Werewolf Pain

Hoofdstuk 23

Vroeg in de koude ochtend loop ik langs de rand van het territorium. Het enige geluid dat ik hoor is het geluid van vogeltjes, die vrolijk fluitend de ochtend aankondigen en het geluid van voetstappen in de sneeuw. Het is winter, maar de kou deert me niet. Het is drie dagen later en vandaag word ik officieel opgenomen in de pack. De afgelopen dagen is er niet veel bijzonders gebeurd, behalve dat Luke mij toestemming heeft gegeven om 's ochtends vroeg hard te lopen. Ik moest alleen wel de randen van het territorium vermijden. "Kom op, je kan best wel iets verder het bos in. We kunnen heus wel voor onszelf zorgen. Bovendien, dit is niet eens echt het einde van het territorium. Er staan nog bewakingstorens en een hele rij bewakers tussen. Deze randen zijn er alleen zodat kinderen niet per ongeluk het territorium verlaten." Luna probeert me over te halen om verder te gaan. "We hebben Luke belooft dat we niet verder zouden gaan, als we verder gaan, mogen we voortaan niet meer alleen hardlopen." Ik weet dat Luna ontevreden is, maar voor nu laat ze het erbij. "Lukie, zou je misschien ontbijt voor ons kunnen maken?" Link ik naar hem. "Natuurlijk, over een paar minuutjes is het klaar. Tot zo." Linkt hij terug. Ik ren nog een klein stukje verder, voor ik besluit terug te keren naar het packhuis.

"Goedemorgen!" Groet ik Luke vrolijk, zodra ik het Bètahuis binnen stap. Ik trek mijn schoenen uit en loop richting de keuken. Er staat een dienblad op het aanrecht en ik neem het mee naar de eetkamer. Zodra ik het dienblad neer zet op de tafel, merk ik dat er iemand achter me staat. Luke slaat zijn armen om me heen en geeft me een kus op mijn kruin. "Lekker gelopen?" Vraagt hij. Ik knik. "En wat heb jij deze ochtend gedaan?" zeg ik terwijl ik me omdraai, zodat ik tegen zijn borst aan kijk. "Niet veel." Grinnikt hij. "Ik heb in bed gelegen, tot jij me vroeg om ontbijt te maken." Ik kijk hem verbaasd aan. "Geen papierwerk vandaag?" "Volgens mij heb ik het meeste ondertussen wel afgerond en anders merken we dat snel genoeg wel weer." "Oké, hoe laat begint de ceremonie?" Vraag ik aan Luke. "Acht uur begint het, dus zorg ervoor dat je rond vijf uur terug bent." "Ik zal er zijn." Ik loop naar de deur toe, klaar om naar de trainingszalen te gaan. "Tot straks, Luke, ik ga naar de sportzalen." "Wacht even, Diana, dan ga ik met je mee."

De rest van de middag hebben we doorgebracht in de sportzalen. De trainingsuren zijn over het algemeen 's ochtends vroeg of 's avonds na het eten, waardoor het vrij rustig was. Eerst hebben we opgewarmd en even voor onszelf getraind, daarna hebben we een uurtje gespard en als laatst hadden we een oefen gevecht. Rond vier uur liepen we terug naar boven om te douchen en het eten klaar te maken.

"Wie gaat eerst douchen?" Vraag ik aan Luke. "We kunnen ook tegelijk." Suggereert Luke, terwijl hij zijn wenkbrauwen ophaalt. Ik elleboog hem tussen zijn ribben. "Het was een grapje! Ga jij maar naar onze badkamer, dan gebruik ik die op de hal wel."

