When Time Runs Out

Chapter 6

Something Unusual

The same routine happened today. Pagkatapos kong maligo ay nag-ayos ako ay bumaba. Sabay kaming tatlong kumain. Well there is still this awkward feeling and I barely didn't talk the entire time pero nakangiti parin silang dalawa habang nakatingin sa akin which made me confused.

"Pareho pala kayo ng pinagtratrabahuan ni Xander anak. Kumusta siya nakwento kasi ng Tita Minerva. You can look after him okay lang ba?" Tanong ni Mom.

Tumango lang ako. Why would I look after Xander hindi ba dapat ako ang bantayan ni Xander. Weird.

Pagkatapos kong kumain ay agad na din akong lumabas at pumunta sa restaurant. I am thirty minutes early today pero okay lang. Mas ginanahan ako today. Pagpasok ko sa restaurant ay naabutan ko si Brandon na nasa counter checking some papers again. Ngunit binati ko parin siya.

"Good day Brandon" nakangiti kong bati sa kanya.

He held his held up and look at me. Tumango ito at ngumiti "Good morning"

Habang nag-aayos ako ng mga upuan ay bumukas ang pintuan at pumasok si Xander. His scent instantly spread around the restaurant. Ngumiti ako ngunit agad akong sumimangot ng maalala kong hindi niya ako hinintay kagabi. Nagkunwari akong hindi ko siya napansin at tinuloy ko ang pag-aayos ng mga upuan. Subukan lang niya akong kausapin ngayon hindi ko siya papansinin!

Ngunit nakapag-punas na ako at nakapag-ayos ng upuan ngunit hindi parin niya ako kinaka-usap. Teka lang may mali yata, siya ba talaga ang may karapatan na hindi ako pansinin ngayon?! Tsk!

Dahil hindi na ako makapaghintay na kausapin niya ako ay ako na kismo ang naglakad papunta sa kanya. Naka-upo siya ngayon sa isa sa mga bakanteng upuan at nakaharap sa view ng dagat. Sinadyakong lakasan ang pagbagsak ng kamay ko sa mesa para mapansin niya ako. Mukhang epektibo naman ito dahil tumingin siya sa kamay ko ngunit hanggang doon lang dahil muli siyang humarap sa kanyang tinitignan kanina.

"Hoy Xander! Ikaw pa talaga ang hindi mamamansin ngayon! Ikaw na nga itong bigla bigla na lang umalis at iniwan akong mag-isa kagabi." Sigaw ko habang naka-crossed-arms ako sa harap niya. Tumingin ito sa akin saka umirap.

Napanganga ako sa ginawa niya. So anong problema niya sa akin?

"May napagkasunduan ba tayo na sabay tayong uuwi pagkatapos ng trabaho natin? I can't remember that I said any of those" he said. Bigla ako napahakbang patalikod dahil sa sinabi niya. It was a different Xander. Malayo sa Xander na kaharap ko ng ilang araw. Imbes na matakot ako ay umirap din ako bago tumalikod sa kanya. Siguraduhin lang niya na wala siyang kakailanganin sa akin dahil kahit anong mangyari hi di ko siya kakausapin. Nakakainis! Akala mo kung sino! Hindi porket crush ko siya ay pwede na niya akong apihin!

Umupo ako sa upuan sa harap ng counter malayo kay Xander. May mga costumer na din na pumapasok ngunit umuorder lang sila saka lalabas ulit.

"Xander should've just take a leave today" umiiling na sabi ni Brandon. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

"Why would he take a leave?" Tanong ko.

Ano bang problema ni Xander? Broken hearted ba siya kaya siya nagmumukmok?

"He asked me last night kung pwede ba siyang umuwi ng maaga dahil nilalagnat siya so I assumed that he isn't feeling well" paliwanag nito saka bumalik sa kanyang ginagawa.

Xander is sick? So, kaya pala siya maagang umalis kagabi. I suddenly felt guilty with everything that I said to him. Minsan talaga hindi gumagana ang utak ko lalo na kapag galit ako. Inaway ko pa talaga siya kahit na may sakit siya.