Tek gecelik macera ve sonrası.

Tek gecelik macera ve sonrasi. 12 bolum.

Tek  gecelik  macera ve sonrasi.  12 bolum.

Mazhar : Sadece kek değil benim derdim. Asıl dert sensin.
Reyhan : Daha fazla seninle tartışmak istemiyorum.  Zira çenemi boşa yormuş olurum.
Mazhar : Zaten başıma ne geliyosa senin bu çenenden geliyo.
Reyhan : Yaaa! O zaman daha fazla çenemi çekme! Git! Git! Çenemden geliyomuş başına ne geliyosa!
Mazhar : Çokta meraklı değilim burda durup seninle tartışmaya. Tüm neşemi mahvettin! Asıl ben  bu  evi istemiyorum.  Al senin olsun!!!!!!!!  Der ve kapıyı çarpıp çıkar. Reyhanda zaten salondan çıkmıştı. Ne yapacağını bilemez ve sinirden ağlamaya başlar. Birden bebek odasının ışığının halya yandığını görür ve oraya gider. İçeri girdikten sonra kapıyı kapatır ve kitler. Sonrada beşiğin yanına yere çöküp ağlamaya başlar.
Mazharda bu sırada eve gitmek istemez. Az önceki kavgadan sonra biraz hava almak için sahile gider. Yarım saat kadar öylece denizi izler. Sonra birden kendi kendine konuşmaya başlar.
Mazhar : Yani ben daha ne yapayım? Hamile diye üzülmesin diye şurda yapmadığım şey kalmadı. Bu ne ya? Hep benmi altdan alıcam? Diyerek sahil boyunca yürümeye başlar. Zaten saat geç olmuştu. Aradan bir iki saat geçince siniri biraz olsun diner  ve  sacmaladigini anlar. Hata yapdiginin farkindaydi.
Mazhar : Ya bu kız hamile! Ben ne yaptımya? Bir dilime ve sinirlerime hakim olamadim. Zaten piskolojisi alt ust olmus tum bu olanlardan sonra. Bide ben ustune gitdim. Evdede yalnız kaldı. Acaba geri döndü mü? Derken telefonu çalar. Arayan Sedadır.
Seda: Mazhar Reyhan yanındamı? Hem saat kaç oldu nerdesiniz siz?
Mazhar : Reyhanmı? Eve gelmedimi?
Seda : Ya ben ne diyorum? Gelse seni aramam heralde.  Hem senden önce Reyhanı aradım ama ulaşamadım.
Mazhar : Ulaşamadın mı? Şey ya ben bi dışarı çıktım da. Eve gidiyorum şimdi. Bakarım. Der ve telefonu kapatır.
Mazhar: Eve gitmemiş. Öyleyse halya evde. Ama Seda arayınca niye açmadı ki? Bide ben arayayım. Der ve arar. Ama Reyhan açmaz. Yine arar,  yine arar ama her defasında o telefon açıılmaz. Mazhar endişelenmeye başlar.
Mazhar : Neden açmıyosun Reyhan? Bişeymi oldu yoksa? Yok canım. Bana inadından açmıyor. O ne inatdir o?  Ama ne olur ne olmaz.  Ben gidip kontrol edeyim. Hem ben onu niye yalnız bıraktım ki? Ah Mazhar ah Mazhar!  Der ve gider.
Reyhanda  bu bir kac saat boyunca, epeyi agladikdan sonra bebek odasinda besigin yanindaki halinin ustunde uyuya kalmisdi. Ama bir azda bayqin gibiydi.  Iyice icine kapanmisdi.  Bu sefer Mazharin dediklerinden sonra onun umrunda olmadigindan  emin olmusdu. Her ne kadar oyle olmasada Reyhan oyle dusunuyordu.  Daha bir kac saat oncesinde bebek odasindaki  o guzel konusmalarindan sonra bu kavqa agir gelmisdi belliki.Tum bunlari dusunurken, aglamakdan gozleri sisip kip-kirmizi olmusdu. Zaten oylede uyuya kalmisdi . Mazharda  kapinin onune gelince, once kapinin zilini  en az 5-10 kere calir, ama kapi acilmaz. Tabi bu  durumda Mazharda oldukca endiselenmeye baslamisdi.   Reyhanin   kapiyi acmadigini gorunce,  bide kendi anahtariyla acmaya dener, ama bir turlu acamaz. Cunki Reyhanin anahtari kapinin ustundeydi. Mazharda bunu anladigi zaman,  anahtari itdirip yere dusurmeye calisir. Dusurdukden sonrada kendi anahtarlariyla kapiyi acip iceri girer. Iceri gecdiginde evin tum isiklar birakip gitdigi gibi acikdi.
Mazhar: Reyhan? Evdemisin? Reyhan ses ver? Der ve girisde ayakkabilarini ve montunu gorunce halya evde oldugunu anlar.
