Werewolf Pain

Hoofdstuk 32

De volgende ochtend worden we al vroeg wakker gemaakt door Jax. "Fijn dat jullie geslapen hebben, maar ik dus helemaal niet. Ik wil weten wat hier aan de hand is." En dus leg ik alles uit, van het tunnelstelsel tot de camera's en dreigingen en van de aanvallen die de Alpha aanvoert tot de opdracht om hem te vermoorden. Luke was op zijn zachtst gezegd niet heel blij dat het twee mannen waren. Jax was nogal sceptisch. Hij wou bewijs zien, ik heb hem en Luke het bewijsmateriaal laten zien vanaf een USB-stick die de jongens me mee hadden gegeven. "De opdracht was niet echt succesvol." Merkt Jax op. "Wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar de Alpha is in een kunstmatige coma, hij leeft nog en zijn toestand is stabiel." "Jax, kan jij de rest van de pack informeren over de Alpha en het bewijs laten zien?" vraagt Luke. Jax knikt en verlaat het kantoor.

"Misschien moeten wij op bezoek bij de Alpha." Zegt Luke. "Ik heb net bericht gekregen dat hij weer bij bewustzijn is." En dus vertrekken we richting het ziekenhuis van de pack. Zodra we de ziekenhuiskamer inlopen, verschuil ik me achter Luke, bang om de reactie van de Alpha te zien na dat ik hem gisteren heb neergeschoten. "Het is oké, ik zal je niets doen, Diana." Klinkt de stem van de Alpha. Ik reageer verbaasd: "Waarom niet? Ik heb u neergeschoten gisteren." "Mijn mate." Antwoordt hij. "Heb je je mate ontmoet?" vraagt Luke. De Alpha schudt zijn hoofd.

"Ze is dood." Zegt hij, hij sluit zijn ogen en probeert de pijn te onderdrukken. "En het is mijn fout. Allemaal mijn fout." "Wat is er gebeurd?" Vraagt Luke. "De laatste veldslag. Ik gaf mijn mannen het bevel om de mannen te laten vertrekken. Even later vroegen ze om toestemming om de families van de zwakste mannen te vermoorden. Mijn gevoel zei me dat ik het niet moest doen, door de telefoon hoorde ik het gejammer van de vrouwen en ik besloot bijna om ze in leven te houden, maar toen bedacht ik me. Mijn plan had elke keer gewerkt, ik had niets te verliezen, tenminste, dat dacht ik. Ik gaf mijn mannen toestemming en een paar minuten later voelde ik haar pijn, de klauwen die haar borst doorboorden, haar hart er uit rukten een dezelfde vlijmscherpe klauwen die haar keel doorsneden. Nooit heb ik me zo machteloos gevoeld. Zoveel pijn, het is allemaal mijn schuld. Ik had er nooit aan moeten beginnen."

Luke knikt. "Caiden?" Caiden kijkt Luke aan. "Ik weet dat je mate net dood is en dat het lastig is, maar het is je eigen schuld. Je snapt dat je hierna geen Alpha meer kan zijn?" Caiden knikt, hij laat zijn hoofd hangen en laat zijn nek zien. "Je moet gestraft worden, je kunt hier niet mee wegkomen. Niet met zoveel bloed aan je handen." Caiden knikt weer. "Je krijgt in eerste instantie dertig jaar in de cellen. Onder supervisie van wachters mogen de overlevenden en nabestaanden je betaald zetten voor wat je hebt gedaan, maar aangezien ik niet wil dat je hier te makkelijk vanaf komt, kunnen ze niet te ver gaan. Zonder wolf vrees ik dat helen een stuk minder snel gaat dan eerst, zelfs als je wolf nog leeft wil hij waarschijnlijk niet verder zonder mate, zijn reden van bestaan." Caiden knikt. "Ik wil niet dat haar dood voor niets was, ik zal veranderen, voor haar." "Je kan dat wel zeggen, maar zeker weten we het niet, tot je het bewijst. Van de aanvallen op de andere packs heeft onze pack ook niets meegekregen. Zodra je uit het ziekenhuis ontslagen wordt, zullen meerdere wachters je begeleiden richting je cel.

Het is lastig voor Luke, hij kan niet beseffen dat zijn beste vriend en Alpha hem en de pack verraden heeft. Hij geeft zijn beste vriend een hoge straf. Luke weet dat als hij hem vermoord, hij er te makkelijk van af komt, want dat is waarschijnlijk wat Caiden, vooral zijn wolf, juist wil. Hij wil met zijn mate zijn, en als hij daarvoor moet sterven, dan zij dat zo. "Mag ik nog één verzoek doen?" Vraagt Caiden. "Wat is het?" Vraagt Luke. "Ik kan geen Alpha meer zijn, maar de pack kan niet zonder Alpha. Ik wil dat jij de rol van Alpha op je neemt. Wie Bèta en Gamma worden is aan jou. Ik weet dat dat normaal ook het geval is, maar ik wil het zeker weten, want bij jou weet ik zeker dat de pack in goede handen is, al helemaal samen met Diana. Jullie zijn een goed team, en Diana zal een hele goede Luna zijn. Ze is sterk, slim, en houdt rekening met anderen. Zorg er alsjeblieft voor dat mijn neef de positie niet krijgt, want ik kan hem niet uitstaan en die verwaande vriendin van hem al helemaal niet."

"Ik ben bereid om de rol als Alpha op me te nemen, maar alleen als Diana de rol van Luna op haar wil nemen. Het is niet verplicht, Diana. Een ander kan ook Alpha worden. Het moet een vrijwillige keuze zijn, laat je niet beïnvloeden door ons." Indringend kijkt Luke me aan. "Dat is alleen eerlijk, toch? Ik heb hun leider afgepakt, dus nu moet ik ervoor zorgen dat er een ander in zijn plaats komt. Als jullie beide zeker weten dat ik dit kan, zal ik mijn best doen." Zowel Caiden als Luke is er van overtuigd dat ik een goede Luna wordt. Luke benadrukte nogmaals dat ik het niet moet doen uit schuldgevoel. Mijn wolf is natuurlijk helemaal in de wolken met haar nieuwe rol in de pack. "Dit is mijn lotsbestemming, Diana. Ik heet niet voor niets Luna." Lukes wolf vind het natuurlijk ook geweldig. Luke is trots, en vastberaden de pack trots te maken en nog sterker dan de pack nu al is. Ik daarentegen hoop gewoon dat ik het aankan, en dat de pack niet zal lijden onder mijn onzekerheden en gebrek aan ervaring op het vlak van Luna zijn en packs überhaupt.