Bad Things

44ο κεφαλαιο

Δημητρης

Εκεινη με αγκαλιαζει ατσαλα και κανω και εγω το ιδιο,σφιγγοντας την δυνατα. Εκεινη φτιαχνει λιγο τα καστανα μακρια μαλλια της ανησυχα.
"Που ησουν χαμενος; Ελεγα στα παιδια να σου στειλουν αυτα που ηθελα να σου πω,αλλα μου ειπαν πως δεν απαντας στα μηνυματα τους και ξερεις...φοβηθηκα για την παρτη σου. Ποσα πραγματα εσπασες;"Γελαει και το ιδιο κανω και εγω. Επειτα με τραβαει και με βαζει μεσα στο δωματιο της.

"Οχι πολλα,μην ανησυχεις. "Της λεω και επειτα της αφηγουμε την ιστορια για το πως εφτασα εδω. "Και για αυτο ο Κωνσταντινος δεν ηρθε. Αν και προτιμω που ειμαστε μονοι μας." Την φιλαω και εκεινη γελαει μεσα απο φιλι μας. Καθομαι στο κρεβατι της και εκεινη βρισκεται στα ποδια μου. Πως γινεται ενας τετοιος αγγελος να εχει τοσο καλλιγραμμο κορμι; Χωρις καθολου ψευγαδια; Ηταν  πραγματι αδυνατον,μεχρι που την συναντησα. Απορω πως μπορεσα και ημουνα απομακρος με εκεινη στις αρχες. Ισως ημουν ηλιθιος και αντικοινωνικος. Καλα οχι πως δεν ειμαι τωρα,αλλα βελτιωθηκα.

"Ενταξει,καταλαβαινω. Ημουν σιγουρη πως θα τον εβαζε τιμωρια η μητερα του μιας και ειναι ιδια με την δικια μου. Ισως να βγω απο εδω περα σε καναν χρονο." Λεει κατσουφιασμενη και εγω την ξαναφιλαω.

"Το μονο που πρεπει να ανησυχεις τωρα ειναι να μην μας ξαναπιασουν οταν ερχομαι να σε βλεπω." Της λεω κοιταζοντας προς τα πανω το φωτισμενο προσωπο της απο χαρα μολις ξεστομισω αυτα τα λογια. Με αγκαλιαζει σφιχτα.

"Αληθεια; Θα διεκινδυνευεις να σε δουν οι γονεις μου; Ειναι λιγο επικινδυνο μιας και αμα σε δουν,θα με στειλουν σε αλλη χωρα και δεν αστιευομαι." Μου λεει και πλεκω τα δαχτυλα μας.

"Θα ερχομαι να σε βλεπω καθε μερα και μην σκοτιζεται,θα ειμαι προσεχτικος." Χαιδευω τα πυκνα μαλλια της και εκεινη με φιλαει ξανα με τα ζουμερα και γεματα χειλια της. Ζηταω την προσβαση δαγκωνοντας το κατω χειλος της και μου την δινει και ετσι εγω πλεκτω τις γλωσσες μας που κινουνται με χαλαρους ρυθμους,γεματο λαχταρα. Καθεται ακριβως πανω απο το σημειο μου και με κανει να ερεθιζομαι. Εγω ομως διακοπτω το φιλι μας και εκεινη κατσουφιαζει.
"Τι εγινε;"Με ρωταει και κατεβαινει απο τα ποδια μου.

"Ωραια ολα αυτα,αλλα πιστευω πως αμα συναντιομαστε καθε μερα η μιση ωρα ειναι καλα,δεν συμφωνεις; Και να σταματα να κατσουφιαζεις λεω μονο τοσο λιγο για να μην δημιουργησουμε κανενα προβλημα που δεν χρειαζομαστε αυτην την στιγμη. Συμφωνεις; Επισης,να εισαι καλη με την μητερα σου για να σε αφησει να βγεις εξω και μετα χεστην δεν την χρειαζεσαι ξανα." Της λεω και εκεινη χαμογελαει.