Başına Bela Olurum #Wattys2022

21

                            21.

Etrafıma bakınırken gözlerimi devirdim.

Az önce bu evde yaşanan kaos;
Meterolojiye göre kasırga..
İlahiyatçılara göre küçük kıyamet..
Bana göre ise sevgili mafimizin günlük aktivitesiydi ki şu an etrafıma sadece bakıyor olmam gösterdiğim bağışıklık seviyesinin bir tık daha yükseldiğinin göstergesiydi.

Taş üstünde taş koymadı tabiri caizse..

Yerinden sökülüp salonun ortasına atılmış televizyonun tam ortasından sehbanın ayağı çıkmış, zavallım cenazesinin kaldırılmasını bekliyordu. Öte yandan konsolun üzerinden geçen Gencer kasırgası geriye sağlam bir tek biblo vs. bırakmamıştı.

Henüz fırtına dinmemişti.
Gözlerini kapamış,elleri belinde,ayakta dikine nöbet geçiren Gencer'i nasıl sakinleştireceğimizi düşünüyordum.

Ohoo..
Daha henüz kardeşin dememle bu hale geldiyse,gerisini anlatırken atmosferi çekilmiş bir uzay mekiğinde devamını anlatmam daha hayırlı olacak gibi duruyordu. Zıplaya hoplaya yürüyeceğim derken mekiği dağıtması imkansız hale gelirdi en azından..

"Gencer Abi bir dur ya!" diyen Cihan'a aldırmayınca ben seslendim.
"Huu! Mafi ! Bir sakin olsana sen.."

Seslenişlerimize kulak asmıyordu. Yiğit Gencer'i tutmaya çalışayım derken üzerine fırlatılan video cihazından son saniye başını eğerek kurtulmuştu.
Uçmayı yanlış zamanda öğrenen cihaz, parçalara ayrılırken büyük bir gürültüyle uzerine çarptığı cam masayı da yanında götürmeyi ihmal etmemişti tabi, kulaklarımı tıkadım.

Hale bak!!
Gencer'in krizi bile pahalıydı amk..
Ben ne yapıyorum?Efendi gibi ağlıyorum,derdimi anlatacak kadar küfür sallıyorum, hadi oda yatıştırmazsa en son fakir ruhumla baygınlık geçirip olayı orada kapatıyorum.
Ama o öyle mi?..
Yoook..
Paşamız illa büyük çaplı maddi hasar yaratmazsa onu krizden saymıyor bile!
Yazıktır dedim, kardeşini yeni öğrendi dedim,empati kurmaya çalıştım ama yok arkadaş yine ben haklıyım!

Bir de ters psikoloji deneyeyim işe yarar diye düşünüp laf attım.

"Pişt, ayaklı kasırga! Bak o ileride dağıtmadığın saksılar kalmış ,onlara da bir el at.."

Hay atmaz olaydım!
Öfkeyle birden gözlerini açtı.
Ahanda sıçtık!
Gözlerinin beyazının görünmemesi her zaman tehlike işaretiydi.Uluya uluya kurt adama dönse bu kadar korkmazdım yahu!

Kendi kendime kızdım.Adı üstünde kızım -ters- olan bir şeyden nasıl düzlüğe çıkmayı umut edebildin ki sen zaten?!..
Off of! Yoruldum.
Yemin ederim kendimi uzun yol şoförü gibi hissediyordum bazen.
Geri dönesim var yolu yarılamışım, şarampole yuvarlanasım var ama araç benim değil..

Amaaan! Neyse ne be..

Öfkeli bakışlarına aynı cazgırlıkla karşılık verdim.Ellerim belimde ağzıma geleni saydırmaya başladım.
"Bana öyle gözlerini belertip bakma psikozlu gıcık! Söyle dedin söyledim işte.Sen buraları dağıtana kadar, şimdiye çoktan kalan kısmı anlatmış,ne yapacağımıza karar vermiş olacaktık.
Ben de Cihan'a olanlardan dolayı acımdan geberiyorum ama geçmişe geçmiş ola! Ne yapabiliriz ona bakmamız lazım anladın mı?Ne biçim mafyasınız anlamadım ki-"

Bedenimin çekilmesiyle ne olduğunu anlamadan Gencer'i bana sarılırken buldum.
Saydırırken fena kaptırmışım, geldiğini bile görmemiştim.

"İyi ki varsın Afitap.."diye kulağıma fısıldadığı sözleriyle bana sarılırken o esnada acıttığı karnımı unutuverdim.
Gururumun okşanması merhem gibi gelmişti.Bir süre onun kokusunu içime çekip, kollarımı beline doladım ve sardığım kollarımla sırtını acemice okşayarak ona zaman tanıdım.