. 'Mate' Gromt de Bèta. Hè, ik had niet gemerkt dat er nog iemand het kantoor in was gelopen. Voorzichtig kijk ik om mee heen, maar ik zie alleen de Alpha en Bèta. Snel kijk ik weer naar beneden. Ik heb het me vast verbeeld. De Bèta loopt naar me toe. Mijn hartslag gaat twee keer zo snel als normaal en ik het tempo waarin ik ademhaal loopt op. Ik krul mezelf op tot een bolletje. 'Mate? Hoe heet je?' vraagt een stem liefjes. 'Alsjeblieft, zeg niet dat hij onze mate is!' Smeekt Luna me. 'Jij bent de wolf hier, jij weet het beter dan ik!' piep ik. 'Kan je nu mijn kantoor verlaten?' vraagt de Alpha aan zijn Bèta. 'Ik blijf hier.' Antwoord de Bèta met zwarte ogen. Ik heb nooit geweten dat hij zwarte ogen had. 'Verlaat mijn kantoor. Nu.' 'Nee' gromt de Bèta.

De Alpha's ogen worden wazig en een paar secondes later duwen vier wachters de deur open en trekken de Bèta weg. Daarna doen ze de deur weer dicht. 'Waar had je het over?' vraagt de Alpha. 'Of u mij een rogue wilt maken. Mijn wolf en ik zijn niet sterk genoeg om dit te overleven. Mijn wolf zou graag in het bos willen sterven.' Herhaal ik. 'Dat keur ik goed. Morgen word je een rogue en zal je sterven. Alleen dan moeten we je wel gif geven. We willen niet dat er nog meer rogues komen. Is dat goed?' Ik knik. 'Je mag gaan.' Zegt de Alpha. 'Bedankt, Alpha.' Ik duw mezelf met moeite omhoog, maar voor dat ik ook maar gestaan heb, val ik voorover met mijn gezicht op de grond. Mijn gezicht doet zeer. Ik probeer omhoog te komen, maar het lukt niet. Mijn armen werken niet mee. Ik hoor hoe een deur opengegooid word, de deur knalt tegen mijn hoofd en dan word alles zwart.

A/N: Ik probeer elke dag te uploaden. :) Ik denk niet dat het gaat lukken, maar ik probeer het. Ik heb geen vaste upload tijden.

Edit: Nu al mislukt...

1.136 woorden

Werewolf PainWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu