LOVING nobody but YOU

Chapter 2

CHAPTER 2

Hanggang sa dumating ang summer.

Jessie, wake up... naririnig ko ang boses ni mommy.

Mom, its Saturday. Please let me sleep. sabi ko habang nakapikit ang mga mata.

No, dear, Carlo is here. He's waiting downstairs, sabi ni mommy na nagpa gising sa akin.

Carlo? Carlo is here?

Hehehe nagulat pa ako no.? Almost every saturday nandito siya sa bahay. Nagdadala ng pakain, flowers, anything na madala niya dinadala na niya. But hey this is the first time na excited akong bumaba sa kaalamang nandito siya.

Before when he visits me ang dami kong ginawang alibi huwag lang siyang maharap.

PEro bakit ngayon... aaa ewan, agad akong bumangon at tinungo ang C.R.

Nakita ko sa Cabinet mirror ko na napailing na napangiti si mommy. Did she find me weird?

Bilisan mo anak okay. sabi niya.

Yes mom, sabi ko sabay pasok sa banyo.

After 30mins nakababa na ako. Wew it was fast! I saw him comfortable sitting on our sofa. I check the wall clock 10am. Not bad.

Pero teka, anong sasabihin ko sa kanya? At kailan naman ako nawalan ng sasabhin. Napakamot ako ng ulo when i saw him looking at me, smiling. Shockz! Kung yang ngiti ba naman ang mabubungaran ko tuwing umaga e di lagi akong excited na gumising.

No! Napailing ako, at kailan ba nagkaroon ng spark sa tuwing ngingiti siya sa akin. Bakit may spark na tuwing napaptingin ako sa kanya lalong lalo na pag ngumingiti siya?

TUG

TUG

TUg

The sound of my heart.

Eh?

Good morning. nakangiting bati niya sa akin.

Eh?

At kailan pa naging parang musika ang boses ni Carlo? OHMY, bakit ganito?

G-good morning...nauutal kong sabi. Nakatayo pa rin ako, tila nakapako na nga ang paa ko sa floor.

Napatayo si Carlo and he walked towards me.

Smells good.. simpleng sabi niya.

Eh?

Napangiti siya. Then i heard my mom calling us for breakfast.

Dahil na space out ako siya na mismo ang nag akay sa akin sa dining room. I suddenly smell my mom fave dish, chicken adobo. Ah ito siguro ang naamoy niya kaya nasabi niyang smells good. Haist ano ba itong ka weirduhang iniisip ko.

Nagsimula na kaming kumain. Si dad, si mom, si Jed my only brother. He is 5 years old. Then the one who sit beside me is Carlo.

Napapansin ko, parang walang kailang ilang itong kumain kasabay ng pamilya ko. I know this is the first time i eat breakfast with Carlo.

O ito pa kanin, huwag ka na mahiya sa amin Carlo. Treat us like your own family too. nakangiting sabi ni mommy. May alam ba siya?

Thanks tita, tanging sabi ni Carlo at ganadong ganadong kumain.

Ate Jessie, ano ba yang suot mo. Di ba may date kayo ni kuya. Bakit ka nakapambahay ka lang?

Ano daw? Tumingin ako kay Jed. Ano ba ang pinagsasabi ng batang to.