Bad Things

33ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Η ωρα εχει περασει και μπορω να πω πως περναω υπεροχα. Ο Δημητρης και η παρεα του ειναι οτι καλυτερο αυτην την στιγμη. Το μονο πραγμα που με εκανε να νιωσω αμηχανια ηταν οταν αρχισα να του λεω ιστοριες για το οταν ημουν μικρη και οταν τον ρωτησα,δεν απαντησε. Θα του θυμιζε την μητερα του οποτε δεν ανεπτυξα παραπανω το θεμα. Βρισκομαι καθισμενη στο κρεβατι του και στα γονατα μου ειναι το κεφαλι του Δημητρη,του οποιου χτενιζω τα μαλλια.
"100! Το ηξερες πως τοσες φορες βουρτζιζονταν οι πριγκιπισσες;"Του λεω γελωντας και βαζω τα χερια μου μερα στα πυροξανθα μαλλια του. Εκεινος γελαει και απο το δερμα του μπορω να καταλαβω πως εχει ανατριχιασει με το αγγιγμα μου.

"Υποθετω λοιπον,πως οντως ειμαι μια πριγκιπισσα!" Μου χαμογελαει και εγω χαιδευω τα μαλλια του. Μυριζουν σαμπουαν μπιρας και ειναι καπως ωραιο αυτο.

"Να φανταστω λουστηκες το πρωι;"Ρωταω και εκεινος μου γνεφει.

"Τα μαλλια σου κρατανε την μυρωδια! Εμενα καθολου." Κατσουφιαζω και εκεινος σηκωνεται ορθιος και καθετε διπλα μου.

"Παντα μυριζουν τα μαλλια σου αρωμα βανιλιας." Μου απανταει σιωπηλα και εγω δεν απανταω κατι πανω σε αυτο. Παρολο που το λεει αυτο,ποτε δεν μου μυρισαν ιδιαιτερα. Το χερι του αγγιζει τυχαια το δικο μου. Κοιταζομαστε στιγμιαια και εκεινος δεν κανει κινηση για να το απομακρυνει. Μου αρεσει αυτην η αισθηση. Ισως και για αυτο να μου ειχε λειψει η παρεα του..Ισως να ηταν και κατι παραπανω...

Εισαι σιγουρη,Αγγελινα;

Αναρωτιεμαι. Δεν ξερω,αυτο το αγορι με μπερδευει. Παρολο που ειναι απομακρος,γλυκουλης,ντροπαλος και λιγομιλητος παντα κατι με τραβαει σε αυτον. Δεν μπορω να προσδιορισω το τι ή το γιατι. Εκεινος με κοιταζει σαν να προσπαθει να μαντεψει τι σκεφτομαι. Πως γινεται να εχει τοσο υπεροχα ματια και εγω να εχω ξεμενει με αυτα τα καστανα; Τα ματια του ειναι σαν δυο θαλασσες και οι ανοιχτα και μακαρι να τα κοιτουσα για μερες.
"Εμ,μια και τωρα ειμαστε μονοι μας,μηπως σκεφτηκες για μια προταση που μου ειχες απορρηψει πριν λιγο καιρο;"Με ρωταει ελπιδοφορα λες και διαβασε το μυαλο μου. Δεν απανταω αμεσως.
Τι να πω;
Το μονο που σκεφτομαι ειναι το ποσο λαθος ηταν που φιλησα χτες τον Τολη. Ελπιζω μονο να μην εχεις ελπιδες για εμας τους δυο. Επειτα,φοβαμαι για μια σχεση. Ποτε δεν ειχα κατι το σταθερο,καποιον που να εμπιστευομαι και να τον αγαπαω ερωτικα. Για αυτο μου φαινεται δυσκολο να αφεθω σε μια σχεση. Θα το δουμε στην πορεια τωρα αυτο.
"Αγγελινα εισαι καλα;"Με ρωταει δειλα και εγω βαζω τα χερια μου στα ζεστα του μαγουλα. Τα ματια του δηλωνουν πανικο. Σαν να σκεφτεται: Τι κανει τωρα αυτην;
"Φιλα με." Του ψιθυριζω και εκεινος το κανει. Το φιλι μας ειναι με διαρκεια και τα ζουμερα γεματα ροζ χειλη του ειναι εξαισια. Το καλυτερο που μου εχει συμβει. Δεν ξερω γιατι του ειχα αρνηθει την πρωτη φορα και ποιοςνα το 'ξερε πως εγω θα τον φιλουσα και θα τον υκετευα αυτην την φορα. Τα χερια μου κατεβαινουν προς το γυμνασμενο του σωμα. Παρολο που φοραει την μπλουζα του μπορω να καταλαβω ποσο γυμνασμενο ειναι. Το φιλι μας ειναι γλυκο χωρις υπερβολες. Μια και ξερω πως ο Δημητρης δεν ειναι ατομο που το μονο που θελει ειναι να πιασει κατι και επειτα να με πεταξει. Για αυτο δεν θελω κανεναν αλλον,εκτος απο αυτο το ντροπαλο αγορι που τωρα που διεκοψαμε το φιλι μας τα μαγουλα του εχουν παρει το χρωμα κοκκινο.
"Δεν ξερεις ποσο καιρο περιμενα για αυτο." Μου ψιθυριζει και εγω δαγκωνω το κατω χειλος μου. Ειναι αναψοκοκκινισμενος και γεματος χαρα. Ισως και να εχει αναμεικτα συναισθηματα,δεν μπορω να προσδιορισω το μυαλο του.

