Bad Things

45ο κεφαλαιο

Δημητρης

Ξυπναω το πρωι και ετοιμαζομαι στα γρηγορα γιατι εχω αργησει. Βαζω τα παπουτσια μου και παιρνω ενα τσιγαρο απο το μοναδικο πακετο που εχω παρει. Το αναβω και αρχιζω να περπαταω μεχρι την πλατεια μεχρι που φτανω εκει πρωτος. Εφτασα τελικα μερικα λεπτα νωριτερα,αλλα δεν με πειραζει,εχω χρονο να σκεφτω λιγακι. Αμα φτασουμε σε κατασταση ξυλου θα προσπαθησω να τον λογικεψω μιας και ετσι μου ειπε να κανω η Αγγελινα. Βλεπω απο μακρια τον Τεο να με κοιταζει με ενα αηδιαστικο υφακι. Κοιτα απο εκει που στην αρχη ηταν αυτος που με εσωζε και τωρα ειναι αυτος ο οποιος πρεπει να σωθω. Σαν πολυ γρηγιρα δεν αλλαξαν οι ρολοι; Και μου φαινεται πως εχει παρει ενα σκοτεινο στυλακι που δεν ειχε παλιοτερα. Παω να ανοιξω το στομα μου,αλλ εκεινος βαζει το χερι του μπροστα για να με σταματησει.
"Η Αγγελινα μου ειπε να μην σε αντιμετωπισω σκληρα,αλλα δεν θα της πεις τιποτα,αμα γινει γιατι θα αναγκαστω να κανω πραγματα που δεν τα θελω. Ενταξει;"Με κοιταζει με ενα σκοτεινο βλεμμα.

"Κοιτα,θελω να σου πω πως εχεις χασει τα λογικα σου. Η Αγγελινα δεν σε ηθελε ποτε." Του λεω ηρεμα,αλλα εκεινος γελαει αγνοωντας τα λογια μου.

"Την ειχα στο χερι μου. Ηταν σχεδον δικια μου. Την ξερω τοσα χρονια μεχρι που ηρθες εσυ. Μαλακα." Μου λεει και με κοιταζει στα ματια τα οποια εχουν σκοτινιασει. Εγω σηκωνομαι ορθιος.

"Ξερεις κατι,ηταν χαλια ιδεα το να σε καλεσω. Φευγω απο εδω." Εκεινος με πιανει απο τον γιακα της μπλουζας μου. Με κοιταζει με μισος και με φερνει ολο και πιο κοντα του σφιγγοντας με.

"Με καλεσες,οποτε μενεις." Μου λεει και φτυνει στο προσωπο μου. Ειναι αηδιαστικος. Βαζω το χερι μου στο προσωπο μου και βγαζω αυτην την απαισια γλιτσα απο πανω μου. Επισης του ριχνω μια μπουνια και εκεινος παραπαταει και πεφτει κατω. Συνεχιζω να του ριχνω μπουνιες στο προσωπο μεχρι να ματωσουν οι γροθιες μου. Σηκωνομαι ορθιος κοιταζοντας τα χερια μου με αηδια. Παλι το εκανα.
Ουτε μια υποσχεση δεν μπορω να κρατησω.
Ουτε καν στο κοριτσι μου.
Κοιταζω κατω τον Τεο ο οποιος εχει χασει τις αισθησεις του. Καλυτερα ειναι να εξαφανιστω πριν γυρισει. Περπαταω με αργα βηματα προς την κοντινοτερη βρυση για να ξεπλυνω τα χερια μου απο το αιμα. Για εναν λογο βγηκε επικινδυνα πολυ αιμα. Καταριεμαι τον εαυτο μου για αυτο που εχω κανει. Δεν λεω,εχω ξανα χτυπησει ατομα,αλλα εκεινος ηταν φιλος μου παλια και μαλιστα πολυ καλος. Και αθετησα και την υποσχεση μου στην Αγγελινα. Και τωρα τον αφησα και μονο του. Τελεια,μπορει να γινει η μερα μου καλυτερη αποτι ειναι ηδη;  Εκεινη την στιγμη μου στελνεται ενα μηνυμα.