Mazhar: Oh cok sukur.  Evdeymis. Evdeymisde, neden telefonu acmiyor?....Ya uyuya kalmis ve gitmisse??? Diyerek mutfak, salon ve diger odalara bakmaya baslar.  Hic birinde bulamayincada en son  bebek odasinin onune gelir ve kapiyi acmaya calisir, ama acamaz. Cunki Reyhan odanin kapisini kilitlemisdi.  Tabi kapinin kilitli olmasi Mazhari daha cok korkutur.
Mazhar: Ya bu kapi  neden kilitli? Niye kilitledinki? Diyerek kapiya bir kac kez vurur. Ama Reyhan o kadar agladikdan ve halsiz dusdukden sonra hic bir ses duymaz,  cunki  cok agir bir uykuya dalmisdi. Mazharda  iceriden ses gelmeyince, iyice  telaslanir ve kapiya bir kac kez omuz atarak kirmaya calisir. Neyseki bir kac denemeden sonra kapi acilir ve Mazhar iceri girip Reyhanin yerde uyudugunu gorunce, bayildigini sanir  ve hemen yanina  kosar.
Mazhar : Reyhan! Reyhan! Diyerek başını dizine koyar. Birkaç kez Mazhar Reyhanın yüzüne küçük tokatlar atar. Bayıldığını düşünüyordur cunki. Sonra Mazhar Reyhanı tam kucağına alacakken Reyhanın kendine geldiğini fark eder. Aslında uyanmıştır.
Reyhan: Mazhar! Ne işin var senin burda?
Mazhar: Seni merak ettim. 
Reyhan: Benimi? Giderken öyle demiyodun?
Mazhar: Reyhan özür dilerim.
Reyhan: Özürmü? Sen önce haksız yere bana o kadar laf say. Nankörlük et. Beni burda yalnız bırak çek git. Sonrada gelip seni merak ettim, özür dilerim de. Yok ya!
Mazhar : Reyhan yapma böyle.  Gerçekten çok pişmanım ettiğim laflara. Özü.....
Reyhan : Sakın! Sakın dileme. Diyerek  ayağa kalkmaya çalışır.
Mazhar : Reyhan lütfen!  Ben hepsini sinirle söyledim. Hiçbiri isteyerek olmadı.
Reyhan : Ayyy! Diyerek karnını tutar.
Mazhar : Reyhan? Ne oldu?
Reyhan : Yok bişey! Ahhh!
Mazhar : Neyin var Reyhan?
Reyhan : Sana bişey yok dedim!  İyiyim ben. Diyerek salona geçer.
Mazhar : Peki,  tamam. İyiyim diyosan iyisindir.
Reyhan : Evet! İyiyim! Hemde çokiyiyim. Boşuna merak etmişsin! Bunları söylerken kan ter içinde kalmıştır. 
Mazhar : Seni merak edemezmiyim?
Reyhan : Sen beni değil anca bebeğini merak edersin! Ahhhhh! Diyerek kanepeye düşerek oturur.
Mazhar : Reyhan! Diyerek yanına gelip tutmak ister.
Reyhan : Bırak! İyiyim ben! Ayhyhy!
Mazhar : Sen iyi değilsin. İnatçılığın tuttu yine. Kusura bakma ama seni şu andan itibaren duymuyorum.  Der ve Reyhani kucagina alip hemen evden cikarir. Hemde Reyhanin tum itirazlarina ragmen  apartmandan cikip Reyhani arabaya bindirmisdi. Tabi  cikarken evin kapisinida kilitlemeyi unutmamisdi neyseki. Arabaya bindiklerinde Reyhan  her ne kadar Ben iyiyim diye tutdursada, sancisinin cogaldigi belli oluyordu.
Reyhan: Neden geldin ha??? Simdimi aklina geldim. Hadi cik  git yine. Nerden geldiysen oraya git! Senin gozundeki deyerimizde bu kadarmis. Hemen  kapiyi cekip kaciyorsun. Oyle olucaksa, biz bu evi bosuna tutduk. Ayyyyyyyyyyy
Mazhar: Reyhan, daha fazla konusup kendini yorma  lutfen.
Reyhan: Sana ne? Ister konusurum, ister konusmam. Ayrica evle istedigini yapa bilirsin. Ben bu gunki laflardan sonra seninle ayni cati  altinda kalmak istemiyorum. Diyerek agrisina dayanamayip aglamaya baslar.
Mazhar: Reyhan, ne oldu? Bak korkutuyorsun beni. Cokmu sancin var?
Reyhan: Korkma o zaman!!!! ......Ne  guzel morelim duzelmisdi odayi gordugumde. Sayende duzelen morelim yeniden yerle bir oldu. Cok sagol. 
