When Time Runs Out

Chapter 12

#4 Go to an Amusement Park. Ride as many as you can

Kinabukasan, sabay kami ni Xander na pumasok sa trabaho. Paglabas ko kanina ng bahay ay nakita ko siyang naghihintay sa tapat namin. Nang magtama ang mga mata namin ay sabay kaming umiwas ng tingin.

Tahimik kaming dalawa habang tinatahak ang daan papunta sa Johny Moon. By the looks Of it ay kagaya ko tahimik din siya dahil may malalim siyang iniisip. While I'm silent also because I'm a bit piss off.

Pagkatapos akong gisingin ni Mom kanina ay agad niya akong niyaya na sumabay na magbreakfast. I immediately groan because of that. Panigurado kasing mawawalan ako ng gana na kumain kapag kaharap ko si Dad. The idea of eating with him makes me want to throw up. Pero napilitan ako ng makita ko na bumuntong hininga si Mom.

While we were eating, Dad bombarded me with questions about my work. I answer all of them with boredom evident on my voice pero tinutuloy niya parin. Hindi ko tuloy lubos maunawaan kung hindi niya talaga napapansin na wala akong balak na kausapin siya o nagkukunwari lang siya na hindi na napapansin.

Naglagay din siya ng pagkain sa plato ko. I look at him with disgust. I also rolled my eyes pero hindi siya tumitingin sa mata ko.

Gaano ba kamahal ni Mom si Dad? Dahil kahit mukhang pagod na pagod si Mom ay nakangiti parin ito habang tumitingin kay Dad. Habang kumakain kami kanina ay nagkakatitigan sila and I can say they look happy. Pero bakit umiiyak si Mom kagabi?

Hindi ko sila maintindihan.

Patuloy ako sa paglalakad ng bigla akong hinila ni Xander. I came back to my senses and saw a lady carrying his baby. Muntikan ko na silang mabunggo. Lumingon ako kay Xander.

Nakatingin ito sa akin habang nakakunot ang noo niya.

"Your too preoccupied. Anong problema mo?" The concern in his voice again makes my heart flutter. Mabuti at nandito si Xander para alisin ako sandali sa mundo ko na puno ng problema.

Umiling ako at pinilit ngumiti "Nahh. I'm fine"

Ngumuso ito at umiling "tsk. Don't think to much. Your thoughts will consume you if you do that. Just live each day as if it's the last. Leave you worries behind"

Pinagmasdan ko ang seryusong mukha ni Xander. A smile curve in his lips. Lumapit ito sa akin at inakbayan ako. "Alex I decided to be selfish. I know you'll hate me for doing this but I will"

"Huh? What do you mean you'll be selfish?" I asked. Hindi ko mapigilan mag-isip dahil sa sinabi niya. I saw pain in his eyes pero mabilis din itong nawala.

"Alam mo ba Xander" panimula ko.

"Ano?" Nakataas kilay niyang tanong.

"Your getting weird each day" I said. Hindi ito sumagot. Ginulo lang niya ang buhok ko at nagpatuloy sa paglalakad habang nakaakbay sa akin.

---

Medyo naging busy ang buong araw umaga ko sa restaurant. Napadami ang mga costumers na halos hindi namin magawang magkatinginan ni Xander. Pero habang nagsiserve kami ay ilang beses siyang nagpabalik balik sa locker at mukha siyang pagod. Kaya ng matapos ko ang huling order ay sinundan ko siya.

Naabutan ko siyang nakasandal sa kanyang locker habang pawis na pawis. Agad akong lumapit sa kanya aypt mabilis pinunasana ng kangyang mga pawis. Agad itong mapamulat at nagtama ang mga mata namin.