Başına Bela Olurum #Wattys2022

50

Selam ve sevgiler belacanlarım!

Yorum ve beğenilerini eksik etmeyenlere çokk teşekkür ederim,
motivasyon meleklerimsiniz❤❤

Eksik veya kusurum varsa affola..
Sizi her daim seviyore..Sevmeye de devam ediyoree..

Keyifli okumalar..

                         

                               50.

GENCER KARAN;(MAFİ)

Hayat belirtisi göstermeyen yerde, kaleye benzer şekilde restore edilmiş büyük konağın önünde durduk.

Görünürde kimse yoktu ve bu içimin daha çok sıkılmasına sebep oluyordu.

Başımı yukarı kaldırıp dev yapıya baktım.Işığı yanmayan tabelada kaleografik desenlerle yazılmış kulübün ismi dinmek bilmeyen öfkemin içimde  çalkalanmasına yetmişti.

Apollon..

Dişlerimi sıktım.
Bu tabelayı onu öldürmeden evvel Harputlu iblisinin götüne sokacaktım yemin olsun!Çektiğim,çektiğimiz acının bin mislini hem o hem de Mortiez denen koduğumun Loncası fazlasıyla çekecekti.Benim olana göz koymanın ne demek olduğunu beynine paslı çiviyle kazıyacaktım.

Başım artık patlamak üzereydi.
Öfke,nefret,acı,keder,çaresizlik..
Hepsi birbirine karışmış hangisini daha fazla tattığımın ucu kaçmıştı bedenimde.

Haberi aldığımızdan beri tüm evren üzerime kapaklanıp kalmıştı.Kaldığım enkazın altında şu an karımı ve kızları ararken içimin acısından nefes almakta güçlük çekiyordum.

Üstelik Cihan hala ameliyattaydı ve biz yanında değildik.
Hastaneye son dakika yetiştirip onu annemlere emanet etmek zorunda kalmıştık.Ve aradan geçen süre zarfında hala canıyla boğuşuyordu kardeşim.

Kaostu!
Kabustu!
Katliamdı yapılan!..

Rüzgar'ların mekanı içinden kıyamet geçmişti.Ambulanslar yol boyu dizilmiş,tam bir keşmekeşe dönmüştü ortalık.

Korumalar ve müşterilerin arasından çok sayıda ölen ve yaralı vardı.Hele Cihan'ı ambulansa bindirilirken gördüğümde kaynar su dökülmüştü beynimden.Olanların dehşetinden zamanın gerisinde kalmaya başlamıştım.Bir türlü olanları kavramak istemiyordu benliğim.

Cihan yola çıkarıldığında Yiğit uçarcasına mekanın içine doğru "Yeşim!!" diyerek koşturmuştu.Peşi sıra aynı dehşet halinde peşine takılıp nefes nefese içeri geçtik.

Her yer birbirine girmişti.Toz dumandan ilk baş net görememiştim.
Görüş açım netleşir gibi olduğunda gözlerim karımı aramıştı.Etrafımda çıldırmışcasına "Afitap"diyerek aranırken yerdeki siluet dikkatimi çekmişti.

Özgür'ü başından sızan kan ve yüzündeki darbelerle yerde yatarken gördüğümde sanki hazırda bekletiliyormuş gibi ikinci kez kaynar su inmişti tepemden.

Rüzgar ile aynı anda çömelip Özgür'ü ayıltmaya çalıştık.Çoğu zaman sinir bozucu olsada onu bu halde görmek içimi kavurmuştu.
Gözlerini yavaşça araladı.Patlamış ve şişmiş dudağından dökülen sözlerle nefes almayı unuttum bir süre.

"Abi,yengolarım..Hepsi..Sezen.."
Zorla yutkunup devam etti.
"Kaçırdılar piçler.Engelleyemedim!"

Bir insan içinin yandığını ne derece hissedebilirdi?
Ben cehenneme dönmüştüm.
Araf da bendim şu an,kıyamet de..