Werewolf Pain

Hoofdstuk 20

Tot mijn verbazing heb ik gisteren de hele middag doorgeslapen en wordt ik de volgende dag pas rond elf uur 's ochtends wakker. Luna besloot vandaag weer de controle te nemen en ik protesteer niet. Gisteren was prima. Ze heeft niets raars gedaan en niets tegen mijn wil en aangezien Luke vandaag weer gaat werken, gun ik het haar wel om twee dagen in controle te zijn. Gisteren heeft ze hem amper gezien. Ik wordt wakker met een knallende hoofdpijn en een misselijk gevoel. Ik strompel naar de badkamer, waar ik mijn hele maaginhoud doorspoel. Ik heb het ijskoud, maar mijn lichaam is heet. Normaal worden weerwolven niet snel ziek, maar de mateband doet rare dingen met je. Ik trek twee paar wollen sokken over elkaar aan en trippel uit het bed om alle dekens uit de kast over me heen te gooien. Wanneer ik het eindelijk een beetje warm begin te krijgen, wordt ik weer misselijk, waardoor ik mijn bed uit moet om naar de badkamer met ijskoude tegels te gaan om over te geven.

Luna verandert weer en gaat onder de dekens liggen, maar bedenkt zich al snel en trekt met een beetje moeite de wollen sokken over haar poten heen. Al snel begint Luna weer te klauwen, maar deze keer niet alleen naar haar hart, maar ook naar haar kop, en iets later haar hele lichaam.

'Goedemorgen, Diana.' Groet Laurel me vrolijk. Ze kijkt verbaasd naar de stapel dekens die op het bed liggen. Iets daarna merkt ze dat Luna er ook onder ligt. 'Diana, lig je daar onder?' Ze schuift de dekens opzij. 'In wolfvorm? Is dat niet veel te heet?' Ze legt haar hand op mijn voorhoofd, maar trekt snel terug. 'Dit is niet normaal. Wat is er aan de hand?' Luna klauwt naar haar borstkas. Diana springt uit bed als er weer een vlaag van misselijkheid opkomt en leegt haar maag in het toilet. 'Ik haal Luke.' Ze mindlinkt hem en al snel staat hij in mijn kamer. 'Ik hoop dat het belangrijk is, de Alpha vermoord me als ik geen goede reden heb.' Hij haalt zijn hand door zijn haar. 'Wat is dat?' hij wijst naar mijn bed. 'Dat is jouw mate.' Antwoordt Laurel serieus. 'Onder al die dekens?' vraagt luke, licht geamuseerd. 'Ja, in wolfvorm.' Luke kijkt haar vreemd aan en loopt dan naar mijn bed toe.

Wanneer Luke mijn kop aanraakt terwijl hij de dekens opzij schuift, heb ik het meteen minder koud, maar hij trekt snel weg en ik begin weer te rillen. 'Jemig, wat heb je gedaan? Je bent hartstikke heet!' Hij klinkt erg bezorgd. Luna drukt snel haar kop tegen hem aan en ik voel mijn lichaam opwarmen. Luna zucht tevreden. Blij dat het knellende gevoel bij haar hart nu veel minder is. Luke zet een stap achteruit en de kou en pijn komen terug, en hard. Luna schokt omhoog van de onverwachte pijn en jankt. Ze grijpt Luke vast met haar klauwen en trekt hem naar haar toe. 'Wat is dit?' vraagt hij met grote ogen aan Laurel. 'Ik denk dat het de matebond is. Hoelang is ze hier al ongeveer?' Luke kijkt haar vragend aan. 'Twee maanden, denk ik.' 'Dat bedoel ik, jullie kennen elkaar al lang, maar zijn nog niet begonnen aan het matings proces. De matebond trekt jullie naar elkaar toe.' 'Wat kan ik er tegen doen?' vraagt Luke. 'De hele tijd bij haar blijven, of jullie moeten elkaar marken.'

Ondanks onze situatie, moet Luke nog steeds papierwerk doen, daarom loopt hij nu met Luna's kleine figuur in zijn armen naar het kantoor. Door het tekort aan eten zijn wij beide erg klein. Ik ben 1.50m en Luna haar schouders komen tot ongeveer 80cm. Aangezien de schouderhoogte van een normale packwolf ongeveer 1.20m is, lijkt ze net een pup.

