Bad Things

28ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Η ζωη μου εχει καταστραφει.

Οι γονεις μου θα με γραψουν σε νεο σχολειο,δεν θα εχω χρονο να βλεπω τους φιλους μου,οι οποιοι εκαναν ομαδικη κοπανα χωρις να μου πουνε τιποτα και κατεληξα με τον Κωνσταντινο με τον οποιο μαλωσαμε.

Τελεια.

Σημερα ειναι Παρασκευη και δεν ξερω πως θα αντιδρασω οταν τους δω μπροστα μου. Καλυτερα να μην τους μιλησω,μιας και ειμαι πολυ θυμωμενη μαζι τους. Μα,δεν βρισκω κανεναν λογικο λογο για να μην μου πουνε να ερθω μαζι τους. Μαλλον θα βαρεθηκαν την παρεα μου....Αλλιως τι αλλο;

Βρισκομαι μεσα στο αμαξι και νιωθω την κοιλια μου να ποναει απο το αγχος. Απλα θα τους αγνοησεις,Αγγελινα, ηρεμησε. Λεει η συνειδηση μου στον εαυτο μου και παιρνω μια βαθια ανασα. Βγαινω απο το αυτοκινητο και περπαταω με αργα βηματα προς το προαυλιο. Ηρθα αμεσως μολις αρχισε η προσευχη,για να μην χρειαστω να τους μιλησω νωριτερα.
Μπαινω στην σειρα και καθομαι πισω πισω μονη μου. Τωρα που το σκεφτομαι,πρεπει να ρωτησω και τους γονεις μου,σχετικα με το νεο σχολειο. Οσο και αν δεν θελω ουτε να τους βλεπω μπροστα μου.
Πηγαινουμε στις ταξεις μας και νομιζω πως ακουω ενα σιγανο γεια απο τον Δημητρη,αλλα τον αγνοω. Μπαινουμε στην ταξη και καθομαι στην θεση μου βγαζοντας τα βιβλια μου. Αχ,ελα Αγγελινα μονο σημερα τελευταια μερα,Παρασκευη ειναι,μπορεις και να μην τους δεις το Σαββατοκυριακο.

Ακουω καποιον να βηχει. Σηκωνω το κεφαλι μου και βλεπω τον Δημητρη χαμογελαστο.
"Ει,θυμασαι που λεγαμε να καθισουμε μαζι; Τι λες για σημερα;"Με ρωταει χαμογελαστα,αλλα εγω τον κοιταζω με μουτρα.

"Καλυτερα απο την Δευτερα.."Του λεω και στρεφω απο την αλλη το κεφαλι μου.

"Α,ενταξει...καλα." Ακουω την πληγωμενη του φωνη. Καλα να παθει,για να βλεπει πως ειναι να πληγωνεσαι απο τους φιλους σου. Η ωρα περναει βασανιστικα αργα και παρολο που προσεχα στον μαθημα,μπας και περασει πιο γρηγορα,τζιφος.

Οταν το κουδουνι χτυπαει,μολις βγαινω,βλεπω τον Θοδωρη να βγαινει και εκεινος απο την ταξη του μιλωντας με κατι φιλους του. Ξαφνικα,γρηγορα γυρναει το κεφαλι του και με βλεπει.

"Ει,γεια Αγγελινα!" Μου φωναζει και εγω περπαταω ολο και πιο γρηγορα για να τον αποφυγω. Ετσι χωρις να ξερω τι να κανω,μπαινω στις γυναικειες τουαλετες,οπου και εκει προκειται να καθομαι σε ολα τα διαλλειματα.