Hiç tanımadığı annesini,babasının ölüm döşeğinde sayıkladığı isimle arayan,gözü kara,kaybedecek bir şeyi kalmamış, babasının tahtına yeni geçen genç bir mafyaydı GENCER KARAN.
İstediği belgelere ulaşacak tüm engelleri yok etmeye,herkese bela olmay...
Bir hırsızın jübilesini yapabileceği en muhteşem yere adımımı atmıştım. Nedim Aslan-Hanzade Karan Malikanesine.
Zirvede bırak tabiri bu olsa gerek.. Uygulamaya geçilecek en uygun yerdeydim şu an. Malikanenin mükemmelliğine ithafen kapıda bir dakikalık saygı duruşunda bulunurken vay anasını dercesine dudaklarımı büktüm.
"Mafi! Sen bildiğin gecekondu gülüymüşsün be.."
Yiğit ile Cihan gülmeye başladılar. Gencer dile getirdiğim yoruma gözlerini devirse de oda sırıtmaktan geri kalmamıştı. Elimden tutup "Altı üstü ev güzelim, abartma o kadar!" diyerek beni içeri doğru çekti.
Hadi oradan dingil Mafi! Senin villana ev diyeni Allah çarpıyor, buraya ev diyeni de maazallah kör kuyularda sallandırır. Tövbe de çabuk!
Gencer'in çekiştirmesiyle antrede attığım birkaç adım sonrası yine durup etrafıma bakındım. Aman yarabbim! Her yer de antika biblolar, tablolar vardı. Zaten olmadığı kısımlarda da duvarlar yetiyordu. Kilise duvarlarında ki gibi işlenen freksler, sağlam işçilik eseriyle malikanenin duvarlarını tarihi esere çevirmişti. Kırıp kırıp satasım geldi amk..
Ulen bunlar hangi dükün dölüydü böyle yahu? Hayır yani tüm insanlar aynı faaliyetin sonucu dünyaya gelmişken arada ki bunca farkın sebebini çok merak ettim. Artık neden ben diye sormuyorum Rabbim. Neden onlar?
"Hoş geldin oğlum!" diyen bir erkek sesiyle, irkilip göklere çevirdiğim başımı yeryüzüne indirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşına göre oldukça karizmatik, beyaz saçlı, uzun boylu bir adam, onun yanında da yüzünde ki kırışıklıkları suratından akan asaletle kapamış, saçları topuzla ensesinde tutturulmuş bir kadınla yüz yüze gelince istemsiz birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım. Biblo gibiydiler yahu!.. En yakın müzeyi arayıp,-kaçak yürüyebilen iki tarihi eser var burada, gelin alın bunları yoksa elimden kaza çıkacak- diye ihbar etmemek için zor tuttum kendimi.
"Hoş buldum dedeciğim.. Babaanneciğim nasılsın?"
Yüzümü buruşturdum. 'Ciğim ne ya?'.. Ay bak, içimden söylerken bile ağzım gidişti. Yalnız bu ciğim lafı benim yüzümü buruşturmama sebep iken başkasında daha vahim etkiler yaratabiliyordu. Nitekim Karan çiftinin ifadesi şu an şoktan ölmek üzere olduklarının habercisi gibi duruyordu. Ama yazık! Yaşlı bunlar, bir anda yapılır mı bu?!.Ya hık hık diye giderlerse şuracıkta!? Tövbe tövbe..
