Werewolf Pain

Epiloog

Niet lang nadat Caiden had besloten om Levi te adopteren, heeft hij hem opgehaald. Caiden was op slag verliefd op het kleine ventje, en ik om eerlijk te zijn ook een beetje. Luke en ik hebben beide veel geholpen met hem verzorgen, vooral aan het begin. Ook Laurel heeft geholpen. Russel hield het vooral bij spelen. Vier maanden later, toen Levi tien maanden oud was, besloten Luke en ik dat wij stiekem ook wel heel graag een kindje wouden. Vier en een halve maand later werd onze oudste zoon Deavon geboren. Veertien maanden later werd onze dochter Joanne geboren. Ons derde kindje, Evelyn, ook een meisje, werd zeven maanden later geboren en nog eens zeven maanden later werd ons jongste zoontje geboren, Mason. Een gemiddelde weerwolf is namelijk vijf en een halve maand zwanger, des te hoger de rang, des te korter de duur van de zwangerschap. Voor Gamma's vijf maanden, voor Bèta's vier en een half en voor Alpha's vier.

Met Caiden en Levi ging het verder heel goed, Caiden raakte snel gewend aan het leven als vader. Caiden wil het feit dat hij in een rolstoel zit hem niet laten belemmeren. Hij kan heel goed en snel overweg met de rolstoel. Na een tijdje heeft hij zelfs sport weer opgepakt. In wolf vorm is het lastiger. Hij heeft nog een soort rolstoel zodat hij mobieler is in wolf vorm en hij verandert regelmatig in zijn wolf, hij loopt dan rustig rondjes over het pack terrein, maar zodra hij te snel wil, gaat het meestal fout. Levi maakt het niets uit, maar Caiden irriteert zich er wel aan dat zijn wolf niet samen met zijn zoon kan rennen. Caiden zijn wolf heeft nu Levi om voor te zorgen en om te beschermen.

Jax heeft ondertussen zijn mate gevonden, zijn naam is Joshua en ze zijn extreem schattig samen. Ze hebben Hailee geadopteerd, een meisje dat drie jaar oud was toen ze door Jax en Joshua werd geadopteerd. Ze had een jaar in het weeshuis gezeten, terwijl alle andere kinderen om haar heen geadopteerd werden.

Laurel heeft haar mate nog niet gevonden. Sinds twee jaar gaat ze samen met Russel en Tyce regelmatig op bezoek bij andere packs om te kijken of hun mate er misschien is, maar Laurel heeft tot nu toe geen geluk gehad, ze heeft nog wel eventjes gelukkig. Ook bezoeken ze veel grote evenementen en clubs, voornamelijk clubs voor weerwolven. Het lot vindt nog wel een manier om haar bij haar mate te brengen.

Lewis en Tristan zijn nog steeds bij elkaar, ze komen nog regelmatig op bezoek. De tunnels zijn ontruimd van alle explosieven en wapens en vervolgens hebben Luke en ik besloten om ze te laten dichtgooien zodat niemand misbruik van de tunnels kon maken en zodat ze niet per ongeluk kunnen instorten. Vlak nadat Caiden was neergeschoten hebben zij packland verlaten en zijn ze teruggekeerd naar hun eigen pack

Toen ik net Luna was, was de pack heel sceptisch, ik had immers ook hun Alpha neergeschoten. In verloop van tijd heb ik hun vertrouwen gewonnen en uiteindelijk waren ze zelfs blij dat Caiden niet langer Alpha was. Gelukkig vond Caiden zelf het ook niet heel erg om zijn titel te missen. Aangezien Jax homofiel is en Russel nog geen mate heeft, had ik niet echt veel vrouwen om mee om te gaan. Toen ik begon mee te doen met de training van de pack, heb ik meer contact gekregen met de rest van de pack. Ik heb tijdens de trainingen een aantal vrouwen ontmoet die goede vriendinnen van me zijn geworden.

Toen Deavon twaalf was, en de anderen elf, tien en tien, werd ons jongste dochtertje geboren, Ava. We hadden niet bepaald gepland om nog een kindje te krijgen, maar we waren dolblij toen we er achter kwamen dat ik weer zwanger was. Mason was er in de eerste instantie niet zo heel blij mee, maar toen ze eenmaal op de wereld was, veranderde zijn mening al snel. Vooral Deavon en Joanne zijn vrij beschermend over haar. Ondanks het leeftijdsverschil van tien jaar, kunnen Mason en Ava het samen heel goed vinden, iets te goed af en toe. Over het algemeen zijn ze schatjes, maar als er weer iets gebeurd dan weet iedereen wie het hebben gedaan. Mason komt altijd met gekke ideeën en Ava helpt hem maar al te graag met zijn plannetjes.