'Ah, daar ben je eindelijk. Ik heb alvast een paar documenten voor je klaargelegd.' Zegt de Alpha zonder op te kijken van zijn papieren. Hij kijkt Luke raar aan wanneer hij Luna in zijn armen ziet liggen. 'Denk maar niet dat je onder het papierwerk uitkomt.' Zegt hij, zijn ogen samenknijpend. 'Dacht ik ook niet.' Luke gaat tegenover de Alpha zitten en legt ons comfortabel op zijn schoot. 'Wat is hier de bedoeling van?' Vraagt de Alpha. 'Ik ga documenten doornemen, en mijn mate kan doen wat ze wil, zolang ze ons niet afleidt.' De Alpha rolt met zijn ogen, maar gaat verder met het papierwerk. Luke pakt ook een document en begint te lezen. Luna kijkt ook naar de tekentjes op het papier. Ik heb de tekentjes wel vaker gezien. Ze zijn overal, maar ik heb geen flauw benul wat ze bedoelen. Geïnteresseerd kijkt Luna naar het papier, proberend een patroon te zien, maar ze vindt er enkel één, na een rondje komt een groot tekentje. Uiteindelijk gaat ze gewoon rustig op zijn schoot liggen.

Na een lange tijd rustig liggen, begint de Bèta een beetje te schuiven. De Alpha kijkt vragend op. 'Ik moet even naar het toilet. Hij kijkt Luna en mij met medelijden aan, en legt ons daarna op de stoel. Al snel wordt Luna onrustig. Ze wrijft over haar slapen en borst en begint te beven. De Alpha irriteert zich duidelijk aan haar. Een minuut later begint Luna naar haar hart te klauwen en te kronkelen. 'Kun je daarmee ophouden?' Vraagt hij. Luna piept en stopt even, maar gaat al snel weer verder. De Alpha zucht diep en kijkt op. 'Wat ben je aan het doen?' vraagt hij verbaasd. Luna gaat ongestoord verder. 'Stop daarmee! Als Luke je gewond ziet, denkt hij dat het mijn schuld is. Is dat je bedoeling? Waarom doe je dit? Stop!' De Alpha raakt in paniek, maar Luna is teveel gefocust op de pijn die de matebond veroorzaakt en hoort hem niet. Ze moet overgeven door de hoofdpijn en haar maaginhoud belandt op het laminaat.

Luke komt snel weer het kantoor binnen en rent naar ons toe. Snel neemt hij ons weer in zijn armen. 'Ik zweer je, ik heb niks gedaan! Ze begon ineens te klauwen en haarzelf pijn te doen. Ik heb geen idee waarom, maar'- Luke onderbreekt hem. 'Rustig, het was mijn schuld. Ik had niet weg moeten gaan.' De Alpha haalt diep adem. 'Kan je me uitleggen wat er net gebeurde?' '. Ik heb haar twee maanden geleden ontmoet. De matebond wordt sterker en daardoor wordt het lastiger om bij elkaar weg te gaan. Nu veroorzaakt de matebond haar pijn als we elkaar niet aanraken, omdat ze me nog niet officieel geaccepteerd heeft en we elkaar nog niet hebben gemarkeerd.' De Alpha knikt als teken dat hij het begrijpt.

Na dat het hele gedoe in het kantoor is afgerond en mijn maaginhoud is opgeruimd, besluit de Alpha dat het wel weer genoeg was voor vandaag en gaan we met z'n drieën wat eten. Luna heeft mij de controle teruggegeven, en ik ben in mensenvorm. 'Wat zit er in de soep?' Vraag ik aan Luke. 'Dat zijn letters.' Grinnikt de Alpha. 'Kijk maar.' Hij houdt zijn lepel omhoog. 'Dat is van het alfabet, die je kunt lezen?' Ik kijk omhoog om Luke aan te kijken. Ik zit bij hem op schoot. 'Ja, je kan niet lezen?' Hij klinkt verbaasd. Ik schud mijn hoofd, nog steeds omhoog kijkend. 'Dat leer ik je nog wel, maar eerst gaan we slapen. 'Je blijft toch wel bij me?' vraag ik met hoopvolle ogen. 'Natuurlijk.' Hij geeft me een kus op mijn kruin.