Bad Things

29ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Περπαταω με τα ποδια μεχρι το σπιτι μου. Το μονο που θελω ειναι μια εξηγηση. Καθως τα σκεφτομαι οαλ αυτα αρχιζει να ψιχαλιζει.
Ευτυχως που εχω φτασει σχεδον στο σπιτι μου,αλλιως θα ειχα βραχει ολοκληρη. Κοιταζω το κινητο μου και βλεπω πως εχω μια κληση απο τον Δημητρη και ενα μηνυμα.
Αποφασιζω να το ανοιξω.

Απο: Δημητρης

Θα τα μαθεις ολα συντομα,δεν ειμαι ετοιμος ακομη.

Θα προσπαθησω μιας και στο μηνυμα λεει πως δεν ειναι ετοιμος ακομη να μου το πει να μην τον εμοχλησω για αυτο το θεμα ξανα. Αν μπορεσω θα το προσπερασω και θα μιλαμε κανονικα μεχρι να μου το πει. Αλλα δεν ειναι δικαιο να το ξερει ολη η παρεα ακομα και η Αριαδνη που δεν συμπαθιουντε. Γιατι μονο εγω να μην ξερω τιποτα; Ανοιγω την πορτα του σπιτιου μου και μπαινω μεσα. Η μητερα μου ετοιμαζετε να φυγει για την δουλεια.
"Μπραβο Αγγελινα. Σταθηκες τυχερη φετος και δεν γινεται να σε γραψουμε τωρα σε αυτο το σχολειο. Ομως του χρονου να ξερεις δεν την γλιτωνεις. "Μου λεει ψυχρα η μητερα μου και εγω σκαω ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια. Εχω επιτελους εναν λογο να χαιρομαι μεσα στην καταστροφη μου. Αν και του χρονου θα αλλαξω,αν και ειναι καλυτερα να μην το σκεφτομαι απο τωρα,για να χαμογελασω και λιγο. Ανεβαινω στο δωματιο μου και θελω τοσο πολυ να το πω στον Θοδωρη. Α,ναι ξεχασα. Δεν μιλαμε αυτο το διαστημα...Λογικα εγω θα ειμαι η προβληματικη που μαλωνω με ολους.
Μακαρι να ειχα φιλους να βγω σημερα.
Για μια στιγμη.
Ανοιγω το κινητο μου και παιρνω δειλα-δειλα τηλεφωνο τον Τολη.
"Γεια σου μωρο." Απανταει και μπορω να καταλαβω πως ειναι ακομα στο σχολειο,μιας και εγω ετυχε να ημουν τυχερη και να ειχα πολυ λιγοτερες ωρες απο εκεινον.

"Σκεφτηκα αμα θελεις να βγουμε σημερα. Οχι για κανεναν αλλον λογο,για να ξεμπερδευω νωριτερα." Ειπα ψεματα με μια δοση αληθειας. Οντως ηθελα να ξεμπερδεψω γρηγορα με εκεινον,αν και τωρα ειναι ο μονος ανθρωπος που μπορω να βγω για αυτο το διαστημα.

"Ναι,ναι οτι πεις. Θα ερθω να σε παρω στις οχτω. Ε,Τεο θα βγω με την δικια σου αποψε!" Ακουγονταν ενθουσιασμενος και εκεινη την στιγμη που παω να μιλησω για την ανοησια που ειπε,το κλεινει.

Εχω πολυ χρονο μεχρι το μεσημεριανο,οποτε θα παω να κανω τα μαθηματα και επειτα να διαβασω κανενα απο τα βιβλια μου. Τωρα που το σκεφτομαι πρεπει να παραγγειλω και αλλα συντομα. Καθομαι στο γραφειο μου σκεφτομενη με το τι να βαλω. Λογικα κανενα τζιν,μην το περασει και επισημο ραντεβου. Ναι,μαλλον αυτο θα κανω. Ανοιγω τα βιβλια μου και αρχιζω να κανω μια επαναληψη το βιβλιο των μαθηματικων. Σε ενα μηνα,βασικα σε λιγοτερο,αρχιζουν οι εξετασεις οποτε θα πρεπει συντομα να αρχισω το μαθημα,διοτι ειναι παρα πολλα μαθηματα και πιο δυσκολα απο τα περσινα. Μακαρι να ημουν στο Γυμνασιο.
_______________________________

