Werewolf Pain

Hoofdstuk 19

'Wakker worden!' Roept Luna. Tijd om rustig wakker te worden om te beseffen wat er gebeurd is geeft ze niet. Het moment dat ik mijn ogen open doe, neemt Luna de controle over. Ze springt uit het bed, stript in enkele seconden, verandert en sprint de deur uit. Een aantal mensen kijken verbaasd op wanneer ze een wolf snuffelend door de gang zien sprinten. 'Geen wolven in het packhuis!' Schreeuwt dezelfde vrouw weer. Bij het horen van haar stem, rent Luna nog harder. Wanneer ze de plek waar ze wil zijn heeft gevonden, rent ze nog iets harder, voordat ze met een harde klap ramt ze tegen de deur, maar de deur geeft niet mee. Er zit nu wel een deuk in de deur.

'What the frog is hier aan de hand?' Schreeuwt Luke, terwijl hij in zijn boxer de deur open doet. Luna gromt bezitterig en bespringt hem. Luke valt samen met Luna achterover, tijdens de val trapt Luna de deur dicht met haar achterpoten. De deur valt hard dicht, tegelijkertijd beland Luke zijn hoofd met een klap op de grond en hij kreunt. Luna drukt zich dichter tegen Luke aan, alsof iemand hem af wil pakken gaat ze op hem liggen. Haar klauwen zet ze in de vloer om de afstand nog kleiner te maken en haar hoofd drukt ze in zijn nek om zijn geur diep op te snuiven.

'Ook een goedemorgen, Luna.' Zegt Luke, een beetje ongemakkelijk. Luna likt zijn neus als begroeting. Luke kijkt op zijn wekker. 'Het is half zes! Kon je me niet later wakker maken?' Luna schudt haar kop. 'Kan je even van me af gaan?' Luna gromt. 'We kunnen zo samen wat gaan eten, maar ga alsjeblieft van me af.' Luna gromt weer en hapt vlak voor zijn neus als waarschuwing. Met haar natte neus gaat ze langs Luke zijn kaak. Met haar neus duwt ze zijn kin omhoog en laat een nat spoor achter tot zijn sleutelbeen. Luke rilt. 'Mag ik dan wel even kleding aantrekken?' Luna negeert hem en likt zijn nek en schouder. Iemand klopt op de deur. 'Mag ik even de deur open doen?' Luna negeert hem. Luke probeert omhoog te komen, maar stopt wanneer Luna gromt. 'Kom maar binnen.' Zucht Luke.

'Heb ik iets onderbroken?' Vraagt de Alpha met een opgetrokken wenkbrauw. 'Nee, Diana's wolf, Luna heeft vandaag de controle.' De Alpha knikt begrijpend. 'Dan is dit niet een hele goeie timing, aangezien wij nog een hoge stapel papierwerk te doen hebben.' Luke slikt. 'Zou dat niet een andere keer kunnen?' Hij oogt ineens erg nerveus. 'Geen denken aan. Ik heb het al twee keer uitgesteld. Deze keer kom je er niet onderuit. Jij gaat nu mee naar mijn kantoor.' Luke slikt weer. 'Oké, Alpha.' Luna gromt. Luke doet een poging om op te staan, maar Luna gromt weer, alleen nu harder. 'Mijn!' roept Luna dreigend door mijn hoofd. Luna's gegrom weerhoudt Luke niet om nog een keer een poging te doen om Luna weg te duwen, deze keer met meer kracht. Luna piept en rent snel weer naar hem toe om op hem te ploffen en zijn lichaam te bedekken. De Alpha heeft er genoeg van. 'Sta op!' hij strekt zijn hand uit om zijn Bèta omhoog te tillen, maar wordt gestopt door Luna, die luid naar hem gromt. Ze hapt naar zijn hand, maar mist op een haar na. De Alpha gromt luid, eerder brult, om Luna te laten zien wie de baas is. Ze verlaagt haar hoofd, maar blijft Luke's lichaam bedekken.

