When Time Runs Out

Chapter 1

Bittersweet Beginning

My life as a third year college student ended so fast. At dahil hindi ako out going at pala kaibigan kagaya ng mga kaklase ko ay paniguradong mananatili na naman ako sa bahay ng dalawang buwan. Call me introvert or whatever names you can call a loner and distant girl like me.

That's okay. Definitely.

I would rather hangout with myself than to be with temporary people who will hurt me when they leave.

Nakss!! Naman Alexandra  may nalalaman ka na ngayong quote! Bahagya akong natawa sa naisip ko.

Will I stay outcast this summer? Wala ka na bang balak gawin sa buhay mo Alex? When will you start giving a lot of damn concern with people who doesn't give a fuck with your life?

Should I change my life then?

Napag-pasyahan kong baguhin ang nakasanayan kong ginagawa tuwing summer vacation na paghiga maghapon sa aking kwarto. Throughout the years this room had been witnessed of how cruel life served me. On the corner of my room I saw my dusted guitar that my useless and irresponsible Dad bought me.

Napangisi ako.

Bumangon ako at agad na kinuha ang aking laptop para bisitahin ang account ng crush kong kapitbahay na si Alexander Marquez.

Kumusta na kaya siya? Siguradong magbabakasyon na yun ngayon dito sa Pilipinas. Sana naman Lord matuloy na siya ngayon. Dahil tatlong beses na siyang hindi matuloy tuloy sa pagbabakasyon niya dito sa Pinas. Sana naman Lord pahintulutan na siya ng Princeton Academy na magbakasyon. Bakit nga ba kasi siya nag-aral sa States? Hindi ko kasi masyadong maalala yung rason niya eh! American dream ba yun? I can't remember.

I promised myself  that this  season will really be different from my last summer vacation. This summer will be the mark of change in my life. Para na rin mapansin ako ni Alexander.

Dahil makalipas ang halos limang taon niyang pag-aaral sa America ay finally magbabakasyon na rin si Alexander ko or Xander for short. Sana nga lang maalala niya pa ako gaya ng halos araw araw kong pag-aalala at pag-i-stalk sa kanya.

Pagkatapos mag-start ang laptop ay agad kong nakita ang mukha ni Xander sa screen. Wallpaper ko kasi siya! Huwag kang ano! Pagkatapos kong maglog-in ay agad akong nanlumo ng makita ko ang post niya sa pinaka-top ng news feed ko na.

"Sayang... My two months vacation in the Philippines was cancelled. School works sucks!! Big time"

Binasa ko ang mga comments ng mga kaklase niya at mga kapitbahay namin.

'Sayang naman Xander'

'Hahahaha bro, told you you won't make it'

'Okay lang yan Xander, may next year pa naman'

'Then I guess I'll still see you at my Calculus class Mr. Marquez

Bigla akong nalungkot dahil hindi siya matutuloy ngayong summer na ito. Pinaghandaan ko pa man din ang mga floral dress na susuotin ko ngayong summer kahit na hindi ko naman hilig magsuot ng mga mabubulaklak na mga bestida. Sayang din ang mga two piece na binili ko para sana sa mga beach trip namin dahil inimbitahan na kami ng nanay niya na samahan sila tutal childhood friends naman daw kaming dalawa. Sayang lahat ang mga pinag-ipunan ko!! Ganito talaga lagi nangyayari kapag nag-eexpect ako ng sobra! Kainis.