Bad Things

37ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Ανοικλεινω τα ματια μου,μιας και ακουω καποιον να ροχαλιζει και αυτο ειναιοτι πιο εκνευριστικο. Γυρναω πλευρο και βλεπω τον Κωνσταντινο,με το ενα χερι του να κρεμεται προς τα κατω να κοιμαται στο κρεβατι μου,του καλου καιρου. Εφυγε τοσο γρηγορα ο Δημητρης; Μακαρι να μπορουσε να μεινει παραπανω. Βασικα,πρεπει να το κανω θεμα στους γονεις μου και να μαθουν για τον Δημητρη. Δεν μπορω να το κρυβω για παντα. Γυρναω ξανα πλευρο,μιας και θεωρω πως ειναι κριμα να ξυπνησω στον Κωστα,μιας και ειναι νωρις και κοιταζω το κομοδινο μου,στο οποιο υπαρχει ενα τσαλακωμενο χαρτι. Το ανοιγω και βλεπω πως ειναι ο γραφικος χαρακτηρας του Δημητρη.

Περασα υπεροχα χτες! Μακαρι να μπορουσα να καθισω λιγο παραπανω,αλλα δεν με πειραζει. Ελπιζω να το επαναλαβουμε και αυτην την φορα χωρις τον Κωνσταντινο ;)

Γελαω σιγανα. Απο ποτε αρχισε ο Δημητρης να σκεφτεται ετσι; Θυμαμαι παλιοτερα που ηταν ντροπαλος. Τουλαχιστον καταφερα τον στοχο που ειχα με τον Τεο να τον κανουμε να γινει πιο κοινωνικος και αισιοδοξος. Μια και τωρα μου ηρθε στο μυαλο ο Τεο,αρπαζω το κινητο του Κωνσταντινου και ευτυχως που δεν βαζει κωδικο. Ανετα τωρα θα μπορουσα να χαζσψω τις συνομιλιες του,αλλα προτιμω να αφοσιωθω στον αρχικο μου στοχο. Μαπινω στην συνομιλια του με τον Θοδωρη και του στελνω μηνυμα:

Ε,φιλε θες να βγουμε σημερα στις οχτω; Μπορω να ερθω να σε παρω.

Ελπιζω να απαντησει καταφατικα,γιατι μονο ετσι θα μπορεσουμε να γινουμε ξανα η αρχικη παρεα. Αν και δεν λεω,δεν τον εχω συγχωρεσει τελειως,αλλα θα πρεπει αναγκαστικα να κανω μια μικρη υποχωρηση. Κοιταζω την ωρα και βλεπω πως ειναι μονο εντεκα. Ευτυχως,δεν ειναι ουτε πολυ νωρις,ουτε πολυ αργα και ετσι μιας και βαριεμαι θα ξυπνησω τον Κωνσταντινο.
Τον σκουνταω δυνατα,αλλα εκεινος ακομα κοιμαται. Επειτα φωναζω δυνατα το ονομα του. Τιποτα παλι. Τον σπρωχνω και πεφτει κατω απο το κρεβατι. Γελαω και ακουω απο κατω τον Κωνσταντινο να βριζει συνεχομενα εδω και ενα λεπτο.
"Δεν υπηρχε αλλος τροπος να με ξυπνησεις; σοβαρα;"Ανεβαινει πανω ξανα στο κρεβατι με τα ματια του να αναοιγοκλεινουν απο την νυχτα.

"Δεν φταιω εγω που δεν ξυπνουσες με τους φυσιολογικους τροπους!" Του φωναζω και επειτα του κανω νοημα να κατεβουμε κατω για να φαμε το πρωινο μας. 

Καθως χαιρεταω την Ζωη,καθομαστε με τον Κωνσταντινο στο τραπεζι και εκεινη την στιγμη ακουγεται ο ηχος του κινητου του. Τελεια απαντησε ο Τεο σε εκεινον. Ελπιζω να μην το επαιξε δυσκολος. Ο Κωνσταντινος ανοιγει το κινητο του και επειτα με κοιταζει καχυποπτα.
"Εισαι τυχερη,δεχτηκε. Και επισης ελπιζω να μην ειδες τις κρυφες μου συνομιλιες." Μου κλεινει το ματι και εγω του ριχνω μια μπουνια στον ωμο του.
"Λοιπον,θα παμε ολοι μαζι και θα του μιλησουμε. Ειναι οι μοναδικη μας ευκαιρια να φερθουμε ολοι μαζι μιας και εχουμε εξετασεις. Πφ,ποτε τελειωσε και η δευτερα λυκειου;"Μονολογω στο τελος. Οντως περασε πολυ γρηγορα. Και περασαν και πεντε μηνες απο τοτε που αρχισα να γνωριζω καλυτερα τον Δημητρη. Τι γρηγορα που περναει ο καιρος...