Bad Things

62ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Τα λογια του Κωνσταντινου με εκαναν να το σκεφτω λιγακι το θεμα. Ναι,ο Κωνσταντινος λεει πολλα σωστα πραγματα. Αλλα πιστευω πως ο Τολης ισως να χρειαζεται βοηθεια. Και αφου κανενας δεν προτυθετε να τον βοηθησει να ξεπερασει την Αριαδνη και να κανει εναν νεο φιλο,εγω ειμαι εδω. Και ναι, ακομα αναρωτιεμαι τι με κανει να θελω να βοηθαω ανθρωπους που πρεπει να σωθουν.
"Αμα μας δειξει αυτην την ημερα το οτι δεν χρειαζεται την βοηθεια κανενος,θα τον αφησω στην ησυχια του. Λοιπον, θα ερθετε μαζι μου ή θα παω μονη μου;" Τους ρωταω και εκεινη την στιγμη πεταγεται ο Δημητρης,μη αφηνοντας τον Κωνσταντινο να μιλησει.

"Τι; Δηλαδη το να μην πας καθολου δεν παιζει; Τοτε φυσικα και θα ερθουμε μαζι σου σωστα Κωστα;"Λεει γρηγορα κοιταζοντας με. Πραγματικα δεν εχω γνωρισει πιο προστατευτικο ανθρωπο απο τον Δημητρη. Ο Κωνσταντινος γνεφει απογοητευμενα. Χαιρομαι που τελικα θα ερθουν μαζι μου και δεν θα αναγκαστω να ειμαι μονη μαζι του.

"Και να  φανταστεις πως ελεγα απο σημερα να αρχισω να δινω βασεις για την τριτη λυκειου." Γελαμε και οι τρεις μας καθως βρισκομαστε στο σπιτι του Κωνσταντινου. Και φυσικα οι γονεις του λειπουν,διοτι δεν θα μπορουσαμε να ερθουμε εδω με τον Δημητρη. Εγω ακουμπαω το κεφαλι μου στον λαιμο του Δημητρη και εκεινος με κοιταζει με τα καταλαγανα ματια του χαμογελοντας. Του χαμογελαω και εγω και επειτα νιωθω τα ματια του Κωνσταντινου πανω μας.
"Αμα ηρθατε εδω για να σας κραταω το φαναρι καλυτερα να φυγετε. Εχω να δω καλυτερα πραγματα." Μας λεει και εγω μολις καταλαβαινω τι εννοει βγαζω την γλωσσα μου εξω απο αηδια.
"Εχετε κανενα καλο κοριτσι στο σχολειο σας;"Τον ρωταει ο Δημητρης και εκεινος κανει μια γκριματσα.

"Ρε Δημητρακη μου στα εχω ξαναπει. Τιποτα το καλο. Ασε εχω να τα φτιαξω με καποια μισο χρονο! Το πιστευεις; Ο Κωνσταντινος εμεινε στο ραφι. Διαθεσιμος ομως για ολες τις κυριες." Κλεινει το ματι σε εμενα και ο Δημητρης μου κλεινει τα ματια και εγω γελαω.

"Μακρια λιγουρη." Του λεει ο Δημητρης και χαιρομαι τοσο πολυ που ειμαι μελος σε μια τετοια παρεα με χιουμορ και καθολου παρεξηγησεις.

__________________________________

Ντυνομαι με ενα απλο φορεμα και περιμενω τον Τολη να ερθει να με παρει και επειτα να παμε να παρουμε τον Δημητρη. Ο Κωνσταντινος θα μας βρει εκει μιας και τον συμφερει ειναι πιο κοντα στο κεντρο αποτι εμεις. Δεν το εχω πει στον Τολη πως δεν θα ειμαστε μονοι,αν και δεν νομζιζω να τον πειραζει. Το φορεμα μου ειναι γαλαζιο και λιγο πιο πανω απο το γονατο. Βαφομαι και ειμαι ετοιμη. Κατεβαινω κατω οπου μιλαω λιγο με την μητερα μου,ο μονος λογος που της μιλησα ειναι για να της πω πως θα βγω με τα παιδια,δεν ανεφερα τον Δημητρη, και εκεινη βρηκε την χαρα της. Ο καλυτερος συνδιασμος παιδιων! Οπως λεει και εκεινη. Το κουδουνι χτυπαει και ο Τολης φοραει μια ανοιχτη αμανικη λευκη μπλουζα και ενα μαυρο σχισμενο αρκετα τζιν. Μπαινει μεσα και χαιρεταει την μαμα μου. Ξερει τους γονεις του,και εχει δει και αυτον καποιες φορες.
"Αποστολε,ειναι καλα τα αδερφια σου;" Ρωταει καθως μιλανε οι δυο τους.Μου φαινεται απιστευτα τοσο παραξενο να τον αποκαλει Αποστολη,μιας και δεν τον εχει ποτε ετσι. Επειδη μιλανε πολυ τραβαω το χερι του Τολη και μπαινω αναμεσα στην συζητηση τους.