When Time Runs Out

Chapter 15

Life of the party

I covered my ears as I enter the kitchen pretending that their loud voice is giving me trouble. Ang nakanganga na si Tita Minerva na tatawa na naman sana ay biglang napatigil at agad napatingin sa akin. Binigyan niya ako ng mapanuring tingin.

"Kumusta ang date ninyo ni Xander?" Nanunukso niyang tanong.

Mabilis kong tinanggal ang kamay ko na nasa tenga ko at dumiretso sa harap ng refrigerator para kumuha ng tubig na malamig.

"Hind iyon date!" Pagdadahilan ko.

Hindi yun date. Sinamahan ko lang siya. We both have fun spending the day together while I was sleeping on his lap under the coconut tree. He also kissed my forehead and the sun is the only witness. Hindi yun date.

Umiling iling si Tita na parang hindi talaga naniwala sa sinabi ko.

"Nasaan na pala ang anak ko na matigas ang ulo?" Tanong ni tita. Nakatingin parin siya sa akin na parang iniinis ako. Tumawa lang si Mom.

"Matigas ang ulo? Pumunta muna sa bahay niyo at may kukunin daw siya" sagot ko at uminom ng tubig.

"May kukunin lang ako sa bahay. Alex tulungan mo muna ang Mom mo" Mabilis itong lumabas ng kusina. Natinig kong bumukas at agad din sumara ang pintuan. Marahil ay nasa labas na siya.

Lumapit ako kay Mom para tignan ang kanyang mga niluluto. It's all my favorite. Ngiting ngiti ako habang nakatingin sa mga luto niya. Narinig ko siyang tumawa.

Halos hindi ko na maalala kung kailan siya huli nagluto ng ganito. The smile in her face tells me how happy she is. I'm also happy for her and for my Dad. That finally the pieces of this family is slowly going back to it's original place. We were all wounded but we are now healing.

"Ano ba ang okasyon ngayon ma?" Tanong ko.

Lumingon siya sa akin sandali at tinuloy ang ginagawa niya.

"You might not remember what's the occasion today since I never celebrated it for years. It's our anniversary anak" nakangiting sagot ni Mom.

She's right. Hindi ko talaga maalala. Even after she said that it's their anniversary. Pero hindi ba dapat silang dalawa lang ang magcecelebrate dahil matagal na nilang hindi nagagawa ito? Pwede naman silang magdate. Mas maganda sana kung naglibot silang dalawa o nagrelax na magkasama.

"Your Dad agree with my plan to have a dinner with you and Minerva's family. Since this will be the first time pumayag siya. Gusto din niya kayo makasalo sa pagkain. Your Dad wants a simple celebration and I want that too"

Tumango ako sa kanyang sinabi. Wala din naman akong magagawa. It's just that it will really be awkward to eat with Xander and Tita Minerva. It will look like we are about to be arrange. That instead of an anniversary dinner it will become a dinner where they will discuss their plans for us. Kaya kinakabahan parin ako.

Pagpasok ko sa kwarto ko ay agad akong naghanap ng susuotin ko mamaya. Medyo natagalan ako sa paliligo dahil kinakabahan ako. Baka habang kumakain kami ay inisin na naman ako ni Tita Minerva.

I was hesitant to wear a dress. Hindi din ako makapili ng ibang isusuot. The smile on their faces this morning while staring at me and my dress keeps me hunted. Pero dahil wala din naman akong maayos ma isusuot ay kinuha ko din ang kulay white na cutton dress.

Bakit pa kasi kailangan namin magsuot ng formal? Sa likod lang naman kami ng bahay kakain. Ngayon ko lang napansin na malapit na akong mag-isang buwan dito pero hanggang ngayon ay hindi pa pala ako nakakapunta sa likod ng bahay. Kaninang umaga ko lang din nalaman na may lawn palaka kami sa likod.