De Alpha pakt Luna vast aan haar poot en trekt haar naar achteren. Luna pakt snel het bedovertrek van zijn bed en gooit het over zijn lichaam heen. De Alpha rolt met zijn ogen en laat haar los. 'Niets dat ik niet eerder heb gezien.' Mompelt hij. Dat vindt Luna te ver gaan. Ze is furieus, niet alleen vanwege wat hij net zij, maar ook vanwege haar herinneringen aan hem. Ze valt hem aan. Ze bijt hem in zijn onderarm. De Alpha is even overdondert, maar al snel heeft hij door wat er aan de hand is. Hij schudt Luna van zich af en kijkt haar woedend aan. Tot er een sluwe grijns op zijn gezicht verschijnt. Luna piept meteen in angst en rent naar Luke, die ondertussen zijn kleding aan heeft, als een klein, zacht bolletje gaat ze naast zijn benen liggen, trillend uit angst. Luna is af en toe een tikje over dramatisch, maar het zijn niet alleen haar emoties. Haar emoties zijn sterker voor haar dan voor mij, maar als we ons beide hetzelfde voelen, versterkt het elkaar. Luna ligt naast hem, bevend van angst.

Nadat het Luke gelukt is Luna rustig te maken, heeft Luke eten voor Luna en zichzelf gemaakt en is daarna vertrokken naar het kantoor van de Alpha. Luna heeft geen idee wat ze nog kan doen en ligt op bed te piepen, omdat Luke niet bij haar is. Luke was er net nog, maar ze mist hem nu al.

Tien minuten later is er nog niet veel verandert. Luna is nog steeds aan het piepen, alleen nu iets harder. 'Waar blijft hij? Het zou maar even duren.' 'Ze hebben veel te doen, als ze klaar zijn, zal Luke echt wel naar ons toe komen.' Verzeker ik haar. 'Wat als er rogues in het territorium zijn? Of als Luke is aangevallen?' 'Hij is oké, rustig maar.' Ik probeer haar rustig te krijgen, maar uiteindelijk loopt ze in wolvenvorm de trap af naar het kantoor van de Alpha. Twee hoofden draaien zich naar ons toe. 'Luna, het duurt nog wel even. Ga maar weer terug naar de kamer, als ik klaar ben kom ik meteen naar je toe.' Luna druipt af en gaat terug naar de kamer.

Een uur later verandert het piepen van Luna naar janken en ook ik voel me minder fijn, doordat Luna de hele tijd aan het janken is, barst mijn hoofd bijna uit elkaar en haar emoties hebben mij ook overgenomen. Luna heeft uit ellende de lakens kapot geklauwd en de paar dingen die in de kamer stonden naar de muur gegooid. Het gejank heeft ons uitgeput en ze heeft een deel van de controle aan mij gegeven. Samen liggen we rillend en jankend in bed. Havoc probeert contact te maken met Luna en 'Poef,' ze is weg, als ze weer terug is, begint ze nog harder te janken. 'Ze zullen pas 's avonds klaar zijn.' Ze sluit zich af, nog steeds half in controle. Samen liggen we om twee uur 's middags te janken en beven in bed, terwijl de hoofdpijn niet beter wordt en Luna naar haar borst klauwt, in de hoop de pijn die de matebond veroorzaakt te verlichten.

Een klop op de deur zorgt ervoor dat Luna stopt met klauwen en haar oren spitst. 'Diana, mag ik binnen komen?' Luna blaft zachtjes. Laurel stapt de kamer in met een bord eten. 'Ik heb lunch voor u.' Luna jankt weer door een pijnscheut in haar hart. Ze had gehoopt dat ze samen met Luke kon eten. Luna draait haar rug naar haar toe, waardoor de dekens omhoog schuiven en een kring bloed zichtbaar wordt. Niet veel later, hoor ik voetstappen op de trap. Luke barst door de deur naar binnen. 'Diana!' hij slaat de dekens van ons af en kijkt naar mijn wonden, die al aardig geheeld zijn. Luna verandert terug. Luke blijft even bij me, totdat ik slaap en vertrekt daarna weer om werk te doen.

heU