Bad Things

31ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Αρχιζω και ανοιγω ξανα τα ματια μου. Ο Τολης με κοιταζει αναψοκοκκινισμενος και θαρρω να πω και λιγο τρομαγμενος. Εγω ανοιγοκλεινω τα ματια μου και το κεφαλι μου παει να σπασει.
"Ηλιθια με κατατρομαξες! Ευτυχως λιποθυμησες μονο δεκα λεπτα,γιατι αλλιως δεν ηξερα τι θα εκανα." Σηκωνομαι και καταλαβαινω πως ειμαι βρεγμενη στο προσωπο με νερο. Σκουπιζομαι με την πετσετα που υπαρχει διπλα μου και παιρνω μια βαθια ανασα.
"Φερε μου το τηλεφωνο,θα παρω τον σοφερ να ερθει να με παρει." Του λεω και μου δινει γρηγορα το τηλεφωνο. Πληκτρολογω τον αριθμο του και πριν προλαβω να πατησω το κουμπι για την κληση,ο Τολης μου λεει:"Σε πηρα και το αποβρασμα τηλεφωνο και του ειπα να μην σε ξαναενοχλησει,καλα δεν εκανα;"Με ρωταει με ολο υπερηφανια.
Αποβρασμα. Και μονο με αυτον τον χαρακτηρισμο καταλαβα ποιον εννοουσε ο Τολης. Μα τι θελει απο εμενα ο Δημητρης; Δεν λεω,ακομα και ζαλισμενη που ειμαι,χαιρομαι που με πηρε τηλεφωνο.
"Εκεινος σου ειπε κατι;"Τον ρωταω καθως εχω συνεννοηθει με το ποιος θα ερθει να με παρει. Ελπιζω μονο να μην ειπε κατι χυδαιο.
"Ε,ξερεις τον εβρισα λιγακι και εκεινος μου τραυλισε καλα οταν του ειπα να μην σε ξαναενοχλησει και το εκλεισα. Καλα δεν του ειπα; Μιας και δεν ειστε ποια φιλοι αποτι ξερω." Αποτι ξερει; Μα πως ξερει πως δεν μιλαμε καθολου πια;

"Πρωτον,καλυτερο ειναι να σκεφτεσαι τα δικα μου μειωνεκτηματα απο το να τονιζεις τον αλλον και δευτερον που ξερεις πως δεν μιλαμε ποια;"Του λεω με νευρα καθως μαζευω τα πραγματα μου απο τον καναπε.

"Τι εννοεις; Πως εχω μειονεκτηματα; Μαλλον με μπερδεψες με αλλον! Και επισης εε,ναι ξερεις τα νεα δυεισδυουν ευκολα στο σχολειο μας που τα ατομα του σχολειο χωριζονται σε: Κουτζομπολες και Αδιαφορους. Παιρνεις και διαλεγεις."Εχει και ενα δικιο στα τελευταια του λογια. Ετσι χωριζονται οι περισσοτεροι μιας και τα νεα οντως λεγονται απο στομα σε στομα πολυ γρηγορα. Αν και δεν ξερω,δεν εχω και πολλες μερες που δεν μιλαω με τα παιδια για να βγαλει κανενας το συμπερασμα αυτο. Ακουγεται ενα κορναρισμα απο εξω και ετσι εγω χαιρεταω τον Τολη και βγαινω εξω. Μπαινω μεσα στο αυτοκινητο πιανω μια συντομη κουβεντα με τον σοφερ μου και φτανω συντομα,μιας και το σπιτι του ηταν ασυλληπτα κοντα με το δικο μου. Μπαινω στο σπιτι και οι γονεις μου ως συνηθως λειπουνε. Καλα οχι πως θα με στεναχωρισει αυτο. Ανεβαινω στο δωματιο μου,βαζοντας μουσικη,ξεντυνομαι και φοραω τις δροσερες πιτζαμες μου. Ανοιγω το κινητο μου για μια στιγμη και βλεπω πως εχω ενα μηνυμα απο τον Δημητρη.