Mazhar: Reyhan, Ozur dilerim. Bilerek olmadi. Bir an sinirime hakim olamadim. Ne dedigimi bilmiyordum.
Reyhan: Sen bilmiyor ola bilirsin, ama ben cok iyi biliyorum.  Ayyyyyyy....
Mazhar : Reyhan bak kendini yorma diyorum, ama kime diyorum ki?
Reyhan : Evet kime diyorsun?  Ben senin için bi hiç olduğumdan kime diyosun acaba?  Ahhhhhhh! Ahhh!
Mazhar : Bak,  niye böyle diyosun ki? Reyhan sancınmı çoğaldı? Geriye yaslan. Derin derin nefes al. Bak az kaldı geldik.
Reyhan : Sanane? Sanki çok umrunda ya benim ne dediğim. Hani sen beni duymuyordun? Ahhh!
Mazhar : Of! Tamam ben sustum. Yeterki benle tartışıp şu ağrılarını çoğaltma.
Reyhan : İyi edersin. Der ve artık dayanamaz.
Reyhan : Ooofffff! Mazhar çok sancım varrr!!!
Mazhar : Ya. Biraz beni dinlesen belki bu kadar sancın olmayacaktı.
Reyhan : Çok konuşma. Hepsi senin yüzünden!
Mazharin ic sesi: Kiz hakli! Hepsi senin yuzunden. Derdin neydi senin?  Ne diye konuyu bir kekden buralara kadar getirdin. Onca laf etdin. Hemde bu gun olanlardan sonra. Kiz senin icin endiselenip eline buz koysun. Sen yapdigi keke onca laf et . Bide kapiyi carpip gitdin.  Rahatladinmi simdi?  Kendin uzulme, sana zararli diyorsun, ama simdide kendin uzup aglatdin.
Mazhar: Allah benim belami versin. Baska ne diyeyim? Doktor o kadarda uyardi oysaki. Kendime hakim olamadim isde.  Ne diye begenmedim dedimya. Oyle demeseydim., tum bu kavqada cikmayacakdi.
Reyhan: Mazhar, gelmedikmi daha. Ayyyy  bak ben cok korkuyorum, Iyi diyilim.
Mazhar: Korkma  az kaldi. 1-2 dakikaya hastanede olucaz..
Reyhan: Ya....ya bebegime bir sey olursa???
Mazhar: Olmayacak!!!
Reyhan: Ben onu kaybetmek istemiyorum,  Mazhar. Der agliyarak.
Mazhar: Olmayacak. Bebegimize hic bir sey olmayacak. Der Reyhanin elini tutarak.
Reyhan: Ayyyyy.......ya olursa???
Mazhar: Reyhan, duyuyormusun beni? Sakin ol. Kaybetmiyicez onu. Sakin korkma.  Bak geldik bile. Der ve hemen arabadan iner ve Hemen Reyhani kucagina aldigi gibi acile dogru goturur, zaten acile varmadan gorevliler sedyeyele onlarin yanina gelir  ve Reyhani Sedyeye uzatdikdan sonra  hemen acile gotururler.  Mazharda Reyhanı sedyeye yatırdıktan sonra onun elini tutar. Neden tutuyor bilmiyor, ama Reyhan Mazharın elini tuttuğunu görünce biraz rahatlar. Mazharda bunu farkedip elini geri çekmez. Hemşireler Reyhanı muayene için içeri alacaklardır.
Hemşire: Beyefendi eşinizin elini bırakmanız gerek. Muayeneye almamız lazım.
Mazhar : Reyhan korkma tamammı. Bebeğimize bişey olmayacak.
Reyhan: Olmayacak dimi? Ben onsuz hayat  dusunmek istemiyorum artik.
Mazhar: Ben istiyormuyum saniyorsun? Ama inan hic bir sey olmayacak. Daha buyudugunu gorucez, ultrason fotoraflarini mutfakdaki buzdolabimizin ustune asicaz, ben sizi yine kebapciya goturucem. Sen sakin korkma tamammi? Sorar ve Reyhan tamam dercesine basini sallar aglayarak.
Hemsire: Beyfendi birakinda gidelim.  Bakin her dakika alehimize isliyor.
Mazhar: Tamam gidin. Ama ne olur kotu haberle donmeyin.  Der ve hemsireler Reyhani muayene odasina alirlar ve hemen arkalarindanda  Reyhanin doktoru girer.  Mazharda ordaca yere cokup kalmisdi. Kendini cok kotu hiss etdigi her halinden belliydi. O an gozlerinin onunden yakin gecmise dair goruntuler gecmeye baslar.
Flashback.
Reyhan: Ben kucukken babamla parka gelir kumdan kaleler yapardik.
Mazhar: Bebegimiz oldugunda   bizde onu parka getirip, onunla oynuyucaz.