"Απο την πρωτη φορα που σε ειδα,αλλαξαν τα παντα μεσα μου. Για αυτο τα εφτιαξα με την Νικη,μπας και μπορουσα να σε ξεπερασω και να μην σε σκεφτομαι πια. Αλλα μου ηταν αδυνατον. Πως μπορουσα να αγνοησω τετοια ομορφια οταν βρισκονταν ακριβως απεναντι μου;"Μου λεει με ενα πλατυ χαμογελο με τα αστρα του δοντια να αστραφτουν. Αλλα ενα πραγμα που λατρευω σε αυτον:Το χαμογελο του.
"Ειναι οτι πιο γλυκο μου εχουν πει." Και ναι,δεν μου λενε συχνα ωραια λογια.

"Δεν σε πειραζει που θα το μαθουν και οι υπολοιποι;Θελω να πω,το μονο που φοβαμαι ειναι το να σου συμπεριφερονται σαν σκουπιδια,οπως κανουν σε εμενα. Και το φοβαμαι αυτο,αν και παντα θα προσπαθω να σε προστατευω." Με αγκαλιαζει και εγω χανομαι στην αγκαλια του.

"Πως γινεται να εισαι μονο εσυ ο ιδανικος;"Αναρωτιεμαι φωναχτα και εκεινος γελαει χαιδευωντας το χερι μου.

"Τι να κανουμε,εχω το χαρισμα." Γελαμε και οι δυο αλλα το γελιο μου κοβεται στιγμιαια.

"Και οι γονεις μου; Τι θα τους κανουμε οταν με ρωταν που πηγαινω;Δεν θα μπορω να τους λεω και για πολυ ψεματα. Καποτε θα το καταλαβουν πως ερχομαι εδω και τους εχω ικανους για τα παντα." Του λεω  και αυτο με κανει να σταματησω να εχω καλη διαθεση.

"Απαγορευμενος ερωτας..Χμ,μου αρεσει." Μου απανταει κανοντας με να γελασω για λιγο,αλλα επειτα συμπληρωνει"Μην ανυσηχεις,ολα θα τα ξεπερασουμε μαζι."

"Το υποσχεσαι;"Τον ρωταω για να σιγουρευτω.

"Το υποσχομαι." Μου απανταει με τολμη και εγω χαμογελαω καθως βρισκομαι στην αγκαλια του. Εχοντας τον διπλα μου,ξερω πως ολα θα ειναι καλα.

_________________________________

Μετα απο τρεις μερες

Το σχολειο περναει πολυ βασανιστικα οταν δεν περιτριγυριζεσα απο φιλους. Εχω τρεις μερες να δω τον Δημητρη μιας και μου εστειλε μηνυμα πως αρρωστησε και δεν θα ερθει σχολειο. Ευτυχως αυριο θα τον δω. Στον Τεο(που δεν μου μιλαει) και στον Κωνσταντινο(Που δεν μου μιλαει,αλλα δεν εχω μαλωσει χειροτερα απο τον Τεο) δεν τους το εχουμε πει ακομα. Βασικα,ο Δημητρης θα τους το πει μιας και εγω εχω κοψει μαζι τους. Βεβαια,μου λειπουν και σκεφτομαι να ζητησω συγνωμμη μιας και εχουμε και καιρο να μιλησουμε. Αν και,αμα τους ελειπα και εγω δεν θα μου ειχαν ζητησει ηδη συγνωμμη; Δεν ξερω,απο την μια βγαζει νοημα,αλλα απο την αλλη φταιω εγω και στις δυο καταστασεις για να ζητησουν εκεινοι πρωτα.