Als je het over de duivel hebt, trap je hem op zijn staart. Mason en Ava komen aanhuppelen. Mason heeft Ava's handje vast en zorgt ervoor dat ze niet omvalt. "Mama, mama, meekomen!" roept Ava enthousiast. Mason staat op een afstandje naar ons te kijken. "Wat is er, liefje?" "Mama meekomen!" Ava staat helemaal te springen, Mason lacht om haar enthousiasme. "Wat is er?" vraag ik nogmaals. "Mama, mee komen!" Ze probeert me mee te trekken in de richting waar zij en Mason net vandaan kwamen. Mason schiet voor ons uit. We lopen een stukje door het bos, langzaam wordt het steeds donkerder. "We zijn er bijna!" Roept Ava uit. Ik lach en til haar op. "Waar moeten we heen?" vraag ik. "Rechtdoor!" Ik loop een paar stappen. "Nee, die kant op." Zegt ze, en wijst een compleet andere kant op. Na nog een stukje lopen komen we bij het meertje. Ik zie tussen de bomen door lichtjes branden.

Wanneer we dichter bij komen, zie ik dat het kaarsjes zijn. Ook vliegen er kleine lichtjes door de lucht, vuurvliegjes. Ik zet Ava neer en zij rent richting Mason. Deavon, Joanne en Evelyn komen nu ook bij me lopen. "Wat is hier aan de hand?" vraag ik. "Daar kom je vanzelf achter." Antwoordt Deavon. Hij pakt een giechelende Ava over van Mason. "Shht, niets zeggen tegen mama, hé." Fluistert hij. Ava slaat haar handjes voor haar mond. Ik loop mijn kinderen achter na. Aangezien zij allen een stuk langer zijn dan ik, behalve Ava dan, kan ik niet zien wat er voor me is. Vooral Deavon torent boven iedereen uit.

Na een korte wandeling gaan mijn kinderen voor mij uit de weg. Voor mij licht het meer, verlicht door de sterren, vuurvliegjes en kaarsjes die in het water drijven. Verwonderd kijk ik naar het prachtige water, zo afgeleid door zijn schoonheid dat ik eerst niet merk dat Luke voor me staat. Ik hoor en zie de rest van de pack niet, maar ik voel dat ze er zijn. "Hey," fluister ik. Luke zakt op een knie en pakt een doosje uit zijn zak. Verbaasd kijk ik om me heen. Achter me staan mijn kinderen, Evelyn lacht, Joanne knikt als teken dat ik me op Luke moet focussen.

"We kennen elkaar al vijftien jaar, we hebben samen een hoop doorstaan en we hebben een familie gesticht. Toch wil ik het officieel maken, om nogmaals aan jou te bewijzen dat ik van je hou. Trouwen is een avontuur op zich en ik zou het met niemand anders willen meemaken dan met jou. Laat me bewijzen hoeveel ik van je hou, wil je met me trouwen?" Ik sla mijn armen om hem heen en knik. "Ja, ik wil met je trouwen." Zodra ik Luke los laat, merk ik dat er iets is veranderd om mij heen. Overal hangen witte decoraties. "Mij maakt het niet uit wat je draagt, maar volgens mij heeft Laurel een prachtige jurk voor je uitgezocht." Zegt Luke, hij geeft me een kus op mijn kruin, waarna terwijl hij me een klein duwtje richting Laurel geeft. Meerdere vrouwen uit de pack verzamelen om mij heen, binnen vijftien minuten heb ik de jurk aan, ben ik opgemaakt en is mijn haar gedaan.

Joanne, Evelyn en Ava zijn bloemenmeisjes. Russelbegeleidt me naar het altaar, waar Luke en Jax op me staan te wachten. Luke enik wisselen geloften uit en dan komen Deavon en Mason met de ringen. Luke doeteen prachtige ring bij me om, een gouden ring, met in het midden vijfedelstenen. Geen buitensporige stenen, niet heel groot, maar precies goed. Deronde ringen als symbool voor onze oneindige liefde, en de vijf edelstenen alssymbool voor onze kinderen. "U mag de bruid kussen." Kondigt Jax aan. Hetmoment dat onze lippen elkaar raken, explodeert er vuurwerk boven het altaar.De packleden maken geluiden van adoratie op de achtergrond. "Je ziet erprachtig uit." Fluistert Luke.