Bad Things

66ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Ανοιγω σιγα σιγα τα ματια μου και το πρωτο πραγμα που κανω ειναι να ελεγξω το κινητο μου για τυχον κλησεις. Εχω δυο απο τον Κωνσταντινο και πεντε απο τον Δημητρη. Ευτυχως που δεν με πηρε η μητερα μου. Λογικα θα την ενημερωσε η μαμα του Τολη,ή μπορει και να μην ενδοαφερθηκε καν να παρει. Γυρναω πλευρο και βλεπω τον Τολη να ροχαλιζει. Εγω σηκωνομαι ηρεμα απο το κρεβατι για να μην ακουστει κανενα τριξιμο και κοιταζω τα ρουχα μου. Ενταξει..δεν ειναι και τοσο τσαλακομενα. Ε,μωρε λες και πιος θα με δει. Η χτεσινη μου συναντηση με τον Τεο με ταραξε. Λογικα θα θελησει να την επαναλαβουμε συντομα και αμα δεν το ζητησει αυτος,θα το κανω εγω. Δεν λεω,φοβαμαι αλλα αυτην η υποθεση πρεπει να κλεισει οσο το δυνατον συντομοτερο. Και φυσικα θα ειναι μαζι μου καποιος ή τουλαχιστον να βρισκεται κοντα μου για να μην την πατησω οπως αυτην την φορα. Αποτι φαινεται ο Τολης δεν προκειται να ξυπνησει οποτε του γραφω εα γραπτο γραμμα λεγοντας του πως τον ευχαριστω που με αφησε να κοιμηθω εδω και να με παρει τηλεφωνο. Αφηνω το δωματιο του και κατευθυνομαι προς τις σκαλες. Ξερω,ξερω τα μαλλια μου θα ειναι απαισια αλλα τα σπιτια μας ειναι πολυ κοντα που ευελπιστω πως δεν θα με παρατηρησει καποιος αγνωστος ή γνωστος.
"Αγγελινα!" Ακουω τελικα την φωνη του Τολη και μπαινω ξανα μεσα στο δωματιο. Θα ηταν καλυτερα αμα δεν ξυπνουσε γιατι δεν εχω και την τρελη ορεξη να μιλησω. Κοιταζω την ωρα και ευτυχως ειναι μονο εντεκα μιας και εχω ιδιαιτερα παλι. Η τριτη λυκειου θα ειναι πολυ δυσολη χρονια και ελπιζω ο Δημητρης να αφησει τα θεματα του και να την παρει στα σοβαρα. Καθομαι στην καρεκλα του γραφειου του. Δεν νομιζω βεβαια να το χρεισιμοποιει ποτε του.
"Καλημερα,συγνωμμη για την χθεσινη αναστατωση,Τολη." Μουρμουριζω και σκεφτομαι πως πρεπει να παρω αργοτερα τα παιδια για να τους πω πως ολα ειναι ενταξει. Δεν θα μιλησω για αυτην την συναντηση στον Δημητρη και ουτε οτι κοιμηθηκα στον Τολη. Ειμαι κακια,αλλα με τα προβληματα που εχει,δεν θελω να τον ανυσηχησω και αλλο και να τον φορτωσω και με τα δικα μου προβληματα.

"Ειναι ενταξει Αγγελινα. Απλα θελω να μου πεις τι σου συμβαινει." Μου λεει κοιταζοντας με σαν να τον ενδιαφερει το θεμα. Ισως και να τον ενδιαφερει. Δεν ειναι και το οτι πιο φυσιλογικο το να μπουκαρει καποιος σπιτι σου κατα τις τρεις τα ξημερωματα κλαιγοντας στο σπιτι σου. Αρχιζω και εξιστορω τα γεγονοτα του χτες. Αρχικα,δισταζω να αναφερω πως ηταν και ο αδερφος του εκει,μα τελικα αποφασιζω να του το πω και αυτο. Μολις ολοκληρωνω εκεινος πεταγεται απο το κρεβατι του ορθιος με νευρα.