Bad Things

52ο κεφαλαιο

Φτασαμε στο προηγουμενο κεφαλαιο τα 500 σχολια και τωρα σας ζηταω αμα μπορειτε τα 600😎
Εχω ενα παραπονο,για αυτο αρχισα να ζηταω και σχολια. Πριν αρχισω την πρωτη φορα να σας ζηταω σχολια μου κανατε πεντε δεκα μονο. Ενω τωρα εμφανιζονται 500 και σχολια! Δεν φανταζεστε ποσο στεναχωριομουν που παλιοτερα ηταν τοσα λιγα. Για αυτο που καποιοι ghostreaders μπορειται να σταματησετε να ειστε. Δεν ειναι κακο.

Παμε τωρα στο κεφαλαιο😈

Δημητρης

Νιωθω λες και ειμαι ετοιμος να πεθανω..Σιγουρα το ειπε αυτο; Μπορει απλα να μην ακουσα καλα. Τοσος κοπος για να γυρισουμε  παλι στα παλια; Δεν ξερω αμα μπορεσω να το κανω ξανα αυτο.
"Δημητρη με ακους; Εισαι καλα;"Με ρωταει αλλα εγω ειμαι ακομα στον κοσμο μου. Δεν μπορω ουτε να της γνεψω. Καθομαι στο κρεβατι της και εκεινη ερχεται κοντα μου και καθεται διπλα μου.

"Ελπιζω να εισαι ενταξει με αυτην μου την αποφαση." Μου λεει και εγω ξεκολλαω απο τις σκεψεις μου και της γνεφω.

"Ναι μια χαρα. Συμφωνω απολυτως." Της λεω γρηγορα. Προτιμω να ειμαστε  φιλοι απο το να την χασω για παντα. Εκεινη μου χαμογελαει αισιοδοξα,αλλα εγω δεν μπορω να δω τιποτα αισιοδοξο εδω μεσα.

"Θελεις να φωναξω και τον Κωνσταντινο και να κανουμε ολπι μαζι παρεα; Μπορεις να κοιμηθεις και εδω,οι γονεις μου θα λειπουν για τις επομενες δυο μερες. Δεν χρειαζεται να ανυσηχεις." Μου λεει καθυσηχιστικα και εγω της γνεφω. Δεν εχω μιλια να της πω τιποτα. Μεχρι που βρισκω το θαρρος που εκρυβα ολον αυτο τον καιρο.

"Και τι; Θα προσποιηθουμε πως τιποτε απο αυτο δεν εγινε ποτε; Σαν να σβηστηκε ξαφνικα απο τα μυαλα μας; Γιατι Αγγελινα,εγω δεν προκειται να ξεχασω τιποτα απο ολα αυτα που περασαμε. Εσυ πως μπορεις να τα διαγραψεις τοσο γρηγορα απο το μυαλο σου; Δεν σημαινα τιποτα σε εσενα; Ημουν απλως ενα σκουπιδι;"Την ρωταω και την κοιταζω μεσα στα ματια της,αυτα τα ματια που αγαπησα.

"Απλα θα προσπαθησω να τα ξεχασω,Δημητρη. Δεν ειπα πως θα ειναι ευκολο ή πως δεν σημαινες τιποτα σε εμενα. Απλα με πληγωσες τοσο πολυ που δεν θελω να αγπησω ξανα καποιον ή να αγαπησω καποιον μετα απο καιρο." Μου απανταει και εγω της κοιταζω απελπισμενα.

"Δεν θελεις απλα να προσπαθησουμε αλλη μια φορα; Δεν θα ξανακανω καμια βλακεια." Την παρακαλαω αλλα δεν την βλεπω να αλλαζει γνωμη. Φαινεται απο την ψυχροτητα των ματιων της.