Wanneer we een kwartiertje later samen in de keuken pasta staan te koken, komt Laurel binnen stormen. "Hallo Diana, ik heb je jurk! Oh en ik heb Russel meegenomen." Bij het horen van zijn naam, verstijft Luke. Hij draait zich om in recordtempo en trekt mij ruw naar achteren, waardoor mijn hoofd hard tegen zijn borst aankomt. Luke gromt laag. Russel loopt de keuken in en rolt met zijn ogen. "Rustig, ik ga echt niet proberen om haar af te pakken. Ik heb mijn eigen mate." Het laatste voegt hij er snel aan toe met een wenkbrauw wiebel. "Sterker nog, ik heb mijn mate meegenomen." Iedereen draait zich om richting de vreemdeling die in de deuropening staat. "Hallo, ik ben Tyce, de mate van Russel." Introduceert hij zichzelf. Luke kijkt hem met vernauwde ogen aan. "Hoe weet ik zeker dat jullie mates zijn en niet stiekem míjn mate af willen pakken?" vraagt hij. "Anders zou ik dit niet doen." Antwoord Russel en hij pakt Tyce zijn hoofd vast en kust hem vol op de mond. "Moet ik dit geloven?" Vraagt Luke, nog steeds niet overtuigd. Russel kijkt Luke uitdagend aan en haalt een wenkbrauw op. Hij draait zich terug naar zijn mate en pakt zijn haar vast, voordat hij hem zoent en zachtjes in zijn zij knijpt, zodat Tyce hem toegang verleent tot de binnenkant van zijn mond, waar Russel gretig gebruik van maakt.

"Ja, oké, nu is het wel genoeg! Ik hoef niet te zien hoe mijn broer aan het tongen is met zijn mate, want ja, ze zijn echt mates." Bij het laatste kijkt ze Luke aan, maar Luke lijkt nog steeds sceptisch. "Ze hebben elkaar vorige week ontmoet. Ze zullen heus niet proberen om je mate af te pakken." Zucht Laurel. Tyce lijkt een beetje beschaamd, nadat hij voor onze neuzen gezoend is door zijn mate. "Russel en Tyce zijn hier om mij te helpen met Diana voor te bereiden op haar ceremonie. Ik heb de mening van een man nodig en aangezien jij haar niet meer mag zien tot bij de ceremonie, heb ik Russel meegenomen en omdat Russel nergens meer heen wil zonder zijn mate, is Tyce ook mee.

Laurel, Russel en Tyce gingen weg zodat wij rustig konden eten, maar zodra we klaar waren, stonden ze alweer voor de deur. Luke werd zijn eigen huis uitgezet, zodat Laurel en ik me konden klaarmaken voor de ceremonie. Ondertussen keken Russel en Tyce een film in de woonkamer.

Ik draai een rondje voor de spiegel. "Niet te geloven! Ik herken je bijna niet." Roept Luna uit. "Volgens mij ben je helemaal klaar voor je inwijding." Samen lopen we de slaapkamer uit, richting de woonkamer, waar de jongens zijn. "Je ziet er prachtig uit, Diana." Ik bloos. "Bedankt." Met z'n vieren lopen we richting het bos, waar de inwijding word gehouden. Daar staat de Gamma op me te wachten. Met lichte paniek in mijn ogen loop ik langzaam en op mijn hoede naar hem toe. "Rustig maar, ik zal je niets doen. Ik zou niet durven, dan heb ik Luke achter me aan." Lacht hij, terwijl hij zijn handen laat zien. Ik houd hem goed in de gaten, totdat er wordt aangekondigd dat ik naar voren moet komen.

Langzaam loop ik naar voren. Ik slik wanneer ik zie hoeveel mensen mij aankijken. In stilte draai me om richting de Alpha. Hij gebaart dat ik mijn armen moet laten zien. Voorzichtig schuif ik mijn mouwen omhoog, zodat mijn onderarmen te zien zijn. "Beloof jij, Diana Davey, The Lunar Shadows trouw te blijven?" "Dat beloof ik." Is mijn zachte antwoord. De Alpha pakt een mes en maakt voorzichtig een snee in zijn beide onderarmen, daarna geeft hij het mes aan mij. Ik maak ook twee sneeën. De Alpha houd zijn armen voor zich uit, als gebaar dat ik mijn armen op de zijne moet leggen, zodat ons bloed verbonden zal worden. Ik leg mijn armen boven op de zijne en hij pakt mijn onderarmen vast. Ik doe het zelfde bij hem. Al snel voel ik de bond tussen alle packleden verschijnen. Ik voel de band tussen Luke en mij versterken en ik hoor de stemmen van mijn nieuwe packleden in mijn hoofd. Ook de band tussen de Alpha en mij voel ik lichtjes, totdat ik duizelig word. Ik sluit mijn ogen, vlak voor ik val.