Bad Things

Προλογος

Αγγελινα

Ειναι Ιανουαριος και εχουν αρχισει τα σχολεια επειτα απο τις διακοπες των Χριστουγεννων. Περναω την τσαντα μου απο τον ωμο μου και προχωραω προς το σχολειο. Η ζωη μου ειναι τοσο βαρετη. Παντα ημουν μετρια στα παντα και ποτε δεν ειχα κακα μπλεξιματα με κανεναν. Ισως τα παιδια να μην ηθελαν να κανουν και πολυ παρεα μαζι μου, εξαιτιας των αυστηρων γονιων μου. Επειδη εχουν χρηματα, θεωρουν ολους τους αλλους κατωτερους. Για ενα διαστημα, πηγαν να μου απαγορευσουν να βλεπω τον Θοδωρη, τον κολλητο μου. Ειναι μεγαλυτερος εναν χρονο και φοβαμαι το οτι επειδη του χρονου δεν θα ειναι πια στο σχολειο μας, θα ειμαι εντελως μονη μου.
Φτανω στο προαυλιο του σχολειου και συναντω τον Θοδωρη να καθετε σε ενα παγκακι. Εκεινος ειναι αφωσιωμενος μονο σε εμενα σαν παρεα και δεν χρειαζεται να ανυσηχω μηπως θα χρειαστει να μεινω μονη μου καποια στιγμη. Τον ξερω απο μικρα παιδια και μου ειναι σαν εναν αδερφο που δεν ειχα ποτε.
"Γεια Αγγελινα,τι κανεις; " Με ρωταει καθως με παιρνει μια αγκαλια. Μου αρεσαν πολλα ατομα παλιοτερα, χωρις ιδιαιτερα να γινει καποια σχεση μαζι τους, αλλα ποτε δεν μπηκα σε πειρασμο στο να μου αρεσει ο Θοδωρης. Ισως ειναι επειδη τον βλεπω σαν αδερφο.

"Μια χαρα. Πφ, δεν αντεχω που αρχισαν ξανα τα σχολεια. Ασε που θα εχω συνεχεια πανω απο το κεφαλι μου τον Τολη. " Του λεω στραβομουτσουνιαζωντας. Ο Τολης ειναι ενα αγορι απο την ταξη μου, που του αρεσω παρα πολυ. Βεβαια εγω παντα τον εβλεπα σαν φιλο, και ακομα τον βλεπω, αν και μερικες φορες ερχετε και μου λεει καποιες απο τις γελοιες του ατακες.
Κατα φωνη, ο Τολης ερχετε προς το μερος μας. Δεν λεω ειναι ωραιο παιδι,αλλα δεν τραβηξε ποτε την προσοχη μου.

"Γεια σας παιδια! Θα κανω ενα παρτυ,θα ερθετε; Θα ειναι ολοι απο το σχολειο." Μου λεει. Ναι, ειναι πολυ δημοφιλης στο σχολειο και για αυτο μου φαινεται παραξενο που εχει μια μικρη τρελα με εμενα.

"Φυσικα! Τρελενομαι για παρτυ; Τεο, θα ερθεις;"Ρωταω τον Θοδωρη και εκεινος γνεφει.

"Χανω εγω ποτε παρτυ; Ειμαι μεσα." Μου λεει και ο Τολης φευγει.

"Φοβαμαι, πως μπορει οι γονεις μου να μην με αφησουν. Σημερα θα μας δωσει και η Παπαδοπουλου τα διαγωνισματα. Αμα πηρα εικοσι σιγουρα θα με αφησουν." Του λεω και εκεινος περναει το χερι του απο τον ωμο μου.

"Εγραψες καλα θυμαμαι μου ειπες. Εγω δεν χρειαζεται να τους ρωτησω. Τι κριμα που εισαι τοσο μικρη." Γελαει και τα ασπρα του δοντια φαινονται να αστραφτουν.