Αργω καπως να φαω το μεσημεριανο μου,μιας και ξεχνιεμαι. Διαβαζω και εδω και τεσσερις ωρες και σε μιση ωρα εχω ιδιαιτερα. Δεν κανω ιδιαιτερα μαθηματα εκτος απο τα γαλλικα και μαθηματικα. Τιποτα αλλο. Και καποιοι με ρωτανε πως γινετε να παιρνω τοσο καλους βαθμους χωρις καθολου βοηθεια. Ισως ειναι επειδη μου αρεσει να διαβαζω. Τρωω στα γρηγορα το μεσημεριανο μου,που παρεμεινε νοστιμο και ανεβαινω πανω. Παω να βγαλω τα ρουχα για μετα μιας και θα μου μεινει μονο μια ωρα στην διαθεση μου,αλλα χτυπαει το κουδουνι. Ετσι καθομαι στην καρεκλα μου και περιμενω να ξεκινησει το μαθημα.

Μετα απο δυο ωρες

Ετοιμαζομαι γρηγορα φορωντας ενα μπλε σκουρο τζιν και μια μαυρη μπλουζα. Οχι κατι το ιδιαιτερο. Αποφασιζω να καλυψω ελαφρως τα λιγοστα μου σπυρακια βαζοντας τα καταλληλα καλλυντικα και κατεβαινω στο κατω οροφο για να τον περιμενω. Κοιταζω το ρολοι και η ωρα ειναι οχτω και πεντε. Ευτυχως που αργησε,αλλιως δεν θα ειχα προλαβει να βαλω τα σκουλαρικια μου.
Το κουδουνι χτυπαει αργοπορημενα δεκα λεπτα αργοτερα απο την κανονικη ωρα,αλλα δεν με πειραζει εντονα. Ανοιγω την πορτα και τον βλεπω ντυμενο με ενα μαυρο τζιν,που κανει τα ποδια του να φαινονται τοσο λεπτα,πιο λεπτα και απο τα δικα μου και μια λευκη μπλουζα.
"Ε,συγνωμμη που αργησα εφτιαχνα το μαλλι μου. Σου αρεσουν" Μου λεει και τιναζει τα μαλλια του κανοντας τα να φαινονται ελκυστικα. Του γνεφω και επειτα απλωνει το χερι του. Δεν το δεχομαι καθως ντρεπομαι και περπαταμε μεχρι την κοντινοτερη σταση ταξη.
"Σε λιγες μερες ειναι τα γενεθλια μου και θα παω να δωσω εξετασεις οδηγησης! Και οταν περασω θα σε πηγαινω βολτες σε ολη την πολη,οποια ωρα επιθυμεις." Μου λεει χαμογελωντας και εγω του χαμογελαω πισω.

"Τελεια,περιμενω πως και πως." Του λεω καθως βγαζω απο το μηχανημα το εισητηριο για το λεωφορειο. Επειτα και εκεινος κανει το ιδιο και ετσι περιμενουμε να περασει το λεωφορειο για ναπαμε στο κεντρο. Κοιταζω αριστερα για να δω αμα ερχετε το λεωφορειο,αλλα ειδα καποιον αλλον να ερχετε. Ανταλλαζω μια ματια με τον Τεο,μια παραξενη ματια,μια πληγωμενη θα μπορουσα να πω.

"Γεια σου φιλε! Με ποιον θα βγεις;"Τον ρωταει ο Τολης,αλλα εκεινοα εγω φυγει και εχει παει οσο πιο μακρια μπορει απο εμας για να περιμενει το λεωφορειο.

"Τι δεν παει καλα μαζι του; Πως μπορεις και κανετε παρεα; Ωρες ωρες ειναι πολυ απομακρος." Μου λεει ο Τολης ριχνοντας κλεφτιες ματιες προς το μερος του.

"Συμφωνω." Του απανταω και εκεινη την στιγμη το λεωφορειο εχει φτασει. Ακομα απορω με ποιον θα βγει ο Τεο. Η με ποια. Ποτε δεν ξερεις. Αν και πιθανοτερο να βγηκε ολη η παρεα εκτος εμενα.