Bad Things

69ο κεφαλαιο

Αγγελίνα

Το προηγούμενο βράδυ ήμουν με τον Δημήτρη και προσπαθούσα να περάσω καλά, να ο Τολης βασάνιζε το μυαλό μου. Πρέπει απλά να μην τον ξαναδώ και να τελειώσει το θέμα. Ο Δημήτρης ίσως να μην το πρόσεξε πως ήμουν αφηρημένη στον κόσμο μου. Πάντως θα ήθελα να μην το κατάλαβε γιατί δεν θέλω να νομίζει πως κάτι με απασχολει αλλά δεν θέλω να του το πω. Έχω μόλις ξυπνήσει και το πρωινό μου εχει σερβιριστεί πάνω στο τραπέζι μου. Μμ, μεγάλο πρωινό, ότι πρέπει μιας και πεινούσα παρά πολύ. Τρώω το μεγάλο πρωινό μου και διαβάζω δυο ώρες για το φροντιστήριο. Με εχει κουράσει να διαβάζω συνέχεια, αλλά τι να κάνουμε όλοι τα ίδια περάσανε. Κατεβαίνω κάτω για να αφήσω τον δίσκο και βλέπω λίγη τηλεόραση. Πολύ απλά το πρωινό περνάει πολύ γρήγορα και η Ζωή φεύγει. Πραγματικά το να ξυπνάς νωρίς και να μην έχεις να κανείς τίποτα είναι ότι χειρότερο. Έτσι παίρνω τον σκύλο μου μια βόλτα για να ξεχάστω. Ήταν μεγάλη βόλτα και μετά γύρισα σπίτι. Παίξαμε λιγο και έπειτα το κουδούνι χτυπάει. Τέλεια ήρθαν οι γονείς μου. Ανοίγω την πόρτα, ΑΛΛΑ δυστυχώς βλέπω τον Τολη.
"Τι θέλεις πάλι εδω; Πιστεύω πως είναι καλύτερα να μην σου ανοίξω." Του λέω καθώς η κοιλιά μου σφίγγεται.

"Ωραίο σκυλάκι. Θεώρησα πως έχουμε κάποια θέματα να λύσουμε. Επίσης, αυτά είναι για σένα." Μου δίνει ένα κουτί σοκολατάκια. Καλύτερα διότι τα λουλούδια δεν είναι τόσο χρήσιμα όσο τα σοκολατάκια.

"Ευχαριστώ, αλλά και πάλι πρέπει να κλείσω." Μουρμουράω και του κλείνω την πόρτα. Μόνο που εκείνος βάζει το πόδι του και η πόρτα δεν κλείνει. Ο σκύλος μου του γαβγίζει και εγω στριφογύριζω τα μάτια μου.

"Ρε Τολη ξεκολλά!" Του φωνάζω αλλά εκείνος κάνει πως δεν άκουσε την προειδοποίηση μου.

"Να αφού μπυ αρέσεις και ξέρω ότι σου αρέσω και εγω! Δεν θα σου άρεσα άμα ήθελες ακόμα τον Δημήτρη!" Μου φωνάζει και εγω σταματάω να βάζω δύναμη στο να κλείσω την πόρτα. Καταρρέω κάτω και αρχίζω και κλαίω μιας και τα λόγια του είναι εντελώς αλήθεια και εχει δίκιο. Εκείνος σκύβει και με πλησιάζει. Με πλησιάζει αρκετά.

"Θέλεις να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα;" Με ρωτάει και πριν προλάβω να σταματήσω σκύβει και με φιλάει απαλά. Έπειτα επιστρέφει ξανά στην αρχική του θέση.

"Το αποφάσισα. Δεν μπορώ να απατάω τον Δημήτρη, και δεν ξέρω τι θα κάνω με εσένα όποτε θα του πω να χωρίσουμε." Του λέω και εκείνος μου γνέφει. Είναι η τελική και η πιο σωστή μου απόφαση χωρίς να είμαι σίγουρη άμα πραγματικά θέλω να χωρίσω μαζί του. Και θα το το ανακοίνωσω σύντομα.